Η ενδοκυβερνητική κρίση στα διεθνή μέσα ενημέρωσης

Είναι γνωστό σε όλους και επισημαίνεται σε κάθε έκθεση των δανειστών μας πως το προαπαιτούμενο για την δημοσιονομική πρόοδο της χώρας είναι η πολιτική σταθερότητα. Αυτό που δηλαδή ήταν ο πρωταρχικός στόχος της τρικομματικής κυβέρνησης : Να δημιουργήσει και να διατηρήσει ένα σταθερό πολιτικό περιβάλλον που με την ευρεία πολιτική συναίνεση που εξασφάλιζε θα μπορούσε να προωθήσει όλες τις μεταρρυθμίσεις και τα μέτρα που ήταν αναγκαία να παρθούν για την έξοδο της χώρας από την κρίση. Όσο η εικόνα της ελληνικής κυβέρνησης στο εξωτερικό ήταν αρραγής και βρίσκονταν κοινά αποδεκτές λύσεις σε όλα τα μεγάλα ανοικτά θέματα φόροι, περικοπές ακόμα και απολύσεις στο Δημόσιο η ικανοποίηση των Βρυξελλών και των συν αυτώ ήταν έκδηλη και μεταφραζόταν με θετικές αξιολογήσεις και προβλέψεις. Κάπου στο μέσον αυτής της διαδρομής και σίγουρα πολύ πριν το τέλος της ήρθε το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, που είναι εκτός της προγραμματικής ατζέντας των τριών κομμάτων και που εκ των πραγμάτων θα αναδείκνυε τις ιδεολογικές διαφορές των κυβερνητικών εταίρων να τινάξει στον αέρα τις προσπάθειες μηνών. Η ενδοκυβερνητική κόντρα κάνει τον γύρο του κόσμου με πηχυαίους τίτλους στον διεθνή τύπο που κάνουν λόγο για κυβερνητικούς τριγμούς και ρεπορτάζ που ξετυλίγουν το κουβάρι της πολιτικής διαφωνίας. «Η πίεση για αντιρατσιστικό νομοσχέδιο οδηγεί σε ρήγμα τον ελληνικό κυβερνητικό συνασπισμό», γράφουν οι New York Times που επισημαίνουν πως πρόκειται για την πιο έντονη διαμάχη στο εσωτερικό της κυβέρνησης ενώ τονίζουν πως οι δύο μικρότεροι εταίροι αψηφούν τον Πρωθυπουργό . Στο ίδιο μήκος κύματος και το BBC που σε άρθρο του με τίτλο «Σχίσμα στον κυβερνητικό συνασπισμό από το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο» ενώ και η βρετανική Gaurdian αναδεικνύει την ιδεολογική διάσταση των κυβερνητικών κομμάτων και επισημαίνει πως το νομοσχέδιο ήρθε να υπογραμμίσει τις διαφορές μεταξύ των συντηρητικών της πλειοψηφίας και των αριστερών και κεντροαριστερών εταίρων τους. Άρθρα και ρεπορτάζ που ανάγουν την πολιτική διαφωνία σε πολιτική κρίση, που μεταφέρουν μια εικόνα πολιτικής αποσταθεροποίησης που σε τίποτα δεν βοηθά και δεν υποστηρίζει την ανάγκη που έχει η χώρα και οι πολίτες της τη δεδομένη στιγμή να ανακάμψουν και να δουν φως στο τούνελ. Μπορεί οι δημοσκοπήσεις να πιέζουν, τα στελέχη να γκρινιάζουν ωστόσο οι κυβερνητικοί εταίροι δεν πρέπει να ξεχνούν ότι ο συνασπισμός που δημιουργήθηκε το περασμένο καλοκαίρι είχε έναν και μοναδικό σκοπό: την εφαρμογή μιας πολιτικής που θα οδηγήσει τη χώρα εκτός κρίσης. Η ιδεολογική και κομματική τους ανασύνταξη και το όραμα της μεγάλης Κεντροαριστεράς μπορεί να περιμένει μέχρι τις εκλογές, που στο χέρι τους είναι να πραγματοποιηθούν στο τέλος της τετραετίας. Έλενα Σιάνου