Περιμένοντας την ανάπτυξη…

Η είδηση μου ακούστηκε σαν μπουμπούνισμα, ήταν μόλις είχε περάσει κι η δεύτερη σεισμική δόνηση όπου είπα σε ένα φίλο πως ο σεισμός είναι το μόνο που αυτή την εποχή μας έλειπε… Στην τηλεόραση έβλεπα καταλήψεις κτιρίων, επιθέσεις των ΜΑΤ, σχολεία σε αναβρασμό και μέλλον άδηλον. Μελιγαλάς με χρυσαυγίτες και Καμμένος με λιντσάρισμα Πάχτα συμπλήρωναν την εικόνα, ενώ ο ουρανός είχε μπουκώσει για βροχή στα μη περαιτέρω του. Κι από όλο αυτό το σκηνικό, από όλο αυτό τον οδυρμό, από όλη αυτή την ασχήμια -επιτρέψτε μου να το πω έτσι μια και μεταφέρω εντύπωση- τι ακούστηκε στα αφτιά μου ως χειρότερο; Η Βιοχάλκο φεύγει από την Ελλάδα. Κι αυτή; Ηταν η στιγμή που εκνευρίστηκα. Αυτό που περίμενα ως εκτόνωση του σκηνικού που περιέγραψα λίγο πιο πάνω. Θυμήθηκα την Κόκα-Κόλα, θυμήθηκα τη ΦΑΓΕ που κι αυτές είχαν κάνει το ίδιο. Θυμήθηκα ένα άρθρο που διάβασα στον Τύπο της Κυριακής του συναδέλφου Χαρβαλιά για τους ομογενείς επιχειρηματίες που έχουν αφήσει αβοήθητη την Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια της μεγάλης κρίσης, θυμήθηκα τον πλούτο που δεν φορολογείται και που το φωνάζουν και το διαλαλούν σχεδόν καθημερινά οι ξένοι, μέσα σε αυτούς κι η Ανγκελα Μέρκελ με τους πολλούς χαρακτηρισμούς.
«Ορίστε» είπα. «Οχι μόνο ο ελληνικός πλούτος δεν συμβάλλει στην προσπάθεια, όχι μόνο φορολογούνται διπλά και τριπλά και πολλαπλά οι μη έχοντες, αλλά φεύγει κι από πάνω την ώρα τη δύσκολη και πηγαίνει στο εξωτερικό». Εκανα κι ένα σχόλιο στο facebook για τη Βιοχάλκο, ένα μάλλον εξυπνακίστικο σχόλιο για να γελάσουμε, πως «θέλει κι αυτή διεθνή καριέρα» διότι ενδιάμεσα θα άκουσα πάλι για κάποιο τηλε-ψώνιο που δοκιμάζει να πάει στο Χόλιγουντ. Ομως, πήρα τάχιστα τη συμπληρωματική πληροφορία που μου έλειπε. Οτι η χώρα την οποία επέλεξε για «μετανάστευση» η εταιρία, το Βέλγιο δηλαδή, έχει υψηλότερη φορολόγηση από την Ελλάδα. Γκονγκ! Και ξανά γκονγκ!
Δηλαδή ο πλούτος για να γλιτώσει τη φορολόγηση μεταναστεύει σε χώρα με υπερδιπλάσια φορολόγηση; Εδώ άρχισαν να μην κολλούν τα στοιχεία, οι θέσεις, οι σκέψεις, οι υποψίες. Κι άρχισα να σκέφτομαι μήπως κι ο Ομιλος Στασινόπουλου, ως ιδιωτικός όμιλος, με ιστορία πίσω του, είχε στείλει κανένα προειδοποιητικό μήνυμα στην κυβέρνηση, σε αυτά τα περί ανάπτυξης, στις κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις που από ό,τι μαθαίνω εξακολουθούν το πάρτι τους και για να μην πειραχθούν αυτές, μαζί με όλους τους αναρίθμητους κρατικοδίαιτους, τα «μαζεύουν» κι οι γεροί ιδιώτες; Και δώσ’ του φόροι «οριζόντιοι». Κι η ανάπτυξη πού;