Πορτογαλία: Κάτω από τη μπότα της τρόικας

p1 {font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;font-size:12px;margin-left:8px;margin-right:8px;margin-top:4px;margin-bottom:4px;text-align:justify;} Τον Απρίλιο του 1974 είναι η εποχή που την Επανάσταση των Γαρυφάλλων στην Πορτογαλία διαδέχεται η Δημοκρατία. Τον Απρίλιο του 2011, στα βήματα της Ιρλανδίας και της Ελλάδας, η σοσιαλιστική κυβέρνηση του πρωθυπουργού Χοσέ Σόκρατες αναγκάζεται να απευθύνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση μια δραματική έκκληση για βοήθεια.

Η βοήθεια αυτή, έναν μήνα αργότερα, παίρνει

τη μορφή ενός κεφαλαιακού πακέτου διάσωσης ύψους 78 δις ευρώ –συνοδευόμενο από ένα επιτόκιο της τάξης του 4%- μέσα σε ένα πλαίσιο βέβαια βαθέων και επώδυνων μεταρρυθμίσεων.

Το κατά πόσον ή όχι η Πορτογαλία θα καταφέρει να στραφεί ξανά στις αγορές έως τον Σεπτέμβριο του 2013, είναι κάτι που θα αποφασίσει η Τρόικα που αποτελείται από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, οργανισμών που μέσω εκπροσώπων τους ελέγχουν ανά τακτά χρονικά διαστήματα τα βιβλία της χώρας.

Ένας από αυτούς τους ελέγχους πραγματοποιήθηκε μόλις την περασμένη εβδομάδα. Για 15 μέρες οι απεσταλμένοι τις Τρόικα συνεπικουρούμενοι από μία διμοιρία νέων τεχνικών υπολογιστών με τα λάπτοπ ανά χείρας αναζητούν προθεσμίες, στοιχεία και έγγραφα.

«Σιωπηλή απελπισία»

Την ίδια ώρα για τις πολιτικές επαφές είναι υπεύθυνοι οι Αμπέμπε Σελαζί (ΔΝΤ), Γιούργκεν Κρούγκερ (Ευρωπαϊκή Επιτροπή) και Ράσμους Ρούφερ (ΕΚΤ), η υποδοχή των οποίων στην Πορτογαλία δεν γίνεται «με διαμαρτυρίες στο αεροδρόμιο όπως σε άλλες χώρες, γιατί ο χαρακτήρας μας δεν είναι σαν των Ισπανών», όπως εξηγεί ο κοινωνιολόγος Ζόρζ ντε Σα, ειδικός αναλυτής που εκπονεί έρευνες ετών για την μεταβολή των απόψεων του πορτογαλικού κοινού.

Την ίδια ώρα, ο Νικολάου Σάντος, οικονομικός συντάκτης και αναπληρωτής διευθυντής της έγκριτης εβδομαδιαίας εφημερίδας ‘’ Expresso’’ κάνει λόγο για μία «σιωπηρή απελπισία» στη διάρκεια των διαδηλώσεων στην Πορτογαλία, ενώ ο Χοάο Κάντιγκα Εστέβες, επιφανής οικονομολόγος στα θέματα της πορτογαλικής κρίσης, δηλώνει πως υπάρχει μία σιωπηλή κοινωνική συναίνεση με κέντρο την Τρόικα ως μια «απαραίτητη βοήθεια, ή ευκαιρία» ώστε να προχωρήσουν όλες οι μεταρρυθμίσεις που οι διαδοχικές κυβερνήσεις απέτυχαν να εφαρμόσουν.

Η συμμόρφωση της χώρας βέβαια δεν θα είναι εύκολη υπόθεση, καθώς η καθημερινή ζωή των πολιτών έχει υποστεί βαρύτατο πλήγμα από τη λιτότητα, ενώ οι περικοπές που υπαγορεύονται από την Τρόικα πρέπει να μειώσουν το έλλειμμα που έχει υπερβεί το 9% του ΑΕΠ το 2010 στο 4,5% αυτό το χρόνο. Όπως αναφέρει μια πολύγλωσση αξιοζήλευτη νεαρή γυναίκα στην πλατεία Ρόσιο στο κέντρο της Λισαβόνας «Έχουμε πάει από το ψαλίδι, στο πριόνι».

Άγριες περικοπές

Παρά τις περικοπές, η οικονομική αιμορραγία στα νοικοκυριά συνεχίζεται με την κυβέρνηση να βάζει ένα χρόνο πριν ειδικό φόρο της τάξης του 50% επί του επιδόματος Χριστουγέννων όλων των Πορτογάλων με εισόδημα ισοδύναμο του βασικού μισθού, των 485 ευρώ.