Τσίπρας: Ο λαός συκοφαντήθηκε από την πολιτική του ηγεσία

«Η φοροδιαφυγή και οι φοροαπαλλαγές για τους πλούσιους, δημιουργούσαν λιγότερα έσοδα και αύξηση του χρέους», τόνισε ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας την Παρασκευή το πρωί στο πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης, μέσα στα πλαίσια εκδήλωσης - συζήτησης με θέμα: «Μια βραδιά με τον ΣΥΡΙΖΑ για την Ελλάδα και την Ευρωζώνη». «Η επίσκεψή μας στις ΗΠΑ έχει ήδη αποδειχθεί χρήσιμη τόσο για εμάς όσο και για πολλούς και πολλές οι οποίοι είχαν ακούσει για το ΣΥΡΙΖΑ από τρίτους και τώρα αξιοποίησαν τη δυνατότητα να μας ακούσουν και από κοντά. Χωρίς διαμεσολαβήσεις, που καμία φορά υπόκεινται στον παραμορφωτικό φακό της πολιτικής σκοπιμότητας», ανέφερε στην αρχή της ομιλίας του ο κ. Τσίπρας. Στη συνέχεια, περιέγραψε τη σημερινή πραγματικότητα, μέσα από τη δική του ματιά και άποψη, τονίζοντας ότι σε «αντίθεση με τις ΗΠΑ, όπου έγινε επιλογή χρηματοπιστωτικής επέκτασης, η Ευρώπη επέλεξε το δρόμο των σκληρών προγραμμάτων λιτότητας για την αντιμετώπιση της κρίσης. Και ιδιαίτερα η Ελλάδα, αντιμετωπίστηκε ως ο πειραματικός σωλήνας εφαρμογής βάρβαρων νεοφιλελεύθερων επιλογών. Επιλογών που δεν οδήγησαν τη χώρα απλά στη παγίδα της ύφεσης, αλλά μπροστά σε μια πρωτοφανή ανθρωπιστική κρίση»και επισήμανε: «Από την αρχή θέλω να ξεκαθαρίσω το εξής: Εμείς γνωρίζουμε ότι η ελληνική οικονομία είχε τα δικά της ενδογενή προβλήματα. Προβλήματα δομικά με βαθιές ρίζες. Τα έχουμε επισημάνει και έχουμε ασκήσει και την κριτική μας. Δεν είναι αυτά όμως που δημιούργησαν την κρίση στην Ελλάδα. Η κρίση, άλλωστε δεν είναι ελληνική. Δεν την προκάλεσαν οι ενδογενείς αδυναμίες, ενδεχομένως να την επιδείνωσαν, αλλά δε την προκάλεσαν». Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ υπογράμμισε ότι «ο ελληνικός λαός είναι ένας εργατικός λαός, αλλά, δυστυχώς, συκοφαντήθηκε άγρια από την πολιτική του ηγεσία. Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα υγιείς επιχειρήσεις κλείνουν και εκπαιδευμένοι άνθρωποι φεύγουν από τη χώρα. Όχι γιατί είναι τεμπέληδες, αλλά γιατί το πιστωτικό σύστημα έχει σταματήσει να λειτουργεί και το κράτος αντί να βοηθά υπονομεύει δυνατότητες ανάπτυξης». Αναφερόμενος στον τραπεζικό τομέα, υποστήριξε «ότι οι τράπεζές μας δεν μπορούν ούτε να δανειστούν ούτε να δανείσουν, παρόλο που επρόκειτο για τραπεζικό σύστημα το οποίο δεν είχε εκτεθεί στον υπερδανεισμό στα στεγαστικά δάνεια και στις τιτλοποιήσεις, απ' όπου ξεκίνησε η κρίση. Και αυτός ο φαύλος κύκλος περιστρέφεται όλο και πιο γρήγορα. Η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε χώρα αναφοράς για όποιον θέλει να μελετήσει το πώς η πολιτική της ύφεσης καταστρέφει τον κοινωνικό ιστό. Για όποιον θέλει να καταλάβει πως τα προγράμματα λιτότητας αδυνατούν να λύσουν το πρόβλημα του χρέους. Για όποιον θέλει να δει πως μια κυβέρνηση καταφέρνει να προστατεύσει τους μεγάλους φοροφυγάδες που έχουν καταθέσεις στις τράπεζες του εξωτερικού». Αναφερόμενος στις αιτίες της κρίσης, ο κ. Τσίπρας επισήμανε ότι «η επικρατούσα άποψη είναι ότι ο κύκλος της ύφεσης που σας περιγράφω ξεκίνησε εξαιτίας του υπερδανεισμού του ελληνικού κράτους κατά την περίοδο που προηγήθηκε του Κραχ του 2008. Ωστόσο, από πλευράς ανάλυσης δεν βοηθά στην προσπάθειά μας νακατανοήσουμε τα αίτια της κρίσης. Είναι κάπως σαν να λέμε ότι ένας ασθενής που πάσχει από καρκίνο, πονάει. Αυτό μπορεί πράγματι να ισχύει όμως η συγκεκριμένη παρατήρηση δεν μπορεί να εξηγήσει τι ακριβώς προκάλεσε τον καρκίνο, τι τύπο καρκίνου έχει ή ποια θεραπεία μπορεί να βοηθήσει στην ίασή του. Το χρέος, όπως και ο πόνος, είναι το σύμπτωμα ενός βαθύτερου προβλήματος. Δεν είναι η αιτία. Ωστόσο, αν δούμε τα στοιχεία, χρονιά με χρονιά, όπως ήταν διαθέσιμα ανά έτος, αυτά που χρησιμοποιούσαν όσοι λαμβάνουν αποφάσεις, το ερώτημα δεν είναι ο υπερδανεισμός του δημοσίου. Το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ είχε διατηρηθεί σταθερό γύρω στο 100% καθ' όλη τη δεκαετία πριν το 2008. Αλλά, αυτό που είναι παράδοξο είναι ότι την ίδια περίοδο, ενώ οι ρυθμοί ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, όπως μετριέται από την (ονομαστική) αύξηση του ΑΕΠ κάθε έτος, έφταναν μέχρι και το 10% (2003), το χρέος παρέμεινε σταθερό ως ποσοστό του ΑΕΠ. σε αντίθεση με τη κοινή λογική που λέει ότι όταν υπάρχει μεγέθυνση, το δημόσιο χρέος μπορεί να μειωθεί». Διατύπωσε την άποψη ότι «στην αρχή έγινε προσπάθεια αυτό να δικαιολογηθεί με το τέχνασμα ότι το χρέος παρέμενε σταθερό επειδή δήθεν υπήρχαν υπερβολικές δημόσιες δαπάνες. Ωστόσο, οι δημόσιες δαπάνες αν αφαιρέσουμε τους τόκους ήταν μικρότερες ως ποσοστό του ΑΕΠ από το μέσο όρο της ευρωζώνης. Αντίθετα, εκεί όπου υπήρχε η απόκλιση ήταν στα δημόσια έσοδα και μάλιστα στα έσοδα από τη φορολογία του πλούτου και του κεφαλαίου, στη άμεση φορολόγηση των υψηλών εισοδημάτων (λίστα Λαγκάρντ, τράπεζες όταν έβγαζαν δις., πλήρωναν 7% πραγματικό φόρο, - offshore- ενδοομιλικές συναλλαγές κλπ). Αυτή είναι η αιτία του υψηλού χρέους της Ελλάδας. Έχουμε υπολογίσει ότι αν τα έσοδα ήταν κοντά στο μέσο όσο της ευρωζώνης, όσο κοντά ήταν και οι δαπάνες, θα αντιμετωπίζαμε την κρίση του 2008 με χρέος μικρότερο της Γερμανίας, δηλαδή γύρω στο 80% του ΑΕΠ». Απευθυνόμενος στο ακροατήριο -μεταξύ των οποίων ακαδημαϊκοί, φοιτητές, οικονομολόγοι και ομογενείς- ο κ. Τσίπρας είπε ότι «εδώ, αναδεικνύεται ένα θέμα που απασχολεί και εσάς» και συνέχισε: «Όπως, πρόσφατα, το έθεσε ο Αμερικανός οικονομολόγος και νομπελίστας Krugman (New York Times), το ζήτημα είναι ταξικό. Θα πληρώσουν οι πλούσιοι αυτά που τους αναλογούν ώστε να διατηρηθούν οι δομές του κοινωνικού κράτους; Στην Ελλάδα, επιλέχθηκε η μείωση των κοινωνικών δαπανών, των μισθών και κοινωνικών-οικονομικών δικαιωμάτων των εργαζομένων και των συνταξιούχων, πριν εκδηλωθεί η κρίση και ως μέσο διαχείρισης της κρίσης. Την ίδια στιγμή, η φοροδιαφυγή και οι φοροαπαλλαγές για τους πλούσιους, δημιουργούσαν λιγότερα έσοδα και αύξηση του χρέους. Όμως, η βασική αιτία της κρίσης βρίσκεται στη δομή της ευρωζώνης. Ο λόγος είναι διπλός: οι χώρες μας είναι μέρος μιας άσχημα σχεδιασμένης Νομισματικής Ένωσης και συγχρόνως η πολιτική που προκρίθηκε από την ΕΕ για να διαχειριστεί την κρίση του 2008, έβλεπε την ύφεση ως θεραπεία».