Στους αστερίες (κρύβεται) το ελιξίριο της αιώνιας νεότητας

ΡΕΠΟΡΤΑΖΣτους αστερίες (κρύβεται) το ελιξίριο της αιώνιας νεότηταςΤετάρτη, Ιούνιος 24, 2015 - 14:46

Ο... αγέραστος αστερίας φαίνεται να κρύβει το μυστικό της αιώνιας νιότης. Σουηδοί ερευνητές ανακάλυψαν ότι αυτοί οι ακτινωτοί θαλάσσιοι οργανισμοί, που μπορούν να αναπαραχθούν όχι μόνο με σεξ αλλά και με την ανάπλαση, παράγουν ένα πολύ ξεχωριστό είδος DNA που δεν γερνάει.

Πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτήν την ιδιαιτερότητα παίζουν τα τελομερή τους, οι βιολογικές «απολήξεις» των χρωμοσωμάτων του DNA

τους δηλαδή. Αυτά τούς προστατεύουν από βλάβες με τον ίδιο τρόπο που οι πλαστικές άκρες των κορδονιών τα προστατεύουν από το ξέφτισμα. Οσο μεγαλώνουμε τα τελομερή μας κονταίνουν συνεχώς, με αποτέλεσμα το DNA να καταστρέφεται και να αυξάνονται οι πιθανότητες για ηλικιακής αιτιολογίας ασθένειες, όπως το Αλτσχάιμερ και οι καρδιοπάθειες. Τα τελομερή που είναι πιο κοντά από τον μέσο όρο θεωρούνται ένδειξη κακής υγείας και πρόωρου θανάτου.

Το ίδιο μοτίβο

«Κάθε φορά που ένα κύτταρο διαιρείται τα τελομερή μειώνονται σε μήκος και όσο κονταίνουν τόσο γερνάμε. Οι αστερίες, αντίθετα από τους ανθρώπους, μπορούν να αναπαραχθούν τόσο μέσω κλωνοποίησης όσο και σεξουαλικά. Οταν ένας αστερίας κλωνοποιεί τα τελομερή του νεοσχηματισμένου ιστού είναι πιο μεγάλου μήκους από αυτά του παλιού ιστού» εξηγεί η επικεφαλής της έρευνας Χέλεν Νίλσον Σκολντ του Πανεπιστημίου του Γκέτενμποργκ.

Η έρευνα μπορεί να δείξει ενδεχομένως πώς θα γίνει εφικτό για το ανθρώπινο DNA να ακολουθήσει το ίδιο μοτίβο συμπεριφοράς, οπότε κάποια στιγμή, θεωρητικά, να προκύψουν άνθρωποι που θα μένουν νέοι για όλη τους τη ζωή.

«Μπορεί να πει κανείς ότι υπάρχει μια αναζωογόνηση, όταν σχηματίζεται νέος ιστός κατά τη διάρκεια της κλωνοποίησης, σε αντίθεση με τη σεξουαλική αναπαραγωγή» εξηγεί η δρ. Σκολντ, που μαζί με τους συνεργάτες της εξέτασε το μήκος των τελομερών αλλά και τα γενετικά χαρακτηριστικά του αστερία consinasterias tenuispina, ο οποίος μπορεί να αναπαραχθεί και μέσω κλωνοποίησης και σεξουαλικά.

Οι ειδικοί μέσω της παρατήρησης του συγκεκριμένου είδους ήθελαν να δουν και τελικώς επιβεβαίωσαν ότι οι πληθυσμοί που ήταν πιο πιθανόν να αναπαραχθούν διά της κλωνοποίησης απολάμβαναν μεγαλύτερη ποιότητα στη υγεία τους και ήταν περισσότερο θωρακισμένοι απέναντι στη τη γήρανση, σε σύγκριση με τους πληθυσμούς που αναπαράγονται σεξουαλικά.