Η διαθεσιμότητα πρό των πυλών της Πρωτοβάθμιας

Tweet

Είχαμε από καιρό σημειώσει εμφατικά πως η εκπαίδευση θα αποτελέσει βασικό πεδίο για τη συρρίνωση των κοινωνικών δαπανών και οι εκπαιδευτικοί βασική δεξαμενή για την άντληση των χιλιάδων απολύσεων, στις οποίες δεσμεύτηκε η κυβέρνηση με τα Μνημόνια απέναντι στην Τρόικα και τους διεθνείς τοκογλύφους.

Η μυρωδιά της διαθεσιμότητας και των απολύσεων, έφερε πέρσι το Μάη δεκάδες χιλιάδες εκπαιδευτικούς της Δ.Ε. στις Γενικές Συνελεύσεις, να ξεπερνούν το φόβο, την προπαγάνδα

και τις απειλές, την ίδια την πολιτική επιστράτευση και να ψηφίζουν μαζικά για απεργία διαρκείας στις εξετάσεις, απαντώντας αποφασιστικά στην μνημονιακή κυβερνητική πολιτική. Η αναστολή εκείνης της απεργίας από την ΟΛΜΕ, προϊόν πολιτικών και συνδικαλιστικών σκοπιμοτήτων όλου του φάσματος, πρόδωσε την ετυμηγορία των εκπαιδευτικών και άνοιξε το δρόμο στο Υπουργείο Παιδείας, αφού διεξήγαγε τις εξετάσεις, να υλοποιήσει και τις απολύσεις πετώντας στο δρόμο 2.500 εκπαιδευτικούς της Δευτεροβάθμιας, άλλους τόσους σχολικούς φύλακες, ενώ λίγο νωρίτερα έκλεισαν ή υποβιβάστηκαν δεκάδες σχολεία, από τον ίδιο μνημονιακό Προκρούστη που έκλεισε νοσοκομεία και απέλυσε 2500 εργαζόμενους στην ΕΡΤ. Μετά, ήρθε κατακαλόκαιρα η «κινητικότητα των Δ.Υ.» και τα κριτήριά της, στοχοποιώντας ιδίως αυτούς που διορίστηκαν με την επετηρίδα, αλλά κι όσους μεγάλωσαν κι έφτασαν τα 1000 ευρώ μισθό, τους οποίους στοχεύουν να τους αντικαταστήσουν με κάθε τρόπο με άλλους, των 600, των 500, ή ωρομίσθιους των 300 και 400 ευρώ!

Και ενώ από το καλοκαίρι ήταν φανερό πως οι πύλες της κολάσεως είχαν ανοίξει για όλους και στη Δευτεροβάθμια η οργή των εκπαιδευτικών μεγάλωνε, που εκφράστηκε με τις αποφάσεις τόσο του καλοκαιρινού συνεδρίου της ΟΛΜΕ, όσο και των Γενικών Συνελεύσεων των ΕΛΜΕ για απεργία διαρκείας το Σεπτέμβρη, το Υπουργείο έτριβε τα χέρια του για τις εξελίξεις στην Πρωτοβάθμια: Από το καλοκαιρινό συνέδριο της Ομοσπονδίας σα μια γροθιά, οι 6 γαλαζοπράσινοι στο Δ.Σ. της ΔΟΕ, συγκρότησαν οριακά φιλοκυβερνητική πλειοψηφία και έκτοτε έμειναν γαντζωμένοι στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς και στα συνδικαλιστικά τους προνόμια που διατηρήθηκαν αλώβητα. Από την άλλη, στο ίδιο συνέδριο, παρά τις προσπάθειες ανεξάρτητων αντιπροσώπων και ριζοσπαστικών συλλογικοτήτων, η εκπαιδευτική Αριστερά, με ποικίλες περιχαρακώσεις, ιδεοληψίες και σκοπιμότητες, δεν μπόρεσε τελικά να διατυπώσει κανένα σχέδιο που θα προσανατόλιζε τον κλάδο στον καυτό Σεπτέμβρη της ρήξης και της ανατροπής, στη μεγάλη μάχη για το μέλλον.

Με λυμένα τα χέρια, με τον κλάδο της Π.Ε χωρίς προσανατολισμό για αγώνα το Σεπτέμβρη και ως εκ τούτου με ναρκοθετημένες τις Γ.Σ , που και αυτές συνεκλήθησαν τελευταία στιγμή, αιφνιδιαστικά και χωρίς επίδικο, η συνδικαλιστική γραφειοκρατία τις «χρησιμοποίησε» για να βρει άλλοθι στις προειλημμένες αποφάσεις της. Άλλοθι που όμως δεν της έδωσαν οι μαχόμενοι εκπαιδευτικοί της Π.Ε, μιας και οι περισσότερες συνελεύσεις, όσων συλλόγων πήραν αποφάσεις, έδειχναν το δρόμο της συμπόρευσης με τους καθηγητές. Απροκάλυπτα πλέον η ηγεσία της ΔΟΕ, σε διατεταγμένη κυβερνητική υπηρεσία, υπηρέτησε το άθλιο σχέδιο της διάσπασης, οδηγώντας μας, μέσα στις 8 μέρες της απεργίας των καθηγητών, να έχουμε ξοδέψει 6 μεροκάματα (δύο 48ωρες και δύο στάσεις εργασίας) στον κοινό αγώνα ΔΟΕ και Υπουργείου να μην συμπέσουν απεργιακά σε καμιά φάση οι δυο κλάδοι και κυρίως στην επικίνδυνη και κρίσιμη πενθήμερη που ξεκίναγε στις 16 Σεπτέμβρη!

Κανένα «δώρο» από το Υπουργείο δεν έφερε στον κλάδο μια τέτοια επονείδιστη στάση της συνδικαλιστικής του ηγεσίας. Τουναντίον, από την επόμενη κιόλας μέρα των διασπαστικών αποφάσεων το Υπουργείο άνοιξε τα χαρτιά του και η διαθεσιμότητα-κινητικότητα χτυπάει την πόρτα της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης! Ένα Υπουργείο-Προκρούστης που όχι μόνο επιχειρεί έκτοτε να λειτουργήσει τα Δημοτικά σχολεία και τα Νηπιαγωγεία «εξαφανίζοντας» τα χιλιάδες κενά που δημιουργούν οι μηδενικοί διορισμοί μονίμων και ελάχιστων αναπληρωτών- έναντι των αθρόων συναταξιοδοτήσεων, αλλά επιχειρεί με μια μεθοδευμένη και εκτός νόμου διαδικασία να περικόψει εκπαιδευτικές δομές και να «κατασκευάσει» μια μεγάλη μάζα εκπαιδευτικών της Π.Ε. (κυρίως δασκάλων) ως «πλεονασματική και υπεράριθμη».

Και να πώς τα κενά γίνονται «πλεονάσματα»: Τα τμήματα αυξάνουν τον αριθμό των μαθητών τους κατά 10% και συμπτύσσονται, αποσπασμένοι δάσκαλοι αποχωρούν από τα τμήματα ένταξης και τα ειδικά σχολεία, οι τάξεις υποδοχής δε λειτουργούν, τα σχολεία ΕΑΕΠ εξαφανίζουν το ολοήμερό τους, ενώ στα κλασσικά σχολεία ή δεν έχει ολοήμερο, ή έχει μόνο για λίγα παιδιά. Δάσκαλοι με προβλήματα υγείας οδηγούνται «ή στην τάξη με πλήρες ωράριο ή στην απόλυση». Ήδη, χιλιάδες εκπαιδευτικοί, που φέρεται πως έχασαν τη θέση τους, απομακρύνθηκαν ως τάχα υπεράριθμοι από τα σχολεία τους, αρκετοί δε συνάδελφοι αποτέθηκαν εκτός ΠΥΣΠΕ (κατά παράβαση όλης της εκπαιδευτικής νομοθεσίας, με τα υπηρεσιακά συμβούλια στο γύψο και με θλιβερούς πρωταγωνιστές, σε αυτόν τον πραξικοπηματικό κατήφορο, Περιφερειάρχες και Διευθυντές Εκπαίδευσης με θητεία στον πρασινογάλαζο συνδικαλισμό). Τα σχέδια αυτά έγιναν ακόμα πιο αποκαλυπτικά, όταν εκεί που απομακρύνθηκαν συνάδελφοι ως υπεράριθμοι, ή που δεν έγιναν αποσπάσεις, προσελήφθησαν αναπληρωτές, ενώ πραγματική βόμβα αποτελεί η πρόσληψη για πρώτη φορά αναπληρωτών δασκάλων ΕΣΠΑ αποκλειστικά για τα ολοήμερα σχολεία, που βαφτίζονται πιλοτική δομή, για να μη στελεχώνονται με μόνιμες θέσεις εργασίας και στόχο την κατάργηση κάθε οργανικής θέσης σε αυτά, την οριστική απομάκρυνση συναδέλφων και στη θέση τους να επεκταθεί η πρόσκαιρη, επισφαλής, ελαστική εργασία των 300- 400 ευρώ.

Κι ενώ η ΔΟΕ της συνενοχής και της βαριάς ήττας, κάνει πως δε βλέπει το παγόβουνο της διαθεσιμότητας του οποίου άνοιξε το δρόμο, κάνοντας επιμέρους κριτική στο Υπουργείο για θέματα ύφους και σωστής διαχείρισης, εκτιμάμε πως αν το σχέδιο που εξυφαίνεται αποδώσει στο μάξιμουμ και δεν μπλοκαριστεί από τη δική μας κινητικότητα, την αγωνιστική, τους επόμενους και μόνο μήνες χιλιάδες εκπαιδευτικοί της Π.Ε. θα δούμε στο μητρώο μας και το survey τη στάμπα της υπεραριθμίας, της ομηρίας και της διαθεσιμότητας να κάνει πιο γκρίζο και πιο αβέβαιο το εργασιακό μας μέλλον.

Το βαρύ και καταθλιπτικό αυτό τοπίο επιβαρύνεται σήμερα από την ήττα στην οποία οδήγησαν τον αγώνα που ξεκίνησε στις 16 Σεπτέμβρη όσοι και στις δύο Ομοσπονδίες τον πολέμησαν, όσοι τον διέσπασαν, όσοι τον φοβήθηκαν, όσοι τον εκμεταλλεύτηκαν, όσοι τον ανακάλυψαν αργά, όσοι δεν έδωσαν πολιτική κάλυψη στις μαζικές αποφάσεις του 85% και 66% ενός χτυπημένου, αλλά αξιοπρεπούς και με αγωνιστικές διαθέσεις κλάδου, παρά επέβαλαν τη σιωπή των αμνών κόντρα στη βούληση της βάσης των συναδέλφων και που σήμερα επιχειρούν ανερυθρίαστα να εμφανιστούν ως οι Νέστορες που «τα είχανε προβλέψει» και ξαναφέρνουν ως καινούργιο την αρχαία σκουριά, δηλαδή τις 24ωρες, την ΑΔΕΔΥ και τις τάχα εναλλακτικές μορφές αγώνα!

Όσο είναι φανερό πως η καθημερινότητα στα σχολεία και το μέλλον όλων μας αλλάζει δραματικά, άλλο τόσο είναι φανερό για μια ακόμη φορά πως αυτό το συνδικαλιστικό προσωπικό δεν μπορεί να αναλάβει τους αγώνες, τις μικρές και τις μεγάλες μάχες που θα ξεπηδούν συνεχώς πια ως αδήριτη αναγκαιότητα, όπως αυτές πρόσφατα στα ΠΥΣΠΕ και τις Περιφέρειες. Εμείς, όλοι οι μαχόμενοι εκπαιδευτικοί, πρέπει να πάρουμε το μέλλον και τους αγώνες στα χέρια μας, γιατί καμιά πολιτική, συνδικαλιστική, παραταξιακή σκοπιμότητα δε μπορεί να παίζει με τη ζωή μας. Όταν η διαθεσιμότητα ξ-ΕΣΠΑ-ει και στην Πρωτοβάθμια με καθοριστικό το ρόλο της συνδικαλιστικής ηγεσίας, που στρώνει το δρόμο στην κυβερνητική βαρβαρότητα, η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας, η σύγκρουση είναι ο δρόμος μας-με ένα κίνημα ανεξάρτητο, κι ένας δυναμικός, αποφασιστικός, ταξικός αγώνας-μέχρι την ανατροπή, είναι η απάντησή μας.

Tags: διαθεσιμότηταανεξάρτητη αριστερή πρωτοβουλία Tweet Share on

View the discussion thread.