Και τώρα, αξιολόγηση εκ του αποτελέσματος, του Μιχάλη Πετρόπουλου

Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι από τη κενή -κι όχι καινή- πρόταση του λαλιστάτου υπουργού Παιδείας περί εθελοντικής διδασκαλίας, με αντάλλαγμα την υπόσχεση στη φρούδα ελπίδα, κι έρχεται ο πρωθυπουργεύων της χώρας, μιας και η πραγματική εξουσία ασκείται από κάποια νεφελώδη έδρα εκτός συνόρων, να μας επιβεβαιώσει ότι η Παιδεία είναι, πλέον, ο επικινδυνότερος εχθρός που πρέπει να εξαλειφθεί.

Ο κος Σαμαράς δήλωσε σε γνωστό συστημικό δίαυλο χειραγωγούμενης ενημέρωσης

ότι οι εκπαιδευτικοί θα κρίνονται εκ του αποτελέσματος, δηλαδή από την απόδοση των μαθητών. Δεν αντιστεκόμαστε άμεσα στον πειρασμό να σχολιάσουμε ότι αναλογικά αν κριθούν και οι πολιτικοί μας και η πολιτική τους εκ του αποτελέσματος, πρέπει να επιβληθεί η ποινή του δια βίου αποκλεισμού από τη συμμετοχή στα κοινά. Με τέτοια απόδοση, μάλλον επιεικής η ποινή. Κι αναλογιζόμενοι ότι εξ αρχής οι εκπαιδευτικοί υποχρεωνόμαστε να ενημερώνουμε αρμοδίως για στόχους, σκοπούς, χρονοδιαγράμματα, μεθοδολογίες κλπ πρακτικές, για τις οποίες κρινόμαστε και με αυστηρότητα, οι προκλητικές αποκλίσεις από τις υποσχέσεις του μπαλκονιού βεβαιώνουν την ελαφρότητα της ποινής.

Επί της ουσίας -εκπαιδευτικής- τώρα. Μάλιστα κε Σαμαρά. Θα κριθούμε εκ του αποτελέσματος. Ποίου αποτελέσματος; Για να προσπαθήσουμε να το κατανοήσουμε λιγάκι.

· Απόδοση στο διαγωνισμό των πανελλαδικών; Μα οι πανελλαδικές έχουν μετατραπεί σε διαγωνισμό εξειδικευμένων γνώσεων, που η σχέση τους με την προβλεπόμενη ύλη των σχολικών βιβλίων είναι ότι και της δύσης με την ανατολή. Επιπλέον, κριτήριο της απόδοσης των διδασκόντων, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, είναι η ηλίθια ερώτηση "Που βρίσκεστε στην ύλη;". Πλήρης αδιαφορία για την ποιότητα της διδασκαλίας, τη δυνατότητα να καλυφθεί ουσιαστικά, χωρίς βιασύνες και παραλείψεις. Οι σελίδες να ξεπετάγονται. Απλά πράγματα. Και που καταλήξαμε; Μαθητές που εισάγονται χωρίς εξωσχολική βοήθεια να γίνονται πρώτο θέμα στα ΜΜΕ (ναι, αυτά που στηρίζουν απερίσκεπτα την παραπαιδεία!!!), ενώ θα έπρεπε να γίνεται το αντίθετο.

· Απόδοση στις ενδοσχολικές εξετάσεις; Δηλαδή, αν ο μέσος όρος είναι κάτω του 18 του τμήματος ο διδάσκων είναι άξιος αποπομπής; Δεν είναι επιτυχημένος ο εκπαιδευτικός που γεννά τον έρωτα για τη γνώση στους μαθητές του και είναι εκείνος που κάνει το δεκαεννιά είκοσι; Δεν είναι άξιος επαίνου ο δάσκαλος που παίρνει έναν αδύναμο μαθητή στα χέρια του και σταδιακά, με κόπο και χρόνο τον "ανεβάζει" όλο και ψηλότερα; Ο φιλόλογος, π.χ., που εμπνέει το μαθητή να διαβάσει λογοτεχνία ή να μπει στην ουσία της ιστορίας, θα κριθεί από τη βαθμολογία του σε μια έκθεση, συνήθως δασκαλίστικου και νουθετικού προσανατολισμού ή από το αν παπαγάλισε ορθά ανούσιες πληροφορίες; Ο φυσικός που εμπνέει τα παιδιά να ασχοληθούν π.χ. με την Αστρονομία δεν είναι άξιος επαίνου; Παρένθεση. Στη διαστημική εποχή στην Ελλάδα η Αστρονομία αντιμετωπίζεται ως μη υπάρχουσα(!!!) αλλά οι μαθητές μας διακρίνονται στους παγκόσμιους διαγωνισμούς και μετά τρέχουν οι άσχετοι να φωτογραφηθούν και νε εκστομίζουν μεγαλοστομίες περί των δυνατοτήτων των μαθητών μας κλπ παπαρδέλες. Τέλος παρένθεσης. Ο μαθηματικός που θα πείσει τα παιδιά ότι τα μαθηματικά δεν είναι στυγνοί, άψυχοι αριθμοί, αλλά ένα επίτευγμα της ανθρώπινης νόησης, θα κριθεί από ένα βαθμό; Κι ο μουσικός, ο χημικός, και πάει λέγοντας.

Δηλαδή, για να καταλάβουμε, θα κρινόμαστε από το αν θα πετύχουμε "καλό βαθμό προαγωγής"; Ποιος θα είναι αυτός και πως θα οριστεί; Ο μαχητής εξόριστος εκπαιδευτικός, που με στερήσεις αγωνίζεται στα δυσπρόσιτα θα αντιπαρατεθεί με τον καθηγητή των πειραματικών ή των ιδιωτικών σχολείων; Όπου τα περισσότερα παιδιά κάνουν φροντιστήρια από τα πέντε τους; Πως θα συγκριθεί ο έντιμος καθηγητής, που εξετάζει αντικειμενικά τα παιδιά με το φυγόμαχο, που θα δίνει μαζί με τα θέματα και τις απαντήσεις; Αλήθεια, εκείνες οι καταγγελίες της ΟΙΕΛΕ για κάτι περίεργα ιδιωτικά σχολεία που έχουν σκαλώσει;

Εφόσον, λοιπόν, θα κρινόμαστε από την "απόδοση" των μαθητών, είναι βέβαιο ότι το σχολείο θα μετατραπεί σε μια βιομηχανία παραγωγής «αριστούχων». Κάτι σαν αυτό που γίνεται τώρα στην Γ' Λυκείου, όπου ο μέσος όρος προφορικής βαθμολογίας των μαθητών σε πολλά δημόσια και όλα τα ιδιωτικά είναι το απόλυτο!!! Σύμφωνοι, είμαστε έξυπνος λαός εμείς οι Έλληνες, αλλά με τις αλχημείες των υπουργών παιδείας έχουμε αναδειχθεί στις ευφυΐες του γαλαξία. Δεδομένο να θεωρείται ότι η αντιγραφή θα γίνει κανόνας στις εξετάσεις και το σκονάκι επιτρεπτό συνοδευτικό του μολυβιού. Οπότε, η θυσία της αξιέπαινης εκείνης καθηγήτριας, που τόλμησε να επιπλήξει το γνωστό πολιτικό γόνο για αντιγραφή, με συνέπεια την αποπομπή της από το εκπαιδευτικό σύστημα πήγε χαμένη. Και ποιος μαθητής θα καθίσει να ξαναδιαβάσει, όταν θα γνωρίζει ότι εξ ανάγκης ο διδάσκων θα του "παραδώσει" μαζί με την κόλα και τις λύσεις; Θα καταλήξουμε να δεχόμαστε απειλές του τύπου: "Δάσκαλε, κάτσε καλά, γιατί θα γράψω άσχημα στις εξετάσεις"!!!

Οι πολιτικοί μας θεωρούν ότι η Παιδεία είναι πρόσφορο έδαφος για άσκηση κάκιστης μικροπολιτικής. Χώρος εκμετάλλευσης του πάθους του Έλληνα για γνώση. Και νομίζουν ότι πετώντας το μπαλάκι της κακοδαιμονίας του εκπαιδευτικού συστήματος στους μόνιμους φταίχτες, τους δασκάλους και τους καθηγητές, ο ευκολόπιστος ψηφοφόρος -γιατί αυτός είναι ο στόχος- θα πειστεί να τους ξαναψηφίσει. Λες και δε γνωρίζουμε, πλέον, ποιος και γιατί ευθύνεται για την κατάντια στην εκπαίδευση. Αντιγράφω εξαιρετική, φίλη καθηγήτρια από ανάρτησή της: "Τμήματα 27άρια, υπηρεσία σε 2 ή 3 σχολεία, φωτοτυπικά χαλασμένα, να μην μπορούμε να βγάλουμε φωτοτυπίες για σημειώσεις και διαγωνίσματα, βιβλία που αργούν να φτάσουν στους μαθητές μας, τεράστια για μονόωρα μαθήματα, ύλη που πρέπει να καλυφθεί, αλλά ταυτόχρονα να μπούμε και στο εργαστήριο και φυσικά όχι να κάνουμε πειράματα επίδειξης αλλά το πείραμα να γίνει από τους ίδιους τους μαθητές, αυτούς τους 27, προγράμματα, δράσεις και τα μάτια ορθάνοιχτα σε όποιο θέμα παιδαγωγικής ή ψυχολογικής φύσεως των παιδιών, και παιδαγωγοί και επιστήμονες και ψυχολόγοι και τεχνικοί μηχανημάτων και γραμματείς και καθαρίστριες και μπέϊμπι σίτερ και θηριοδαμαστές και., και., και., και σε όλα αυτά θα έρθουν να μας αξιολογήσουν. Μάλλον όχι ως εκπαιδευτικούς αλλά για την ικανότητά μας να επιβιώνουμε σε δύσκολες έως απάνθρωπες συνθήκες. SURVIVORS!!!"( Δέσποινα Πάντου, 20/11/2014). Συμπληρώνω: με μισθό φιλοδώρημα (γιατί δικαιώματα έχουν μόνο συγκεκριμένοι κλάδοι, που είναι δεκανίκια των ανύπαρκτων πολιτικών), και κατάθεση ψυχής σε καθημερινή βάση. Διδάσκοντας με την πατέντα της δεύτερης ανάθεσης ο,τιδήποτε μπορεί να βρεθεί στο ωρολόγιο πρόγραμμα. Αλήθεια, κε Λοβέρδε, με το ίδιο σκεπτικό γιατί δε χειρουργούν καρδιοπαθείς οι μαίες;;;!!! Επιστήμες υγείας έχουν σπουδάσει και οι δύο.

Και η Παιδεία; Ποια Παιδεία. Οι πολιτικοί μας έχουν εδώ και χρόνια τοποθετηθεί με τις πράξεις τους ξεκάθαρα, γιατί από λόγια χορτάσαμε. Αναγκαίο κακό η εκπαίδευση. Κι επικίνδυνο, γιατί παράγει σκεπτόμενους πολίτες. Το σχολείο μετατρέπεται σε χώρο επαγγελματικής κατάρτισης, με τις ευλογίες των διεθνών χρηματοδοτών μας. Διόλου τυχαίο ότι οι υπουργοί παιδείας (το έχουμε ξαναγράψει, σκόπιμο το μικρό π) τρέχουν να κόβουν τη μία κορδέλα πίσω από την άλλη σε ινστιτούτα επαγγελματικής κατάρτισης, ιδιωτικά βεβαίως, βεβαίως. Αδιάφορο, φυσικά, το ότι η ιδιωτική εκπαίδευση παγκοσμίως έχει αποτύχει, με το σκεπτικό που οι φωστήρες μας την προωθούν και την επιβάλλουν. Εσκεμμένα ξεχνούν ότι ο τόπος διαχρονικά επιβίωσε λόγω της Παιδείας, ξεπερνώντας προβλήματα που άλλους λαούς θα τους είχαν εξαφανίσει.

Ας ασχοληθούν οι πολιτικοί, επιτέλους, με την Παιδεία και ας σταματήσει οι λαϊκισμοί και οι πειραματισμοί. Το ανέκδοτο δεν προκαλεί γέλιο κι έχει κουράσει αφόρητα. Αφόρητα.

Tags: Μιχάλης Πετρόπουλος