Ένα «καμάκι» στα όρια της φάρσας (αληθινό περιστατικό!)

Ένα απίστευτο περιστατικό, βγαλμένο από κινηματογραφική ταινία, έζησα σήμερα το μεσημέρι στην Νέα Σμύρνη. Είχα πεταχτεί να αλλάξω ένα δώρο σε ένα κατάστημα (και τονίζω το «πεταχτεί» γιατί η εμφανισή μου, ντύσιμο και χτένισμα, ήταν τόσο «χύμα» όσο μιας γυναίκας που βιάζεται πολύ και «πετάγεται» όπως είναι μέσα στο σπίτι της να κάνει στα γρήγορα μια δουλειά – πιστέψτε με είχα τα χάλια μου!).

Βγαίνοντας από το κατάστημα, ετοιμάστηκα να κατεβάσω τα γυαλιά ηλίου που φορούσα στο κεφάλι (σαν στέκα…) και να τα φέρω μπροστά

«Όχι, όχι τα γυαλιά! Μισό λεπτό σας παρακαλώ!«.

Το πρώτο που σκέφτηκα ήταν ότι επρόκειτο για κάποιον άντρα της ασφάλειας του μαγαζιού που για κάποιον δικό του λόγο ήθελε να κάνει έλεγχο στη σακούλα μου. Σταμάτησα και τον κοίταξα απορημένη.

«Σας παρακαλώ μην φοράτε γυαλιά. Θέλω να δω μια φορά ακόμη τα μάτια σας« τον άκουσα έκπληκτη και δεν σας κρύβω ότι αναρωτήθηκα μήπως ήταν κάποιος γνωστός μου που έκανε πλάκα, νομίζοντας ότι τον έχω αναγνωρίσει. Τον κοίταξα όσο καλύτερα μπορούσα (ανάθεμα την μυωπία μου!) και όταν πια έφτασε δίπλα μου ήμουν σίγουρη ότι ήταν κάποιος εντελώς άγνωστος.

» Ξέρω ότι αυτό που κάνω σας φαίνεται αστείο και πιστέψτε με δεν είναι κάτι που συνηθίζω, όμως δεν γίνεται να σας αφήσω να φύγετε χωρίς νας σας εκφράσω τον θαυμασμό μου«, συνέχισε σχεδόν τρέμοντας και εκεί πια η μόνη σκέψη που γεννήθηκε στο κεφάλι μου ήταν ότι ο τύπος ήταν τρελός.

Ντυμένος με ένα καρώ κοστούμι,σαν αυτά που φορούσε ο Ρουβάς στο The Voice, μαλλί «καρφάκι» με πολύύύύύύ τζελ πάνω του, έντονα χαρακτηριστικά στο πρόσωπό του, κάπου μετάξύ 45 και 50 κάτι ηλικιακά, μου φάνηκε κανονικός άνθρωπος, όμως στην εποχή μας το «κανονικός» είναι πολύ σχετικό.

«Επειδή δεν μου φαίνεται απλώς αστείο αλλά γελοίο όλο αυτό, προτείνω να πάει ο καθένας στη δουλειά του«, του είπε αυστηρά αλλά εκείνος, απτόητος! Το χαβά του!

«Μισό λεπτό. Είδα ότι φοράτε βέρα, δεν αρμόζει στο ήθος μου να ενοχλώ παντρεμένες, όμως θέλω μόνο να σας πω αυτό και μετά θα φύγετε: εύχομαι να είστε πάντα ευτυχισμένη, αλλά αν ποτέ πάει κάτι στραβά, θέλω να ξέρετε ότι θα περιμένω ένα σας τηλεφώνημα. Με λένε Α…… και το επίθετό μου είναι Κ…., όπως του τραγουδιστή! Αποκλείεται να το ξεχάσετε. Ρωτήστε εδώ στη Νέα Σμύρνη για εμένα είμαι ένας σοβαρός επαγγελματίαςπου δουλεύω στον χώρο των …. Δεν θέλω καν να μου πείτε πως σας λένε. Μόνο να θυμάστε πώς λένε εμένα», επέμεινε επαναλαμβάνοντας όλα τα στοιχεία του.

Κοίταξα αριστερά δεξιά μήπως υπήρχε καμιά κάμερα από κάποια εκπομπή με φάρσες, σκέφτηκα και το ενδεχόμενο να έχει βάλει κάποιο στοίχημα με φίλους του και να το έχασε, οπότε έπρεπε να ρεζιλευτεί μπροστά μου, αλλά δεν είδα τίποτα από αυτά.

«Αντιλαμβάνομαι την αμηχανία σας αλλά ξέρετε τι έχουμε πάθει εμείς οι άντρες; Όλη μέρα συναντάμε γυναίκες πρόθυμες για όλα, βαμμένες για φωτογράφηση περιοδικού, με ψεύτικα μαλλιά να κρέμονται από τα κεφάλια τους, ντυμένες με προκλητικά ρούχα μπας και τσιμπήσει κανένας λιγούρης. Και όταν δούμε μια γυναίκα σαν εσάς, φυσική και ανεπιτήδευτη αναφωνούμε «ανάσταση»», ξεκίνησε το νεό γύρο του παραληρήματος και ομολογώ ότι κάπου εκεί άρχισα πλέον να φοβάμαι. Ήταν ώρα να αποχωρήσω. Γύρισα αμίλητη την πλάτη και άρχισα να περπατάω μακρυά του.

«Να θυμάστε. Κ….. όπως ο τραγουδιστής. Θα περιμένω« τον άκουσα να φωνάζει και στρίβοντας στην οδό Ομήρου άνοιξα το βήμα μου για να εξαφανιστώ από το οπτικό του πεδίο.

Επιστρέφοντας στο Φάληρο, μοιράστηκα την απίστευτη εμπειρία μου με μία φίλη που έτυχε να μου τηλεφωνήσει.

«Όλοι οι τρελοί ανεξαρτήτως φύλου, πάνω μου πέφτουν μια ζωή!« της παραπονέθηκα.

«Αυτό είναι αλήθεια! Αλλά από την άλλη για σκέψου να ήταν όλοι οι άντρες έτσι. Να εκδήλωναν με υπερβολή τον όποιο θαυμασμό τους, να μας κυνηγούσαν στους δρόμους, να μην έπρεπε να κυκλοφορούμε σαν τοπ μόντελ για να μας προσέξουν… και ας το έκαναν και υποκρίτικά ρε παιδί μου. Για την απόλαυση. Γεμίσαμε γυναίκες «πρόθυμες για όλα» και όταν πέσουμε σε άντρα κυνηγό τον χαρακτηρίζουμε τρελό. Άδικο δεν είναι;», προβληματίστηκε εκείνη.

Μωρέ άδικο θα είναι να με δω να παίζω σε καμία εκπομπή με φάρσες! Και, μάλιστα, στο χάλι που είχα. Όλα τα άλλα να τα συζητήσουμε μιαν άλλη φορά…

thisismarias.com

Follow me on Facebook