Ο μύθος για το γρήγορο περπάτημα

ΡΕΠΟΡΤΑΖΟ μύθος για το γρήγορο περπάτημαΠαρασκευή, Αύγουστος 26, 2016 - 18:39

«Το γρήγορο περπάτημα καίει περισσότερο λίπος από το τρέξιμο». Αυτή η άποψη έχει επικρατήσει τα τελευταία χρόνια, ύστερα από κάποιες έρευνες που έγιναν, και ο κόσμος τη δέχθηκε με χαρά, διότι βολεύει τον ασκούμενο, αφού τον οδηγεί σε προπόνηση μέτριας έντασης. Δεν λαχανιάζει, δεν κουράζεται τόσο όσο με το τρέξιμο και υποτίθεται πως καίει και περισσότερο λίπος.

Διαβάζοντας όμως την εργοφυσιολογία, βλέπουμε στους πίνακες απόδοσης αθλημάτων πως όταν ο άνθρωπος περπατά με ταχύτητα 5 χιλιόμετρα την ώρα, καίει περίπου

5 θερμίδες ανά κιλό βάρους ανά ώρα. Οταν τρέχει με 8 χλμ./ώρα, καίει 8 kcal/κιλό βάρους/ώρα. Οταν τρέχει με 12 χλμ./ώρα, καίει 12 kcal/κιλό βάρους/ώρα και ούτω καθεξής. Η αναφορά της εργοφυσιολογίας είναι σε kcal και όχι σε λίπος. Μας λέει, λοιπόν, πως τα συστατικά που καίγονται μας δίνουν τόσες θερμίδες. Αρα μπορεί όντως οι θερμίδες που κάηκαν να προέρχονται περισσότερο από σάκχαρα και λιγότερο από λίπος.

Με μια πρόχειρη ανάγνωση θα μπορούσε κάποιος να συμφωνήσει με τα παραπάνω και να οδηγηθεί έτσι στο να προπονείται με μέτρια ένταση, προσδοκώντας να κάψει περισσότερο λίπος. Ολα αυτά βέβαια έρχονται σε αντίθεση με την αίσθηση που έχουμε, η οποία σαφώς είναι αντίθετη. Ολοι καταλαβαίνουμε πως όταν τρέχουμε, κουραζόμαστε πιο πολύ από το περπάτημα, ιδρώνουμε πιο πολύ και γενικά η ένταση είναι υψηλότερη στο τρέξιμο.

Χημικός μηχανισμός

Αν εμβαθύνουμε στη φυσιολογία του ανθρώπινου σώματος, θα δούμε πως πρεσβεύει τα εξής: στο ήπαρ των σαρκοφάγων ζώων (όπως και ο άνθρωπος) ενεργοποιείται ένας χημικός μηχανισμός που ονομάζεται κύκλος του Cori, από το όνομα του ζεύγους Cori που τον ανακάλυψε και βραβεύτηκε με Νόμπελ. O κύκλος λοιπόν αυτός είναι ένας χημικός μηχανισμός που ελέγχει την ποσότητα των σακχάρων που κυκλοφορούν ή είναι αποθηκευμένα στο σώμα με τη μορφή γλυκογόνου (ήπαρ - μύες). Αν λοιπόν είναι μειωμένα λόγω κατανάλωσης (άσκηση - εργασία κ.ά.), ενεργοποιείται, ώστε να επαναφέρει τα αποθέματα σακχάρων στα επιθυμητά επίπεδα, περίπου 600-700 γρ., τα οποία πρέπει να διατηρούνται σε αυτήν την ποσότητα για τις λιγοστές ανάγκες του οργανισμού σε σάκχαρα.

Στον κύκλο του Cori εισέρχονται άλλα υποστρώματα, όπως γαλακτικό οξύ - γλυκερόλη (από τριγλυκερίδια), και ορισμένα αμινοξέα (γλυκοπλαστικά), τα οποία μεταβολίζονται και μας αποδίδουν σάκχαρα. Ετσι, αν για οποιονδήποτε λόγο ο οργανισμός χρησιμοποιήσει σάκχαρα για τις καύσεις του, τελικά θα έχουμε και καύση του λίπους, μέσω αυτού του μηχανισμού.