Μια βραδιά “all’ italiana”: Penne με prosciutto

Προχθές, τελευταία ημέρα του μήνα, επιστρέφοντας από τα γραφεία μας, η Λουίζα κι εγώ, μελαγχολούσαμε μπροστά στα ανοιγμένα εκκαθαριστικά της μισθοδοσίας μας. Μηνός Σεπτεμβρίου. Τέτοιο “στραπάτσο”, μόνο με την κατάσταση στο Χρηματιστήριο Αθηνών συγκρίνεται... Με πολύ λιγότερες πιθανότητες ανάκαμψης, δυστυχώς...

«- Θυμάααασαι, εκείνα τα τριήμερα που φεύγαμε στη Ρώμη; Θυμάσαι τα Χριστούγεννα, τις Πρωτοχρονιές που έχουμε περάσει

πηγαίνοντας από fontana σε Fontana, για ευχές και φωτογραφίες, και από...»

«- Ναι, και από trattoria σε trattoria για μακαρονάδα, και από caffe' σε caffe' για cappuccino και παγωτά...»

«- Εγώ, ναι..., και εσύ για amaro...»

«- Πω πω τι μου θυμίζεις τώρα... Άκου τι θα κάνουμε, κάθισε με την μικρή να παίξετε και εγώ θα σας φτιάξω strozzapreti al salmone. Ούτε στο καλύτερο ristorante δεν θα έχετε δοκιμάσει τέτοιο πιάτο.....»

«- Μπαμπά, μπαμπά, εμένα δεν μου αρέσει ο σολομός... Μπορώ να ...παραγγείλω κάτι άλλο;»

Εκείνο το βράδυ απολαύσαμε ΔΥΟ ε-ξαι-ρε-τι-κά πιάτα, με ένα πολύ νόστιμο ζυμαρικό, τα strozzapreti, με δύο διαφορετικά είδη σάλτσας παρακαλώ. Η μία με καπνιστό σολομό (θα την βρείτε και αυτή στο site : “Μια βραδιά “all’ italiana”_2 : Penne με σολομό”) και η δεύτερη με prosciutto cotto και γλυκιά mortadella.

Κάποια στιγμή, την ώρα που πίναμε τα Ramazzotti μας και η μικρή έβλεπε το “Βρέχει κεφτέδες”, κάπου μπροστά στα πόδια του κρεβατιού, τσαλακωμένα και ξεχασμένα, πήρε το μάτι μου τα δύο εκκαθαριστικά. Βρε δεν πάνε να...εκκαθαριστείτε… Ε δ ώ είναι η ζωή, με αυτές τις δυό...