Θεραπεία της όρασης με «φυσαλίδες»!

ΥΓΕΙΑΘεραπεία της όρασης με «φυσαλίδες»!Τετάρτη, Απρίλιος 1, 2015 - 19:42

Μια πολύ οικονομική θεραπεία για παθήσεις της όρασης αλλά και της καρδιάς ανέπτυξαν επιστήμονες στην Αυστραλία, χρησιμοποιώντας μικροσκοπικές... φυσαλίδες που είναι αόρατες στο γυμνό μάτι και που φαίνεται ότι θα βάλουν τέλος στη μεγάλη χρήση πολλών τοξικών φαρμάκων και κυρίως στις παρενέργειες που συχνά προκαλούν.

Την καινοτομία πραγματοποίησαν επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Κουίνσλαντ, οι οποίοι με τη χρήση της νανοτεχνολογίας ανέπτυξαν ειδικές και πολύ σταθερές νανο-φυσαλίδες που, σε συνδυασμό

με τους μη επεμβατικούς και ακίνδυνους υπερήχους, καταφέρνουν να διεισδύουν πολύ πιο βαθιά στους ιστούς, δημιουργώντας προσωρινά μερικά μικροσκοπικά ανοίγματα που βοηθούν τις φαρμακευτικές ουσίες να μεταφερθούν σε σημεία του ιστού στα οποία χωρίς αυτές δεν θα μπορούσαν να φτάσουν.

Οπως εξήγησε ο δρ Harendra Parekh, κάποιες ενέσιμες θεραπείες που χορηγούνται σήμερα για παθήσεις των ματιών είναι πολύ ακριβές, ενώ οι περισσότερες από αυτές δεν καταφέρνουν να φτάσουν στον αμφιβληστροειδή. «Τα τεστ σταθερότητας που κάναμε έδειξαν ότι οι φυσαλίδες είναι πολύ ανθεκτικές και αρκετά σταθερές για να παραμένουν ανέπαφες για διάστημα πολλών μηνών, γεγονός που είναι πολύ σημαντικό σε ό,τι αφορά την εμπορική προοπτική» είπε ο δρ Parekh.

Η νέα θεραπεία θα μπορεί να χορηγηθεί σε άτομα που πάσχουν από παθήσεις του αμφιβληστροειδούς χιτώνα, όπως είναι η εκφύλιση της ωχράς κηλίδας, η οποία αναπτύσσεται με το πέρασμα του χρόνου και μόνο στην Αυστραλία το κόστος εξαιτίας της φτάνει τα 2.800.000 δολάρια τον χρόνο.

Οι επιστήμονες αναφέρουν στην ανακοίνωσή τους ότι η μέθοδος αυτή θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την καταπολέμηση άλλων ασθενειών και καταστάσεων, περισσότερο ή λιγότερο σοβαρών, όπως είναι η κυτταρίτιδα, αλλά και να φέρει επανάσταση στη χημειοθεραπεία, μειώνοντας σημαντικά τον χρόνο της θεραπείας και φυσικά τις παρενέργειες. «Κάποιες φαρμακευτικές εταιρίες θα είναι πολύ δυσαρεστημένες μαζί μου» είπε ο δρ Parekh, προσθέτοντας ότι η νέα θεραπεία θα είναι διαθέσιμη για κλινική χρήση σε διάστημα τριών ή τεσσάρων ετών.