Εκπαίδευση Ειρήνης-Δάσκαλοι Χωρίς Σύνορα

Tweet Κατηγορία: ΆρθραΑρθρογράφος: Βικτωρία Πρεκατέ

  Εκπαίδευση Ειρήνης-Δάσκαλοι Χωρίς Σύνορα Πρεκατέ Βικτωρία Εκπαιδευτικός, Συγγραφέας, Ψυχολόγος Η πρόσφατη ενασχόλησή μου με την Εκπαίδευση Ειρήνης, μέσα από το σχετικό εξαιρετικό εκπαιδευτικό πακέτο της διεθνούς οργάνωσης ‘Δάσκαλοι Χωρίς Σύνορα’, μου θύμισε ότι σχετικές δράσεις είναι πιο επίκαιρες από ποτέ για τη χώρα μας. Το άρθρο αυτό είναι μια γόνιμη συζήτηση σε κάποια σημαντικά σημεία του πακέτου, που βρίσκουν ιδιαίτερη εφαρμογή στη χώρα μας και

στοχεύει στην επισήμανση της αναγκαιότητας της Εκπαίδευσης Ειρήνης στα ελληνικά σχολεία και στην σχετική επιμόρφωση όλων των εκπαιδευτικών. Η Εκπαίδευση Ειρήνης είναι μια γενική ομπρέλα που περιλαμβάνει όλους τους επιμέρους τομείς, όπως πρόληψη του σχολικού εκφοβισμού, βία εφήβων σε συμμορίες, ανθρώπινα δικαιώματα, προστασία περιβάλλοντος, καταπολέμηση των διακρίσεων και του ρατσισμού. Η εκπαίδευση Ειρήνης όμως στοχεύει σε κάτι παραπάνω από την απουσία βίας. Η έννοια της Θετικής Ειρήνης, όπως αναφέρεται στο υλικό των Δασκάλων Χωρίς Σύνορα, προάγει το σεβασμό, την ισότητα, τη δικαιοσύνη, τη συμπόνια. Πρόσφατα κάποιος μαθητής μου ανέφερε: «Είμαι πολύ ρατσιστής, αλλά δεν το εκφράζω, το κρατάω μέσα μου», θεωρώντας ότι αυτό δείχνει ανωτερότητα και άρα είναι απόλυτα εντάξει. Μπορεί ο μαθητής να μην εξωτερικεύει τη βία, όμως είναι αυτή κατάσταση που προάγει τη Θετική Ειρήνη; Είναι εξαιρετικά εύθραυστη και ασταθής. Αυτό που δεν εξωτερικεύεται τώρα, μπορεί με κάποιο ελάχιστο μελλοντικό έναυσμα ή στρεσογόνο παράγοντα να εκραγεί. Η προαγωγή της Θετικής Ειρήνης στοχεύει στον εκ βάθους και συνειδητό προσανατολισμό της προσωπικότητας προς το σεβασμό και τις αξίες που συνοδεύουν τη Θετική Ειρήνη, όχι απλά στην απουσία βίας. Δεν αρκεί απλά να διδάσκουμε εναντίον της βίας, σε κάποια στιγμή της σχολικής χρονιάς ή με αφορμή κάποια παγκόσμια ημέρα. Ούτε χρειάζεται να περιμένουμε να προκύψει κάποιο αρνητικό γεγονός. Η προαγωγή της Θετικής Ειρήνης πρέπει να γίνεται συνεχώς. Ο σεβασμός, η δικαιοσύνη, η ισότητα προάγονται μέσα από μια ατέρμονη διδακτική διαδικασία, που διδάσκεται σε κάθε ευκαιρία και κάθε στιγμή μέσα από τη λέξη, πράξη και το παράδειγμά μας. Εμείς οι εκπαιδευτικό δεν θα πρέπει να το ξεχνούμε αυτό και να μην επαναπαυόμαστε, καθώς η βία δεν χάνει την ευκαιρία να ξεπροβάλλει, σε προσωπικό, ομαδικό ή κοινωνικό επίπεδο. Η Ειρήνη ξεκινά από μέσα μας. Αν υπάρχει εσωτερικός πόλεμος, δεν μπορεί, παρά αργά ή γρήγορα, η σύγκρουση να επεκταθεί προς τα έξω, μεταξύ των μελών της οικογένειας, της σχολικής κοινότητας, μεταξύ κοινωνικών ή εθνικών ομάδων. Αυτός είναι ο λόγος που πολλοί έφηβοι που προέρχονται από δυσλειτουργικά οικογενειακά περιβάλλοντα, με συχνές συγκρούσεις (ορατές ή αόρατες), έλκονται σε ομάδες που ασκούν και στηρίζουν τη βία (συμμορίες, χουλιγκανισμός, εξτρεμιστικές πολιτικές οργανώσεις κλπ.). Εξωτερικεύουν αυτό που ήδη βιώνουν μέσα τους. Από την άλλη μεριά, η Θετική Ειρήνη μαθαίνεται. Μαθαίνεται και ως προς τη σχέση