εΜΑΣ μάς ρώτησαν;

Tου Αποστολου Λακασα

Το ΜΑΣ, η φοιτητική παράταξη του ΚΚΕ, αντέδρασε έντονα στο άνοιγμα των ελληνικών πανεπιστημίων σε συνεργασίες με ξένα πανεπιστήμια ή και επιχειρήσεις, μετά την παρουσίαση του θέματος από την «Κ» στο φύλλο της περασμένης Κυριακής. «Νέες μπίζνες με επιχειρήσεις ετοιμάζονται να ανοίξουν αρκετά ΑΕΙ της χώρας. Ανάμεσα στις πιθανές συμφωνίες, ξεχωρίζουν αυτές του Πανεπιστημίου Πειραιά

και του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου με τη γνωστή πολυεθνική Cosco και του Γεωπονικού Πανεπιστημίου με την εταιρεία Hail Agriculture», λέει πομπωδώς η ανακοίνωση της παράταξης και, λίγο παρακάτω, εξηγεί πώς ερμηνεύει εκείνη μία συμφωνία με την Cosco: «Ερευνα που θα δικαιολογεί και θα ενισχύει την εκμετάλλευση των εργατών και την καταστροφή του περιβάλλοντος, θα συγκαλύπτει τα εργατικά ατυχήματα, τελικά θα βοηθά στην αύξηση των κερδών της επιχείρησης εις βάρος των εργαζομένων και του λαού. Ούτε λόγος φυσικά για έρευνα, π.χ., για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών για φθηνές, συχνές και ασφαλείς ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες».

Η αντίδραση του ΜΑΣ θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί ως ένα ακόμη παράδειγμα «μπουρδολογίας», στην οποία μας έχουν συνηθίσει οι φοιτητοπατέρες (και πολλές φορές ανεξαρτήτως χρώματος), η οποία γρήγορα θα ξεχαστεί αφού δεν έχει παρά μόνον επικοινωνιακή στόχευση. Δυστυχώς, όμως, η θέση του ΜΑΣ αποτελεί σύμπτωμα του κομματισμού και της στείρας αντιπαράθεσης, που έχει δηλητηριάσει τη λειτουργία των πανεπιστημίων. Κάθε τι που κάνει ο «αντίπαλος» είναι κακό, ό,τι κάνουμε εμείς έχει αγνές προθέσεις υπέρ των αδυνάτων! Καταντά κουραστική αυτή η παιδική διελκυστίνδα. Αλλά έστω.

Η αλήθεια είναι ότι πολλοί πρυτάνεις και πρόεδροι ΤΕΙ έχουν διαπιστώσει ότι η εξωστρέφεια είναι η μόνη σοβαρή πολιτική για τα ιδρύματά τους, εν μέσω οξύτατης δημοσιονομικής κρίσης. Η αναζήτηση συνεργασιών για την προσέλκυση ξένων φοιτητών και η δυναμική αξιοποίηση (είτε αυτή γίνεται μέσω δομών κάθε ιδρύματος είτε μέσω κρατικών φορέων) του σημαντικού πλούτου που παράγεται στην ελληνική ακαδημαϊκή κοινότητα είναι πλέον μονόδρομος. Ας μη γελιόμαστε, άλλωστε: ουκ ολίγοι Ελληνες πανεπιστημιακοί έχουν εδώ και αρκετά χρόνια υιοθετήσει τον ίδιο δρόμο ως προς το εκπαιδευτικό και ερευνητικό τους έργο, έστω και αν κρατούν χαμηλούς τόνους υπό την αγωνία μήπως κάποιος «μάγκας» φοιτητοπατέρας τους αποκλείσει, χτίζοντας με τούβλα τα γραφεία τους, όπως συχνά έκαναν τα μέλη του ΜΑΣ στα γραφεία των Ειδικών Λογαριασμών Ερευνας των ΑΕΙ...

Ουσιαστικά, το μόνιμο αίτημα της Αριστεράς για αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης, όταν διατυπώνεται αυτή την περίοδο, δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να διαιωνίζει έναν παλιό πολιτικό λόγο. Φυσικά και είναι επιτακτικό η σημερινή Ελλάδα να επαναπροσδιορίσει τις προτεραιότητές της και να θέσει την παιδεία μεταξύ των πρώτων τομέων που θα χρηματοδοτηθούν από τα, έτσι κι αλλιώς, μειωμένα κρατικά κονδύλια. Ομως, ουδείς μπορεί να ψέξει τα ΑΕΙ για τις πρωτοβουλίες εξωστρέφειας, που αναλαμβάνουν για να αυξήσουν τις προσόδους τους. Και η όποια πρόθεση δημ