«Γιώργος και Καραμανλής τα μοιραία πρόσωπα της Ελλάδας» | Άλκηστις Πρωτοψάλτη | Συνέντευξη

Γνωρίζουμε την Άλκηστι Πρωτοψάλτη ως κορυφαία ερμηνεύτρια, ως αγαπημένη φωνή που χρόνια τώρα μας ταξιδεύει σε ωκεανούς συναισθημάτων, βοηθώντας μας να μη χαθούμε ακόμη κι όταν όλα γύρω μας μοιάζουν χαμένα.

Την ακούμε να τραγουδάει «είμαστε ακόμα ζωντανοί» και φουσκώνουν τα πνευμόνια μας κουράγιο.

Σήμερα η Άλκηστις μας αποκαλύπτει και το άλλο πρόσωπό της. Εκείνο του βαθιά σκεπτόμενου και ανήσυχου για τις εξελίξεις πολίτη.

Θα ρωτούσε τον Γιώργο Παπανδρέου «γιατί μας κορόιδευε λέγοντας λεφτά

υπάρχουν» και, επίσης, αν «νοιώθει περήφανος που χαρακτήριζε διεφθαρμένη την Ελλάδα».

Δεν χρησιμοποιεί υψηλούς τόνους, αλλά είναι ευθύβολη. Χαρακτηρίζει «μοιραία πρόσωπα» για την Ελλάδα τον Γιώργο και τον Καραμανλή, αλλά τονίζει ότι πρέπει να κάνουμε όλοι την αυτοκριτική μας επειδή έως τώρα επιλέγαμε πολιτικούς του lifestyle που χάιδευαν τα αυτιά μας.

Άδικο έχει; Προφανώς όχι.

Θα ψηφίσει στις εκλογές; Αν ναι, ποιο κόμμα;

«Δεν έχω αποφασίσει ακόμη», μας λέει αφοπλιστικά.

«Ψάχνω άνθρωπο με όραμα και διάθεση αυτοθυσίας».

Δε χάνει, όμως, την αισιοδοξία της. «Υπάρχει και η Ελλάδα που αντέχει και διαπρέπει». Και στο τέλος τέλος, «η Τέχνη είναι το τελευταίο καταφύγιο της ψυχής μας».

 

Έχετε αποφασίσει ποιο κόμμα θα ψηφίσετε στις εκλoγές; Αν ναι, ποιο είναι αυτό; Υπάρχει κάποιος πολιτικός τον οποίο ξεχωρίζετε και για τον  οποίο μπορείτε να πείτε «ναι αυτόν τον εμπιστεύομαι, μπορεί να πάει τη χώρα μπροστά»;

Το εκλέγειν είναι δικαίωμα, όχι υποχρέωση, και η μη συμμετοχή μας στα κοινά και στην κοινωνία με έβρισκε πάντα αντίθετη. Iδιαίτερα αυτήν την περίοδο που συμβαίνουν τόσα γύρω μας. Με λυπεί ιδιαίτερα όταν βλέπω στις δημοσκοπήσεις τα μεγάλα ποσοστά αποχής. Ο αφορισμός του στυλ «εμένα δεν με εκφράζει κανείς» δε βοηθά να πάμε παρακάτω. Πρέπει  να καταλάβουμε ότι οι αποφάσεις θα συνεχίσουν να λαμβάνονται όσοι κι αν συμμετέχουν στις εκλογές. Μόνο με την ενεργή και θετική συμμετοχή μας μπορούμε να οδηγήσουμε τα πράγματα προς μια άλλη οδό και να βγούμε από την άβυσσο.

Δεν είμαι ακόμη σε θέση να σας πω ποιό κόμμα θα ψηφίσω. Ποτέ δεν υπήρξα οπαδός κάποιου κόμματος. Πάντα τους άκουγα όλους και μετά αποφάσιζα. Το ίδιο θα κάνω και τώρα, αλλά με πιο αυστηρή διάθεση, γιατί πιστεύω πως όλοι έχουν ευθύνες για το γεγονός ότι φθάσαμε ως εδώ. Άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο. Αλλά όλοι.

Θα ψηφίσω το κόμμα και τον άνθρωπο που θα με πείσουν ότι είναι αποφασισμένοι να βάλουν το «εμείς» πάνω από το «εγώ». Που  θα είναι αποφασισμένοι να καταπολεμήσουν τη διαφθορά, τη γραφειοκρατία, την κλεπτοκρατία, τη λογική του ρουσφετιού, του βολέματος, του κολλητού, του κονέ, της αναξιοκρατίας και της νεοελληνικής μαγκιάς που επιχειρεί να καταστήσει καθημερινή πρακτική τη νομιμοφάνεια και τη λογική του «ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό».

Θα ψηφίσω έναν άνθρωπο με όραμα και αξίες, με διάθεση αυτοθυσίας και προσφοράς. Που δε θα φοβάται να τραβά μπροστά και δε θα στέκεται δειλός , μοιραίος και άβουλος μπροστά στις