Εσείς, είστε ευτυχισμένοι;

Μου αρέσει να μιλάω με τους ανθρώπους. Γνωστούς και αγνώστους. Στην ουρά της τράπεζας, στο ταμείο του σούπερ μάρκετ, στο μετρό, σε εκδηλώσεις… Να τους κάνω ερωτήσεις και να καταγράφω τις απαντήσεις τους, εξάγοντας έτσι τα δικά μου «κοινωνιολογικά» συμπεράσματα. Κάτι σαν άτυπη κοινωνική έρευνα, που με βοηθάει να αντιλαμβάνομαι τον σφυγμό του κόσμου και να αφουγκράζομαι τα συναισθήματα του.

«Είστε ευτυχισμένος/η;» είναι το ερώτημα που θέτω τις τελευταίες

ημέρες σε όποιον τυχαίνει να βρεθεί στον δρόμο μου και να πιάσω κουβεντούλα μαζί του.

Κάποιοι δίνουν την απάντηση άμεσα, χωρίς επεξεργασία και σκέψη.

Άλλοι πάλι αργούν. Αιφνιδιάζονται, προβληματίζονται, αναζητούν εκείνη την στιγμή την αλήθεια: Είμαι ευτυχισμένος/η;.

Μονολεκτικά, ναι ή όχι, απαντούν ελάχιστοι. Προφανώς αυτοί που έχουν αποφασίσει ότι νιώθουν είτε ευτυχισμένοι, είτε δυστυχισμένοι. Ανεξάρτητα από τι πραγματικά είναι…

Οι γυναίκες, συνδέουν την ευτυχία με τα παιδιά τους και με την αισθηματική τους ζωή. Οι άνδρες αντίθετα, την ταυτίζουν σε μεγάλο βαθμό με την επαγγελματική και οικονομική τους κατάσταση.

Οι ηλικίες μεταξύ 20 και 35, εμφανίζονται πιο απόλυτοι στις απαντήσεις τους. Έχουν συγκεκριμένα «κουτάκια» στο μυαλό τους που πρέπει να τα «γεμίσουν» για να πουν ότι «ναι, τώρα είμαι ευτυχισμένος/η«. Από τα 35 έως τα 50 τα πράγματα αλλάζουν. Σαν να αρχίζουν σιγά σιγά οι άνθρωποι να νερώνουν το κρασί τους, να γίνονται πιο συγκαταβατικοί ως προς το τι είναι ευτυχία. Από τα 50 και πάνω, η φράση «από την άποψη ότι έχω την υγειά μου, εγώ και οι δικοί μου, ναι είμαι ευτυχισμένος/η«, ακούγεται συντριπτικά, αφήνοντας πάντα ένα ανείπωτο «αλλά..» στο τέλος της πρότασης.

Οι περισσότεροι συνομιλητές μου, νιώθουν την ανάγκη να τεκμηριώσουν το γιατί είναι ή δεν είναι ευτυχισμένοι. Από τις δικές τους απαντήσεις προκύπτει ξεκάθαρα το συμπέρασμα ότι τελικά η ευτυχία δεν αποτελεί μια αντικειμενική κατάσταση. Δεν αρκεί να πληρούνται κάποιες προϋποθέσεις για να την αισθανθείς. Είναι βαθιά υποκειμενική και εξαρτάται αποκλειστικά από τον άνθρωπο που την βιώνει. Ή δεν την βιώνει…

Κάτι που κάνει ευτυχισμένο εσένα, ένας άλλος το αντιμετωπίζει ως αδιάφορο. Κάτι που εγώ «κυνηγώ» θεωρώντας το απαραίτητο συστατικό για την ευτυχία μου, εσύ μπορεί να το χαρακτηρίζεις ως δεδομένο και «μικρό«.

Το πιο ενδιαφέρον ωστόσο συμπέρασμα που αποκόμισα, η κατακλείδα της άτυπης έρευνάς μου, είναι ότι στην πλειοψηφία τους οι άνθρωποι συνειδητοποιούμε την ευτυχία μας, κυρίως όταν την χάσουμε! «Γαμ@#ο, αυτό ήταν η ευτυχία!«, λέμε όταν πια την έχουμε προσπεράσει! Την στιγμή που την ζούμε, θέλουμε «και κάτι ακόμη«. Μας λείπει εκείνο «το άλλο» που δεν έχουμε. Τρέχουμε πίσω από το άπιαστο, το ψάχνουμε στο φεγγάρι, ενώ είναι δίπλα μας, στα χέρια μας, είναι δικό μας, είναι ΕΔΩ!

Με αυτήν την ευχή, θέλω να σας ευχηθώ «Καλά Χριστούγεννα»: ας εκτιμήσουμε «αυτό που είναι εδώ« , ας το απολαύσουμε, αντί να αφήνουμε τον χρόνο να κυλάει προσμένοντας «το άλλο που θα έρθει«!

thisismarias.com

The post Εσείς, είστε ευτυχισμένοι; appeared first on Aixmi.gr - Ειδήσεις από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο - Έκτακτη επικαιρότητα.