Άλκη Ζέη: Δεν ζούμε πια στη ζωή των μεγάλων καλλιτεχνών

«Η συζήτηση αυτή γινόταν με τα εγγόνια μου επάνω στο μιλλένιουμ που τους εντυπωσίαζε πολύ. Ρωτούσαν, «πόσα χρόνια θα ζήσεις ακόμα;» μας εξηγεί η Άλκη Ζέη. «Δέκα; Όχι, έλεγαν, είναι πολύ λίγα, δεκαπέντε; Όχι έλεγα εγώ, είναι πάρα πολλά. Συμφωνήσαμε στα δεκατρία και εμένα μου φαινόταν ότι ήταν μια ολόκληρη ζωή. Τώρα έχουμε φτάσει τα δεκαεπτά, πέρασαν τρεχάλα τα χρόνια. Σήμερα βέβαια αυτή είναι μια απαγορευμένη συζήτηση, μόλις τολμήσω να πω «εγώ σε τρία χρόνια ποιος ξέρει…» μου φωνάζουν να μη λέω σαχλαμάρες, δε μπορούν να το ακούσουν. Δε θέλουν καθόλου να ακούνε τέτοια».

Τα

τελευταία χρόνια πόσο γρήγορα έχουν κυλήσει; Βλέπω έχετε και μια πολύ μεγάλη δραστηριότητα, παρουσιάσεις, συναντήσεις με αναγνώστες.

Πηγαίνω σε πολλά σχολεία, όχι μόνο στην Αθήνα. Τώρα βέβαια τα περιόρισα λίγο. Τελευταία πήγα στα Τίρανα και τη Σάμο και μέχρι να φύγω για τις Βρυξέλλες δεν πάω πουθενά. Είπα να κάνω λίγο κράτει, γιατί αισθάνθηκα ότι πρέπει να περιμαζευτώ. Μου αρέσει να πηγαίνω και σε σπίτια φίλων να κουβεντιάσουμε, αυτό που δε μου αρέσει καθόλου τελευταία είναι να πηγαίνω στα εστιατόρια, έχει πολύ θόρυβο.

Οι πολύ κοντινοί σας φίλοι ποιοι είναι;
Είναι η Ξένια Κλογεροπούλου, ο Τίτος Πατρίκιος, ο Μάνος Ζαχαρίας με τον οποίο είμαστε μια οικογένεια και έξω, δεν είμαστε και πολλοί, αλλά είμαστε πάρα πολύ κοντά.

Πόσα χρόνια μείνατε στο εξωτερικό;
Έκανα δέκα στη Μόσχα και ο Γιώργος δεκαεπτά και άλλα δέκα στο Παρίσι.

Σήμερα πώς σας φαίνονται τα πράγματα εδώ;
Λίγο σαχλά, λίγο αδιάφορα μου φαίνονται. Εκείνο όμως που με εντυπωσιάζει είναι ότι τα νέα παιδιά βλέπω ότι έχουν πολύ περισσότερο κέφι και αγάπη για την τέχνη, απ’ όσο οι προηγούμενοι και προσπαθούν πολύ. Από την άλλη αναρωτιέμαι: βγαίνει πουθενά αυτό; Ως πότε θα μπορούν να ζουν έτσι;

Βλέπετε κάτι καινούργιο, κάτι «επαναστατικό»;
Αν εννοείτε λέγοντας «επαναστατικό» το ότι αναποδογυρίζουν τις κωμωδίες ή να παίζουν τη Μήδεια άντρες, δε το θεωρώ μοντέρνο αυτό. Νομίζω πως δεν ξέρουν καλά το κλασικό για να μπορούν να κάνουν κάτι που θα πατήσει σε αυτή τη γνώση. Δηλαδή, επαναστατικό ήταν αυτό που έκανε ο Πίτερ Μπρουκ, από τον τρόπο που έβλεπε τα έργα, μέχρι το ότι έπαιξε στο καμένο θέατρο. Αυτός έκανε το καινούργιο.

Στη λογοτεχνία υπάρχουν πράγματα που σας αρέσουν σήμερα;
Υπάρχουν, αλλά νομίζω, παγκοσμίως, δεν είναι η εποχή των μεγάλων συγγραφέων, των μεγάλων ποιητών, είναι η εποχή των καλών. Έχουμε καλούς καλλιτέχνες. Δηλαδή το να ξαναβγεί ένας Κουν είναι κάτι δύσκολο. Απλά δε μπορεί σήμερα να κάνει κάποιος αυτό που έκανε ο Κουν.

Διαβάστε περισσότερα στο elculture

Άλκη Ζέησυγγραφέαςλογοτεχνίασυνέντευξη