Έφυγε από τη ζωή ο πρώην βουλευτής Ιπποκράτης Σαββούρας – Πλούσια η αντιδικτατορική δράση του

Ο Ιπποκράτης Σαββούρας, που γεννήθηκε στη Μύρινα Λήμνου στις 18 Ιουλίου 1931, έφυγε από τη ζωή στις 10 Αυγούστου. Ήταν Έλληνας πολιτικός, κτηνίατρος στο επάγγελμα, πυγμάχος, εκδότης εφημερίδων, συγγραφέας και ζωγράφος, που είχε διατελέσει βουλευτής στην εκλογική περιφέρεια Β΄ Αθήνας με τη Νέα Δημοκρατία.

Κατά τη διάρκεια της επτάχρονης δικτατορίας ανέπτυξε μεγάλη αντιστασιακή δράση,

εντός Ελλάδας, δημιουργώντας τρεις αντιστασιακές οργανώσεις, όπου συνελήφθη, βασανίστηκε και φυλακίσθηκε. Αργότερα πολιτεύτηκε με το Κόμμα Προοδευτικών, με τη Νέα Δημοκρατία, ως ανεξάρτητος και με το ΛΑ.Ο.Σ.. Ήταν ο ιδρυτής και πρόεδρος του κόμματος «Κίνημα Εθνικής Αντίστασης» (Κ.Ε.ΑΝ.). Ασχολήθηκε ενεργά με την τοπική αυτοδιοίκηση και εξέδωσε βιβλία και τοπικές εφημερίδες.

Για πρώτη φορά αποφάσισε να πολιτευτεί στην εκλογική περιφέρεια Λέσβου-Λήμνου κατά τις βουλευτικές εκλογές του 1961 με το Κόμμα Προοδευτικών του Σπύρου Μαρκεζίνη, αλλά, έπειτα από τη σύμπραξη του κόμματος με την Ένωση Κέντρου, απέσυρε την υποψηφιότητά του. Ήταν, όμως, υποψήφιος στις εκλογές του 1963 πάλι με το Κόμμα του Μαρκεζίνη. Με 1.586 σταυρούς (τους 1.507 από τη Λήμνο) αναδείχθηκε πρώτος βουλευτής του συνδυασμού στο νομό αλλά δεν κατάφερε να εκλεγεί. Στις εκλογές του Φεβρουαρίου του 1964 το Κόμμα Προοδευτικών συνεργάστηκε με την Ε.Ρ.Ε. Οι παλιοί πολιτευτές του νομού Λέσβου απαίτησαν να μην συμπεριληφθούν στον ενιαίο συνδυασμό οι υποψήφιοι του 1963 Ελευθέριος Δαγκλής της ΕΡΕ από τη Λέσβο και Ιπποκράτης Σαββούρας του Κόμματος Προοδευτικών από τη Λήμνο, με συνέπεια οι δύο τελευταίοι να συγκροτήσουν τον «Ανεξάρτητο Συνδυασμό Νομού Λέσβου», χωρίς να εκλεγούν. Ο Σαββούρας έλαβε 1.813 σταυρούς (τους 1.160 από τη Λήμνο).

Με την επικράτηση της δικτατορίας της 21ης Απριλίου 1967 δημιούργησε την ένοπλη φιλοβασιλική αντιστασιακή οργάνωση «Κίνημα Εθνικής Αντίστασης» (Κ.Ε.ΑΝ) με το ψευδώνυμο «Στρατηγός Ακρίτας», η οποία σκορπούσε προκηρύξεις και τοποθέτησε πάνω από 70 βόμβες διαμαρτυρίας, χωρίς να αποσκοπεί σε τραυματισμούς ανθρώπων. Επίσης, επιχείρησε απόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα Παπαδόπουλου. Συνελήφθη, βασανίστηκε στο ΕΑΤ-ΕΣΑ, και εκτοπίστηκε για δύο χρόνια στη Σαμοθράκη και άλλα δύο στο Θέρμο Αιτωλοακαρνανίας.

Αργότερα αφέθηκε ελεύθερος και δημιούργησε νέα ένοπλη οργάνωση την «Ελληνική Αντιδικτατορική Νεολαία» (Ε.Α.Ν.) με το ψευδώνυμο «Συνταγματάρχης Πορφύρης», στην οποία συνεργάστηκαν και αξιωματικοί που μετείχαν στο Κίνημα του Ναυτικού το Μάιο του 1973. Συνελήφθη ξανά, δικάστηκε στο έκτακτο στρατοδικείο στις 9-11 Αυγούστου 1973 και καταδικάστηκε ξανά σε κάθειρξη 18 ετών. Αφέθηκε ελεύθερος τον Ιούλιο του 1974 μετά την κατάρρευση της χούντας.

Στις εκλογές του 1974 ήταν υποψήφιος με τη Νέα Δημοκρατία στην εκλογική περιφέρεια Β΄ Αθήνας (Υπόλοιπο πρώην Δήμου Αθηναίων) και εξελέγη για πρώτη και μοναδική φορά βουλευτής με 12.882 ψήφους. Όμως παρέμεινε πιστός στις φιλομοναρχικές απόψεις του, παρά το αρνητικό για το βασιλικό πολίτευμα αποτέλεσμα που προέκυψε στο δημοψήφισμα του 1974. Ήταν μέλος φιλοβασιλικής οργάνωσης και το 1976 στο σπίτι του ανακαλύφθηκε μεγάλο οπλοστάσιο, με αποτέλεσμα να διαγραφεί από το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας στις 13 Ιανουαρίου 1976 και να αρθεί η βουλευτική του ασυλία. Στη δίκη που ακολούθησε τον υπερασπίστηκαν πολιτικοί και δημοσιογράφοι από όλο το κομματικό φάσμα, όπως ο Γεώργιος Μαύρος, ο Ιωάννης Ζίγδης, ο Παύλος Μπακογιάννης, ο Αλέκος Παναγούλης, ο Μανώλης Μπαντουβάς κ.ά., όχι τόσο για το οπλοστάσιο που διατηρούσε όσο για την αγωνιστική αντιδικτατορική του δράση.

Μετά τη διαγραφή του από τη Νέα Δημοκρατία η πολιτική του καριέρα ακολούθησε φθίνουσα πορεία. Δεν κατάφερε να εκλεγεί ξανά βουλευτής, αφού συμμετείχε στις εκλογές είτε ως ανεξάρτητος είτε ως υποψήφιος μικρών κομμάτων πάντα στη Β΄ Αθήνας. Η παρουσία του στις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις έχει ως εξής.

Στις εκλογές της 20ης Νοεμβρίου 1977 κατήλθε ως ανεξάρτητος επικεφαλής του κόμματος «Εθνική Αναγέννηση».

Στις εκλογές της 18ης Οκτωβρίου 1981 ήταν υποψήφιος με το Κόμμα Προοδευτικών του Σπύρου Μαρκεζίνη.

Το 1989 επιστρέφει στη Νέα Δημοκρατία, επί προεδρίας Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και κατεβαίνει δύο φορές υποψήφιος στην εκλογική περιφέρεια Λέσβου-Λήμνου στις εκλογές της 18ης Ιουνίου και της 5ης Νοεμβρίου 1989, χωρίς να εκλεγεί. Στις εκλογές της 8ης Απριλίου 1990 είναι υποψήφιος στη Β΄ Αθήνας, όπως και στις δύο επόμενες, της 10ης Οκτωβρίου 1993 και της 22ας Σεπτεμβρίου 1996.

Στη συνέχεια ασχολείται με την τοπική αυτοδιοίκηση και εκλέγεται δύο φορές δημοτικός σύμβουλος και αντιδήμαρχος στο Παλαιό Φάληρο, το 1994 και το 1998. Το 2002, μετά την άρνηση του Κώστα Καραμανλή να του δώσει το χρίσμα του κόμματος ως υποψηφίου Δημάρχου Π. Φαλήρου, αποχωρεί από τη Νέα Δημοκρατία και προσχωρεί στον ΛΑ.Ο.Σ. του Γιώργου Καρατζαφέρη. Στις δημοτικές εκλογές του 2010, κατέβηκε υποψήφιος δήμαρχος στο Π.Φάληρο όπου και εκλέχτηκε ανεξάρτητος με το κόμμα ΦΑΛΗΡΙΚΟΣ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ.

Ήταν τρεις φορές υποψήφιος βουλευτής του κόμματος στη Β΄ Αθηνών στις εκλογές της 7ης Μαρτίου 2004, της 16ης Σεπτεμβρίου 2007, στις οποίες έλαβε 4.063 σταυρούς και της 4ης Οκτωβρίου 2009, χωρίς και πάλι να εκλεγεί.

Το 2010 αποφάσισε να επανιδρύσει προσωπικό κόμμα με την επωνυμία «Κίνημα Εθνικής Αντίστασης» (Κ.Ε.ΑΝ), προσανατολισμένο στις αρχές του πατριωτισμού και του εθνικισμού.

Βιογραφικά στοιχεία από τη Βικιπαίδεια