Μαρμελάδα βερύκοκο. Ο ήλιος μέσα σ’ ένα βάζο!

Η ιδέα είναι απλή. Εάν όλοι λένε ότι ο παρατεταμένος βρασμός καταστρέφει μέρος από τις βιταμίνες των φρούτων σε μία μαρμελάδα, πέραν του ότι αλλοιώνει αισθητά τα ζωντανά χρώματά τους, γιατί να μη μειώσουμε τον χρόνο βρασμού;
Θα πρέπει όμως να προλάβουν και να μαλακώσουν τα φρούτα, να προλάβουν να γίνουν μαρμελάδα, όχι απλώς σιροπιασμένα φρούτα. Συνεπώς, τον χρόνο για αυτό δεν τον πειράζουμε (επεμβαίνουμε μόνο με την δυνατή ένταση στην εστία, η οποία θα λιώσει τα φρούτα πολύ πιο γρήγορα, χωρίς να επηρεάζει ουσιαστικά τον ρυθμό καταστροφής των βιταμινών). Τι θα μειώσουμε τότε;
Επεμβαίνουμε στον χρόνο που χρειάζονται η ζάχαρη με το νερό να γίνουν σιρόπι. Γιατί πρέπει να είναι και τα φρούτα όλη αυτή την ώρα “ανάμεσα στα πόδια τους” ; Τα προσθέτουμε λοιπόν, αργότερα, στο σχηματισμένο ήδη και βραστό σιρόπι, μέθοδος η οποία μειώνει σημαντικά (κατά 40% περίπου) τον συνολικό χρόνο έκθεσης των φρούτων σε –καταστροφικές για τις βιταμίνες τους– υψηλές θερμοκρασίες.
Για πείτε μου, δεν σας φαίνεται σαν να έχω κλείσει μέσα στο βαζάκι ένα μέρος από τον ήλιο του καλοκαιριού ;