Μέτωπο Αντίστασης Καθηγητών: Για τη σχολική χρονιά που ξεκινά

Συναδέλφισσες, -οι

μια ακόμη σχολική χρονιά ξεκινά με τη χώρα μας να βυθίζεται συνεχώς στη δίνη της πολιτικής που εφαρμόζουν τα τελευταία χρόνια οι μνημονιακές κυβερνήσεις υπό την καθοδήγηση της τρόικας. Καμιά σχέση δεν έχει το βιοτικό επίπεδο της πλειοψηφίας του λαού με αυτό πριν μια πενταετία και η καταστροφή η οποία έχει επέλθει είναι εμφανής σε κάθε πτυχή της κοινωνίας μας. Την ίδια στιγμή η παγκόσμια οικονομική κρίση μετατρέπεται σε γεωπολιτική με τον πόλεμο να κάνει την εμφάνισή του σε πολλές γωνιές του πλανήτη, καθώς ο ανταγωνισμός

Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο όσο και να προσπαθούν οι Σαμαράς και Βενιζέλος να μας πείσουν πως πρέπει να κάνουμε λίγο ακόμη υπομονή για να πετύχουμε την έξοδο της χώρας από την κρίση δε μπορούν να μας ξεγελάσουν γιατί οι «θυσίες» που πρόκειται να μας επιβάλλουν είναι μια ακόμη συνέχεια του εγκλήματος που συντελείται τα τελευταία χρόνια. Το σχέδιό τους δεν έχει καμιά πρωτοτυπία σε σχέση με όσα ζήσαμε μέχρι τώρα: ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, περαιτέρω διάλυση των εργασιακών σχέσεων, εγκατάλειψη του εναπομείναντος κοινωνικού κράτους και όποιος αντέξει. Ήδη έχουν έτοιμες τις νέες «μεταρρυθμίσεις»: νέο μισθολόγιο στο δημόσιο τομέα, αλλαγές σε βάρος των εργαζομένων στο ασφαλιστικό σύστημα, 6.500 απολύσεις, αξιολόγηση δομών, προσωπική αξιολόγηση και ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό.

Παράλληλα στο σχολείο βιώνουμε σε όλο της το μεγαλείο την μνημονιακή πολιτική. Οι 1700 περίπου συνάδελφοι μας που τέθηκαν σε διαθεσιμότητα βρίσκονται ακόμη στον αέρα καθώς κανείς τους δεν έχει τοποθετηθεί πουθενά και για 85 απ’ αυτούς έχει διακοπεί η μισθοδοσία από τον περασμένο Μάρτιο. Η χρονιά θα ξεκινήσει με χιλιάδες κενά εκπαιδευτικών πανελλαδικά και με τον Υπουργό Παιδείας να μας υπόσχεται πως θα γεμίσουν τα σχολεία με αναπληρωτές και ωρομίσθιους συναδέλφους. Πολλές ειδικότητες καλούνται να αυτοεπιμορφωθούν για να διδάξουν μαθήματα πέραν των σπουδών τους. Το μόνο που μένει να δούμε σ’ αυτό τον τομέα είναι να ξαναγυρίσουμε στην αλληλοδιδακτική μέθοδο των απαρχών του Ελληνικού Κράτους όπου οι μαθητές των μεγαλύτερων τάξεων δίδασκαν τους μικρότερους…

Οι μαθητές μας πέρα από τις δυσκολίες που βιώνουν στην οικογένειά τους έχουν ν’ αντιμετωπίσουν και ένα σχολείο που τους σπρώχνει στη φθηνή κατάρτιση. Με την Τράπεζα Θεμάτων και το νέο τρόπο προαγωγής φέτος στην Α Λυκείου το 23% των μαθητών αρχικά και το 14% μετά τις τροποποιήσεις του Υπουργείου Παιδείας παραπέμφθηκαν για τις εξετάσεις του Σεπτεμβρίου. Για να μπορούν οι μαθητές ν’ ανταποκριθούν στις νέες απαιτήσεις το σχολείο θα πρέπει να μοιάζει όλο και περισσότερο με το φροντιστήριο. Καμιά έγνοια για γενική μόρφωση και κατάκτηση της γνώσης παρά μόνο για ανταπόκριση στις συνεχείς εξεταστικές διαδικασίες. Καθόλου τυχαία για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, όπως καταγράφεται σε κείμενό της για τον «ανασχεδιασμό της εκπαίδευσης», ως σημαντικότερες εκπαιδευτικές αξίες αναδεικνύονται η επιχειρηματικότητα και ο ανταγωνισμός. Η αξιολόγηση θα υπηρετήσει μια χαρά και τους δύο αυτούς στόχους.

Μέσα σ’ αυτό το σκηνικό συνάδελφοι ανοίγονται μπροστά μας δυο δρόμοι. Ο πρώτος είναι ο δρόμος του «ρεαλισμού». Ο καθένας για τον εαυτό του και η τρόικα για όλους. Μπρος στην κατανόηση των δυσκολιών της εποχής να κλειστούμε στο καβούκι μας. Να μαζέψουμε «χαρτιά» για την αξιολόγηση, να σκύβουμε το κεφάλι στις αυθαιρεσίες της Διοίκησης, να κάνουμε τυπικά τη δουλειά μας και να περιμένουμε μήπως περάσει η μπόρα, παρόλο που τα σύννεφα στον ορίζοντα ολοένα και περισσότερο μαυρίζουν. Αρκετοί από ’μας να πιστεύουν την κυρίαρχη άποψη πως «δε γίνεται αλλιώς» και άλλοι να περιμένουν μήπως δε μπορέσει το πολιτικό σύστημα να βγάλει Πρόεδρο της Δημοκρατίας και κάτι αλλάξει από τα πάνω.

Ο δεύτερος δρόμος είναι ο δρόμος της διεκδίκησης της ζωής. Η επιλογή εκείνη που αναγνωρίζει τις δυσκολίες και πασχίζει ν’ ανοίξει ένα δρόμο διεξόδου για την πλειοψηφία του λαού και την ίδια τη χώρα. Με εμπιστοσύνη και αλληλεγγύη στο διπλανό που βιώνει τα ίδια προβλήματα, με έγνοια για τις ανάγκες των παιδιών, με αξιοπρεπή στάση απέναντι στις συνθήκες ανθρωποφαγίας που διαμορφώνει η ανασφάλεια. Με οδηγό τη στάση ανυπακοής των συναδέλφων μας στον υπόλοιπο δημόσιο τομέα ενάντια στην επιβαλλόμενη και σ’ αυτούς αξιολόγηση και κάθε αγώνα των εργαζομένων που δε βρίσκει χώρο στα δελτία των 8. Όσο περισσότεροι βαδίσουμε αυτό το δρόμο τόσο θα κατανικούμε και τις δυσκολίες που σήμερα μοιάζουν ανυπέρβλητες. Και θα καταφέρουμε να συντρίψουμε το σάπιο πολιτικό σύστημα που επισώρευσε τόσα δεινά στη χώρα. Για ν’ ανοίξει ο δρόμος για Πραγματική Δημοκρατία, για Ανεξαρτησία και μια κοινωνία χειραφέτησης.

Αυτό που χρειαζόμαστε λοιπόν είναι μια άλλη στάση απέναντι στη ζωή!

Μ’ αυτές τις σκέψεις σας ευχόμαστε ολόψυχα καλή σχολική χρονιά.

Στο χέρι μας είναι!

View the discussion thread.