Tartufi βασιλόπιτας με κακάο και σκούρα ganache

"Η φθήνια τρώει τον παρά", θα το έχετε ακούσει δίχως άλλο, ακόμη και εάν δεν είναι το φόρτε σας να το προσέχετε, σωστά;

Τελείωσαν οι γιορτές και σε πολλά σουπερμάρκετς έχουν περισσέψει χριστουγεννιάτικα γλυκά που, βέβαια, πρέπει να τα "βγάλουν από πάνω τους" το ταχύτερο δυνατόν, το... Πάσχα πλησιάζει ήδη επικίνδυνα!!!

Έτσι, εχθές, έχοντας ήδη συμπληρωθεί τρεις εβδομάδες από τα Χριστούγεννα, το καμάρι

μου, το φως των ματιών μου και απόλυτος άρχοντας των αισθήσεών μου και αδιαμφισβήτητη βασίλισσα του μικρού μας σπιτιού (που παρ’ όλα αυτά διαθέτει κ α ι μία πριγκίπισσα (!!!), όπως και τον λεγόμενο "υπά-υπή", έναν υπά.κουο υπή.κοο), ο πυλώνας αυτός και εγγυητής της οικονομικής σταθερότητας, επέστρεψε από το σούπερ της γειτονιάς με μία τεράστια συσκευασία Pandoro, τυπικό χριστουγεννιάτικο γλυκό της γείτονος.

Δεν ξέρω ποιος "μας την έπαιξε", Ο γείτων (που ήθελε να ελαφρύνει τα ράφια του) ή Η γείτων (που ξαπόστειλε το περίσσευμά της σε "άλλες πολιτείες"), το θέμα είναι ότι βρεθήκαμε με ένα Pandoro στα τέλη του Ιανουαρίου και μάλιστα... χωρίς να έχουμε τελειώσει ούτε το μισό από το προηγούμενο!!! "Μα το είχαν με έκπτωση, 50%.....". Δεν σας τα 'λεγα τα περί φθήνιας; Δεν σας τα ‘λεγα;

Δείτε τώρα σε τι δουλειά μπήκε ο "υπά-υπή" που λέγαμε, για να μην πάει χαμένο το πρώτο Pandoro (αλλά και κάτι κομμάτια βασιλόπιτας που είχαν περισσέψει). Αλλά το αποτέλεσμα είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέρον. Σοκολατάκια φτιαγμένα από Pandoro (tartufi di pandoro al cioccolato). Ιδέα "μετ’ επαίνων" κλεμμένη από το site του GialloZafferano που μπορείτε να τη δείτε εδώ.