«Εσωτερική υποτίμηση» της εγχώριας διαπλοκής

Tweet Κατηγορία: Πολιτική

  Τι δεν καταλαβαίνουν ο Αντ. Σαμαράς και οι Ευ. Βενιζέλος και Φ. Κουβέλης; Ότι η πιστή εφαρμογή των εντολών της τρόικας, και κυρίως της Άν. Μέρκελ -που έχει και την πολιτική ηγεμονία της Ευρωζώνης-, δεν εξασφαλίζει την επιβίωσή τους.

Όχι μόνο γιατί θα υπάρξουν αντιδράσεις στην κοινωνία, αλλά και γιατί το ίδιο το μνημονιακό στρατόπεδο απειλείται να διαρραγεί κάτω από τις αντιθέσεις του και από την υλοποίηση του αδιέξοδου προγράμματος [πολυνομοσχέδιο, φορολογικό κ.λπ.].     Νέες ισορροπίες   Η επιτροπεία των ξένων καθορίζει και τη λειτουργία της συγκυβέρνησης ως όμηρου των ξένων πιστωτών και της τρόικας, ενώ πιέσεις ασκούν και οι εγχώριοι επιχειρηματίες - ο καθένας διεκδικεί μεγαλύτερο μερίδιο από τη διάλυση της χώρας. Αυτή η παράλληλη δράση, και συχνά αντίθετη, ανάμεσα σε εγχώρια και διεθνή καρτέλ, δημιουργεί τεράστια προβλήματα στήριξης της συγκυβέρνησης. Οι «εσωτερικές σταθερές» της συγκυβέρνησης αδυνατίζουν, κάποιες παύουν να υφίστανται οριστικά, εξαιτίας αυτών των μονοπωλιακών αντιθέσεων. Ο Αντ. Σαμαράς συνειδητοποιεί ότι, σιγά - σιγά, βρίσκει απέναντί του πρώην συμμάχους: τραπεζίτες, καναλάρχες, επιχειρηματίες, μεγαλοεργολάβους, ακόμα και βουλευτές του που έχουν συνδέσει την πορεία τους με συγκεκριμένα συμφέροντα. Οι τελευταίοι έχουν κατανοήσει -έστω και καθυστερημένα- ότι η τρόικα δεν τους χρειάζεται πλέον. Ότι μόλις ολοκληρώσουν τη «βρόμικη δουλειά» στήριξης των Μνημονίων, ήρθε η σειρά τους. Η παγίδα του Μνημονίου, δηλαδή, αφορά και τους ίδιους! Και αντιδρούν επιζητώντας νέες ισορροπίες.   Η συγκυβέρνηση, και ο Αντ. Σαμαράς προσωπικά, κινδυνεύουν να χάσουν τα εσωτερικά τους στηρίγματα. Και σήμερα δεν είναι μόνο ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Δ. Δασκαλόπουλος, που τονίζει ότι «όσο οι πολιτικοί μας περιορίζονται να κάνουν είτε τους λογιστές είτε τους εισαγγελείς του Μνημονίου δεν υπάρχει διέξοδος για την οικονομία και τους πολίτες» [24.10.12]. Όχι, βέβαια, γιατί τον πήρε ο πόνος, αλλά γιατί θέλει «μεταρρυθμίσεις που θα είναι γραμμένες με το δικό μας χέρι, όπως ένα νέο ελληνικό Μνημόνιο». Με απλά ελληνικά, «μεταρρυθμίσεις» που θα εξυπηρετούν την εγχώρια αστική τάξη.     Τώρα θυμήθηκαν...     Ο ευρωπαϊκός χρηματοπιστωτικός ιμπεριαλισμός, στον οποίο αρχίζει να στηρίζεται μονομερώς η συγκυβέρνηση, δεν χρειάζεται απαιτητικούς συμμάχους στο εσωτερικό της χώρας. Οι Έλληνες τραπεζίτες φοβούνται ότι μέσω της επαναγοράς των ομολόγων και της ανακεφαλαιοποίησης οι τράπεζες τους θα περάσουν, σε ένα βαθμό, υπό διεθνή έλεγχο. «Τώρα θυμήθηκαν κάποιοι», σημείωσε ο Αλ. Τσίπρας στη Βουλή [07.12.12], «ότι κινδυνεύουν οι τράπεζες με αφελληνισμό», για να τονίσει πως «όταν εμείς μιλάγαμε αρχικά για εθνικό δημόσιο πυλώνα και αργότερα, όταν είδαμε αυτές τις εξελίξεις τις τραγικές, ότι διαλύονται τα πάντα, λέγαμε για εθνικοποίηση, μας χλευάζανε».   Δεν είναι, όμως, μόνο ο ΣΕΒ και οι τραπεζίτες που αντιλαμβάνονται ότι κινδυνεύουν να χάσουν τα προνόμιά τους. Η «διαφθορά εσωτερικού» που είχε συνηθίσει, από το δικομματι