Trash - TV - Χρυσή Αυγή

p1 {font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;font-size:12px;margin-left:8px;margin-right:8px;margin-top:4px;margin-bottom:4px;text-align:justify;}της Δέσποινας Παρασκευά - Βελουδογιάννη Χρειάστηκαν «30 με 40 μεραρχίες», όπως αποκάλεσε ο αρχηγός της Χρυσής Αυγής τους ψηφοφόρους του κόμματος, για να ανοίξει τεράστια κουβέντα σχετικά με τη μιντιακή προβολή του φασιστικού μορφώματος. Και η συζήτηση επιταχύνεται μετά τη live επίθεση του Ηλία Κασιδιάρη στη Λιάνα Κανέλλη και τη Ρένα Δούρου. Τελικά τα ΜΜΕ θα «ξεσκεπάσουν» τον πραγματικό εαυτό των (νεο)ναζί ή θα συμβάλουν στην περαιτέρω εδραίωσή τους; Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Τα ερωτήματα αυτά ήταν από τα πρώτα που προβλημάτισαν τους μη ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής την επομένη των εκλογών, ιδιαίτερα μετά την ανακοίνωση του Ν. Μιχαλολιάκου για το εκλογικό αποτέλεσμα. Η αυθόρμητη αυτή αντίδραση είναι αποκαλυπτική για το γεγονός ότι, έστω και ασυνείδητα, έχει τελικά επικρατήσει η αντίληψη ότι τόπος άσκησης της πολιτικής είναι η μιντιακή και όχι η κοινωνική πραγματικότητα. Όμως κάτω από το τηλεοπτικό χαλί κρύβεται πολλή βρόμα.
Η Χρυσή Αυγή, ένα «κίνημα» (όπως χαρακτηριστικά αυτοαποκαλείται) με πυρήνες και τοπικές οργανώσεις σε όλη σχεδόν τη χώρα, δεν είναι –τουλάχιστον ως επί το πλείστον– μιντιακό κατασκεύασμα. Έγινε γνωστή μέσα στις γειτονιές με τη δράση που ανέπτυσσε όλο το προηγούμενο διάστημα. Είναι πλέον διαδεδομένες οι ιστορίες με τις γιαγιάδες που πηγαίνουν με «προστασία» στα ATM ή με τα σπίτια που έχουν καταληφθεί από «λαθρομετανάστες» και που μέσα σε τρεις μέρες παραδίδονται στους ιδιοκτήτες τους «καθαρά και φρεσκοβαμμένα», τα μαχαιρώματα στους δρόμους «για να έχει ασφάλεια ο έλληνας πολίτης». Ο Ρομπέν των Δασών σε έκδοση φασιστοειδούς κατοικεί εδώ και καιρό στην Ελλάδα και μας καλεί να κοιμηθούμε ήσυχοι.
Η Χρυσή Αυγή, ούτε λίγο ούτε πολύ, έχει φτιάξει ένα «δίκτυο αλληλεγγύης», αποκορύφωμα του οποίου αποτέλεσαν τα συστηματικά συσσίτια (τα οποία είπαν ότι θα χρηματοδοτήσουν και από την κρατική επιχορήγηση που θα πάρουν ως κοινοβουλευτικό κόμμα), ικανό να δομήσει ισχυρούς δεσμούς με τα εργατικά και κυρίως με τα νέα μικροαστικά στρώματα που πολώνονται βίαια προς τα κάτω. Ιδιαίτερα σημαντική και για την ιδεολογική αναπαραγωγή της είναι φυσικά και η αναπτυσσόμενη παρέμβαση στα σχολεία, ειδικά στο έδαφος της υποχώρησης της άλλοτε κρατούσας ΚΝΕ. Η υλική βοήθεια συνδυασμένη με μπόλικες δόσεις εθνικισμού, τόνωσης της χαμένης εθνικής αξιοπρέπειας και «θετικής προοπτικής» προς τα στρώματα που βρίσκονται (ή έχουν ξεπεράσει) το όριο της κατάθλιψης, και πασπαλισμένη με κορώνες αντισυστημισμού, χάρισε 7% στους σύγχρονους φασίστες, ακόμα και χωρίς τηλεοπτική προβολή και ως εκ τούτου χωρίς προσωποποίηση του Ρομπέν των Δασών (με χαρακτηριστικά τα χιλιάδες ασταύρωτα ψηφοδέλτια, κυρίως στην επαρχία).

Η Χ.Α. παιζόταν εδώ και καιρό στα ΜΜΕ…
Τα «λεβεντόπαιδα με τις μαύρες μπλούζες», πράγματι, δεν ήταν μόνιμοι θαμώνες τηλεοπτικών πάνελ, όπως το έτερο καλό πα