Guardian για την ομιλία Τραμπ: Κήρυξη πολιτικού πολέμου

Σε δημοσίευμα του Guardian αναλύεται η τελετή ορκωμοσίας του νέου προέδρου των ΗΠΑ και τονίζεται πως το τελετουργικό, η παράδοση, οι παρόντες αντίπαλοι που αντάλλαξαν χειραψίες, όλα αυτά έδωσαν εικόνα εθνικής ενότητας, αλλά στην ουσία ήταν απάτη.

Η ομιλία του Ντόναλντ Τραμπ, μετά την ορκωμοσία ήταν κήρυξη πολέμου σε ό,τι αντιπροσωπεύουν τα παραπάνω. «Ο Τραμπ -και ήρθε η ώρα να αρχίσουμε να συνηθίζουμε

σε αυτές τις δυσάρεστα ανάρμοστες λέξεις- δεν επινόησε ούτε μία αθάνατη φράση για την ημέρα. Οι λέξεις του δεν θα έμειναν στο μυαλό με οποιονδήποτε από τους τρόπους που πέτυχαν κάποτε οι Λίνκολν, Ρούσβελτ, Κένεντι ή Ρίγκαν.

Όμως, το μήνυμα του νέου προέδρου δεν θα μπορούσε να είναι σαφέστερο. Ήρθε να συνθλίψει την επίφαση της ενότητας και της συνέχειας που αντιπροσωπεύει η ειρηνική μεταβίβαση της εξουσίας… Το 1933, ο Ρούσβελτ ζήτησε από το πλήθος να ξεπεράσει τον φόβο. Το 2017, ο κ. Τραμπ είπε στον κόσμο να είναι πολύ φοβισμένος», σημειώνεται στο δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας.

«Η ομιλία του Τραμπ ήταν πικρή, κομπαστική, μπανάλ. Ξεχείλιζε από δυσαρέσκεια και περιφρόνηση για την πολιτική και τις ισορροπίες του αμερικανικού συστήματος. Στόχευε σε εκείνους που τον ψήφισαν και όχι εκείνους- την πλειοψηφία- που δεν το έκαναν. Ανέφερε μόλις μία λέξη για τη φυλή. Ο εθνικισμός του «η Αμερική πρώτα» ήταν ωμός και αναίσχυντος. Η ομιλία ήταν γεμάτη περιφρόνηση για οτιδήποτε σχετικά με την πρωτεύουσα που τώρα θέλει να λυγίσει στις επιθυμίες του. Ήταν σχεδόν εξ ολοκλήρου κενή λεπτομερειών ή σαφήνειας για το πώς θα επιτευχθούν οι στόχοι του», γράφει μεταξύ άλλων ο Guardian που επισημαίνει πως «οι πρόεδροι συχνά αναλαμβάνουν υποσχόμενοι ότι θα οδηγήσουν τη χώρα σε ένα νέο μονοπάτι. Αλλά αν ο Τραμπ γίνει πιστευτός, η εκλογή και η ομιλία του σηματοδοτούν τη μεγαλύτερη αναταραχή που μπορεί να θυμηθεί κανείς στην Ουάσινγκτον».

Η κρίσιμη ερώτηση, που θέτει ο Guardian, είναι αν ο Τραμπ μπορεί να γίνει πιστευτός. «Στην ομιλία του χλεύασε εκείνους που είναι όλο λόγια και δίχως πράξεις. Αλλά υπάρχει κίνδυνος και ο ίδιος να είναι θύμα αυτού. Ανέβασε τον πήχη της προεδρίας του σε ένα πολύ υψηλό επίπεδο, επιμένοντας ότι όλα θα αλλάξουν «εδώ και τώρα». Αλλά θα αλλάξουν; Η εξουσία της προεδρίας έχει ενισχυθεί τις τελευταίες δεκαετίες και οι εκλογές του 2016 έχουν φέρει τους Ρεπουμπλικανούς επικεφαλής σε όλες τις πτυχές της διακυβέρνησης. Αλλά ο Τραμπ δεν είναι, τουλάχιστον όχι ακόμη, δικτάτορας. Ο Τραμπ πρέπει να κυβερνήσει με ένα Κογκρέσο που δεν συμμερίζεται, σε αρκετές περιπτώσεις, τις δικές του προτεραιότητες. Οι Πολιτείες έχουν τη δύναμη να τον αψηφήσουν, όπως η Καλιφόρνια, στα σχέδιά του να υψώσει τείχος με το Μεξικό» επισημαίνεται.

Και προστίθεται: «Κάποιοι υποστηρίζουν ότι οι ψηφοφόροι τον επέλεξαν γνωρίζοντας ότι μπορεί να αμφισβητήσει το σύστημα, αλλά ήταν βέβαιοι ότι το σύστημα θα τους προστατεύσει από τις χειρότερες συνέπειες«, αναφέρει ο Guardian. «Αυτό μπορεί να αποδειχθεί σωστό. Αλλά ο κ. Τραμπ δεν πρέπει να υποτιμάται. Είναι κάποιος που διαταράσσει και όχι ένας άτολμος κομφορμιστής. Είναι, και σκοπεύει να είναι, διαφορετικός από τους προέδρους του παρελθόντος: σε προσωπικότητα, στιλ δουλειάς, τρόπους επικοινωνίας και κυρίως σε πολιτικούς στόχους. Εκείνοι που τον στηρίζουν και εκείνοι που τον φοβούνται συμφωνούν σε αυτό».

«Ωστόσο κατάφερε να φθάσει στον Λευκό Οίκο με χαμηλή βαθμολογία κι εν μέσω βαθιάς αίσθησης διχασμού. Δεκάδες ηγέτες μποϊκόταραν την τελετή ορκωμοσίας, του ενώ χιλιάδες διαδηλώνουν εναντίον του. Οι προσπάθειές του να ανατρέψει την πολιτική ιεραρχία της Αμερικής και την κουλτούρα, θα ενθουσιάσει κάποιους – η χρηματοπιστωτική αγορά παίζει ταμπούρλο- αλλά θα τρομοκρατήσει κάποιους».

Η ανάλυση του Guardian ολοκληρώνεται με την επισήμανση ότι «τελείωσε ο καιρός για κενές κουβέντες. Τώρα έρχεται η ώρα της δράσης», είπε στην ομιλία του ο Τραμπ. Τόσο εντός όσο και εκτός των συνόρων, αυτή είναι μία πραγματικά τρομακτική προοπτική«.