Η κυβέρνηση θα το κάνει… «Κούγκι»;

Εφόσον στο Eurogroup της 28ης Οκτωβρίου κλείσει αισίως η 1η αξιολόγηση, μετά από ακριβώς 12 μήνες, η κυβέρνηση θα πρέπει να επικεντρωθεί στα δύσκολα που είναι μπροστά της.

Τα προαπαιτούμενα για την 2η αξιολόγηση δεν περιλαμβάνουν δημοσιονομικά μέτρα, αλλά δομικές αλλαγές στη δημόσια διοίκηση, την αγορά εργασίας, και το επιχειρηματικό περιβάλλον.

Εκ πρώτης λοιπόν ο δρόμος φαίνεται πιο βατός απ’ ότι την περασμένη άνοιξη.

Το πρόβλημα όμως είναι ότι η λογική των απαιτούμενων δράσεων είναι ενάντια στη φιλοσοφία του ΣΥΡΙΖΑ.

Επιπλέον, αφορά ζητήματα που αποτελούν χρόνιες παθογένειες του ελληνικού κράτους και η επίλυσή τους προϋποθέτει σύγκρουση με το πελατειακό κράτος, τους συνδικαλιστές και τις συντεχνίες.

Τέλος, ανοίγει το ευαίσθητο θέμα των εργασιακών σχέσεων σε μια εποχή υψηλής ανεργίας και υποχώρησης των εργαζομένων από κυριαρχικά δικαιώματα δεκαετιών.

Πιο συγκεκριμένα, τα σημαντικότερα προαπαιτούμενα της 2ης αξιολόγησης είναι τα εξής:

Το πλαίσιο για την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων και τη μόνιμη κινητικότητα
Ο εξορθολογισμός των ειδικών μισθολογίων
Το άνοιγμα του επαγγέλματος των μηχανικών
Η υιοθέτηση της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ για την αγορά προϊόντων (πχ. ελεύθερη διάθεση όλων των μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων)
Η περαιτέρω μείωση του μεριδίου αγοράς της ΔΕΗ και η πώληση του 20% του ΑΔΜΗΕ
Η επανεξέταση των όρων που διέπουν την αγορά εργασίας με βάση τις βέλτιστες πρακτικές της Ε.Ε: πχ. κατώτατος μισθός, ισχύς κλαδικών συμβάσεων, απελευθέρωση ή όχι των ομαδικών απολύσεων κ.αλ.
Η κατάρτιση του μεσοπρόθεσμου σχεδίου δράσης 2017-20
Η σύσταση του ΔΣ του νέου υπερταμείου ιδιωτικοποιήσεων
Η τροποποίηση του νομικού πλαισίου για εξωδικαστική διευθέτηση των μη εξυπηρετούμενων δανείων και η αναμόρφωση του πτωχευτικού κώδικα
Η θέσπιση νέων κανόνων χρηματοδότησης των κομμάτων
Η μηχανοργάνωση των δικαστικών υπηρεσιών
Το σχέδιο δράσης για την καταπολέμηση της αδήλωτης εργασίας
Η σταδιακή εφαρμογή του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος
Η δημιουργία φιλικότερου επιχειρηματικού περιβάλλοντος με παρεμβάσεις στον ανταγωνισμό, τις επενδυτικές άδειες και τη γραφειοκρατία (πχ. εφαρμογή της υπηρεσίας μιας στάσης για ταχύτερο άνοιγμα νέων επιχειρήσεων)

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να κλείσει και αυτή την αξιολόγηση, ώστε να ανασάνει οικονομικά και να παραμείνει αλώβητη στην εξουσία. Με την κοινωνία όμως στα όρια της και τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών εναντίον της, θα επιδιώξει πάση θυσία να εμφανίσει ένα success story. Αυτό θα είναι είτε η ρύθμιση του χρέους είτε η είσοδος στο πρόγραμμα ρευστότητας του Ντράγκι.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ο κ. Τσίπρας συνέδεσε ανοιχτά την πορεία του προγράμματος με τη διευθέτηση των δύο αυτών επιδιώξεων. Όλα δείχνουν όμως ότι η συζήτηση για το χρέος μετατίθεται μετά το 2018. Ο δεύτερος στόχος είναι πιο ουσιαστικός στις μέρες μας, καθώς σε μια οικονομία βαθιά πληγωμένη, η διοχέτευση φρέσκου χρήματος στην αγορά είναι ίσως η μοναδική ελπίδα να έρθει η πολυπόθητη ανάπτυξη. Είναι όμως εξίσου δύσκολα επιτεύξιμος, αφού ακόμα κι αν κλείσει και η 2η αξιολόγηση δεν είναι σίγουρο ότι η ΕΚΤ θα δεχθεί την Ελλάδα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, αν φυσικά αυτό ανανεωθεί μετά τη λήξη του τον Μάρτιο 2017.

Συνυπολογίζοντας επίσης τη διαφαινόμενη σκλήρυνση της στάσης των Ευρωπαίων και ιδίως της Γερμανίας απέναντι στη χώρα μας, το έργο της κυβέρνησης δε θα είναι διόλου εύκολο.
Στην περίπτωση λοιπόν που δεν πάρει κάποιο δώρο από τους πιστωτές και η αξιολόγηση εξελιχθεί εξίσου δύσκολα όπως η πρώτη, όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά. Με δεδομένες μάλιστα τις απρόβλεπτες αντιδράσεις των κυβερνώντων, κανείς δεν ξέρει αν θα το κάνουν… «Κούγκι» ή θα επιλέξουν μια ακόμη τακτική υποχώρηση.