Μπορεί ο Κυριάκος να νικήσει τον Μειμαράκη;

Η απάντηση στο ερώτημα του τίτλου είναι “κανονικά, όχι». Γιατί;

— Δεν τον υποστηρίζει ούτε ένας βουλευτής -ούτε καν ο Κωστής Χατζηδάκης, που οφείλει την πολιτική του πορεία του σε εκείνον και στον πατέρα του.

— Δεν στέκεται δίπλα του ούτε η ίδια του η αδελφή, Ντόρα Μπακογιάννη.

— Έχει απέναντί του, όχι απλώς τον Βαγγέλη Μειμαράκη, αλλά τον ίδιο τον

Κώστα Καραμανλή και όλη την οικογένειά του (Αχιλλέα Καραμανλή και Κώστα Καραμανλή τον Γ΄). Και όπως είναι γνωστό, η επιρροή του ονόματος “Καραμανλής» στη Βόρεια Ελλάδα -όπου φαίνεται πως θα κριθεί η εκλογή- είναι τεράστια.

— Φέρει τη “ρετσινιά» του υπουργού που απέλυσε τις καθαρίστριες από το υπουργείο Οικονομικών -πράγμα το οποίο φροντίζει διαρκώς να υπενθυμίζει ο αντίπαλός του και ας ξέρει πως οι απολύσεις είχαν αποφασιστεί από τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά σε συμφωνία με την τρόικα, πριν υπουργοποιηθεί ο Κυριάκος.

— Συνολικά δε η στρατηγική Μειμαράκη είναι να τον παρουσιάσει ως εκπρόσωπο του ακραίου νεοφιλευθερισμού, ένας είδος “Θάτσερ της Ελλάδας», με δυο λόγια, τη στιγμή που ο ίδιος εμφανίζεται ως συνεχιστής του “κοινωνικού φιλελευθερισμού» -της ιδεολογίας που άφησε παρακαταθήκη ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.

Πώς είναι δυνατόν να επικρατήσει, λοιπόν, με μόνο σύμμαχο τον Άδωνι Γεωργιάδη, ο οποίος ακόμη θεωρείται “μουσαφίρης» στη ΝΔ από ευρύτατα στρώματα νεοδημοκρατών; Και από πολλούς, μάλιστα, ακραίος και μακριά από το παραδοσιακό κεντροδεξιό προφίλ της παράταξης…

Όπως έγραψα και στην αρχή του κειμένου, “κανονικά» δεν μπορεί να εκλεγεί αρχηγός ο Κυριάκος, πολύ περισσότερο που κάποιοι επαναφέρουν στο προσκήνιο την ιστορική διαμάχη καραμανλικών -μητσοτακικών. Ο Μειμαράκης είναι, λοιπόν, το λογικό φαβορί στη μάχη της Κυριακής.

Έχω μόνο τρία ερωτήματα: Πρώτον, “πόσο κανονικά» θεωρούν σήμερα τα πράγματα οι νεοδημοκράτες στο κόμμα τους, που πήρε 28% τον Σεπτέμβριο, αλλά με αριθμό ψήφων μειωμένο κατά 200 χιλιάδες σε σχέση με το 28% των εκλογών του περασμένου Ιανουαρίου;

Δεύτερον, “πόσο “κανονικό» θεωρούν για το αύριο του κόμματός τους και της χώρας το πρόγραμμα της “ομαλής συνέχειας», που εγγυάται ο Μειμαράκης, συνεπικουρούμενος από τη μεγάλη πλειοψηφία των βουλευτών; Και πόσο “μη κανονικό» το πρόγραμμα “αλλαγής εκ βάθρων», που προτείνει ο Μητσοτάκης;

Και τρίτον, “πόσο κανονική» πιστεύουν ότι είναι η άρνηση υπακοής στην οδηγία του Καραμανλή; Πόσο έτοιμοι είναι να “ασεβήσουν» στη γραμμή της οικογένειας που ίδρυσε την παράταξή τους;

Από τις απαντήσεις στα τρία αυτά ερωτήματα εκτιμώ πως θα κριθεί η μάχη. Για να εκλεγεί ο Κυριάκος, οι νεοδημοκράτες πρέπει να θεωρήσουν “κανονική» την ανατροπή των πάντων μέσα στο κόμμα τους, αλλά και στον τόπο, και να “παρακούσουν» για πρώτη φορά τον Καραμανλή τον Β΄. Πράγμα πολύ δύσκολο, αλλά ίσως όχι και τόσο απίθανο…