"Ο καλλιτέχνης να πάει στα σχολεία, στις φυλακές, στις υποβαθμισμένες συνοικίες"

p1 {font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;font-size:12px;margin-left:8px;margin-right:8px;margin-top:4px;margin-bottom:4px;text-align:justify;} \"Μικρές εξεγέρσεις\", υπό τη σκέπη του Μανουήλ

Τερζής Κ.

\"Μικρές εξεγέρσεις\", υπό τη σκέπη του Μανουήλ Πανσέληνου. ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΤΕΡΖΗ

Η τέχνη δεν εξελίσσεται αυτονομημένη κι αυτό μοιάζει δύσκολο, σαν να είναι καθήκον, αλλά μέσα στη δυσκολία του παράγει έργο. Ναι, δύσκολα πράγματα, κι όμως πολλές φορές έχω δει στα μάτια των σπουδαστών τη δίψα για σύνθετη έρευνα...

Δύσκολα θα μπορούσα να αποτυπώσω στο χαρτί

τις ώρες που έχουμε περάσει με τον Κυριάκο Κατζουράκη και την Κάτια Γέρου συζητώντας για κινηματογράφο, πολιτική, θέατρο, ζωγραφική, ψάχνοντας τα σημεία συνάντησης πολιτισμού, πολιτικής και \"καθημερινότητας”. \"Επιτέλους, ένα άνοιγμα ελπίδας για το μέλλον\", μου είπαν μόλις συναντηθήκαμε μετά τις εκλογές. Για τον Κυριάκο Κατζουράκη η σχέση του με τον κινηματογράφο έχει αφετηρία το \"Κιέριον\" του Δήμου Θέου στα 1967, όπου ερμήνευε έναν από τους βασικούς ρόλους, τον ηγέτη των φοιτητών, ενώ ακολούθησε η συνεργασία του με τον Παντελή Βούλγαρη στο \"Προξενιό της Άννας\" στα σκηνικά της ταινίας και με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο στις \"Μέρες του \'36\". Μέσα στη χούντα συνεργάστηκε με την ομάδα των \"νέων ρεαλιστών\" ζωγράφων. Μακροχρόνια συνεργασία είχε και με το Θέατρο Τέχνης και από το 1991 με την Ομάδα Τέχνης συστηματική δουλειά πάνω στις σχέσεις της ζωγραφικής με το θέατρο, τη μουσική, τη φωτογραφία και τον κινηματογράφο. Το 2003 θα περάσει στη σκηνοθεσία με τον \"Δρόμο προς τη Δύση\". Ακολουθεί το 2005 η \"Γλυκιά Μνήμη\" και τώρα οι \"Μικρές εξεγέρσεις\", που σύντομα αναμένεται να προβληθούν στις αίθουσες...

Η Κάτια Γέρου είναι η Άννα, μια γυναίκα της επαρχίας, παντρεμένη μ\' έναν άντρα που φέρνει γυναίκες από τη Βουλγαρία και κακομεταχειρίζεται και την ίδια… Μια γυναίκα που ζει με τους εφιάλτες της παιδικής ηλικίας, τις μνήμες του βιασμού από τον πατέρα της. Η \"χαραμάδα\" που ανοίγει στη ζωή της είναι η συνάντηση μ\' έναν ζωγράφο παθιασμένο με τα έργα του Μανουήλ Πανσέληνου... \"Αυτόν κάπου τον έχω ξαναδεί\", λέει σε κάποια στιγμή η Άννα-Κάτια Γέρου παρατηρώντας έναν άγιο σε μια ζωγραφιά του Πανσέληνου...

* Πρόσφατα, με μερικούς φίλους είχαμε οργανώσει μια σειρά προβολών για τον \"ρεαλισμό στον ελληνικό κινηματογράφο” με μια επιλογή ταινιών που περιλάμβανε το \"Μέχρι το πλοίο” του Αλέξη Δαμιανού, το \"Πρόσωπο με πρόσωπο” του Ροβήρου Μανθούλη, το \"Κιέριον” του Δήμου Θέου, την \"Αναπαράσταση” του Θόδωρου Αγγελόπουλου... Βλέποντας αυτές τις ταινίες με τη χρονολογική τους σειρά, και στη συνέχεια τις \"Μικρές εξεγέρσεις” στην προβολή στην Ταινιοθήκη, συνειδητοποίησα ότι ξαναπιάνεις σήμερα αυτό το νήμα του ρεαλισμού, κάπου σαράντα χρόνια μετά...

Κυριάκος Κατζουράκης: Ναι, δεν έχεις άδικο... Με την προσθήκη και του \"Προξενιού της Άννας” του Παντελή Βούλγαρη, εκείνο το ρεύμα εγκαταλείφθηκε. Και το ίδιο συνέβη και