Κέρδισε τη μάχη με τη νευρική ανορεξία

ΡΕΠΟΡΤΑΖΚέρδισε τη μάχη με τη νευρική ανορεξίαΤετάρτη, Φεβρουάριος 1, 2017 - 19:04

Πήγε στον άλλο κόσμο και γύρισε! Ετσι περιγράφει τη μάχη της με τη νευρική ανορεξία, η οποία την τυραννούσε επί πέντε χρόνια, η 34χρονη Δέσποινα Τατιγιάννη. Η νεαρή από την Κοζάνη άρχισε να ταλαιπωρείται στα 29 της, «πλησίασε» τον θάνατο, έφτασε να ζυγίζει ελάχιστα κιλά, αλλά κατάφερε να βγει νικήτρια. Οπως λέει, ούτε η ίδια γνώριζε τη δύναμη που έκρυβε

μέσα της.

ΑΠΟ ΤΟΝ
ΝΙΚΟ ΠΙΤΣΙΑΚΙΔΗ

«Ξεκίνησε πριν από πέντε χρόνια. Ηταν καθαρά ψυχολογικό θέμα. Δεν ήμουν από τις περιπτώσεις που με έβλεπα χοντρή, ενώ ήμουν 54 κιλά. Το πρόβλημα ξεκίνησε όταν, ενώ όλα στη ζωή μου ήταν καλά, ξαφνικά άρχισαν να μου συμβαίνουν αναποδιές σε όλους τους τομείς, επαγγελματικά, προσωπικά, οικογενειακά» λέει, περιγράφοντας την εμπειρία που λίγο έλειψε να της κοστίσει τη ζωή.

Η Δέσποινα Τατιγιάννη περιγράφει πώς η μητέρα της τής έφερνε φαγητό, αλλά εκείνη το πετούσε κρυφά από το παράθυρο και μετά της έλεγε και πόσο νόστιμο ήταν.

«Η νευρική ανορεξία είναι ένα μόνιμο σκοτάδι, καμία θετική σκέψη, καμία όρεξη για τροφή. Απλά βουλιάζεις καθημερινά και το χειρότερο είναι ότι παύεις να παλεύεις για να σωθείς. Πρώτα ξεκινάς να κοροϊδεύεις τους γύρω σου και μετά τον εαυτό σου. Λες πως είσαι καλά, ότι έφαγες και, ενώ είσαι πλέον σαν σκελετός, εσύ προσπαθείς να πείσεις για κάτι άλλο, που φυσικά δεν υπάρχει, αλλά μόνο εσύ βλέπεις» αποκαλύπτει.

Η 34χρονη αποφάσισε να κάνει γνωστή την περίπτωσή της, για να βοηθήσει όποιον υποφέρει από νευρική ανορεξία.

Η περιγραφή της είναι συγκλονιστική: «Τρία χρόνια, όλοι οι δικοί μου άνθρωποι προσπαθούσαν να με πείσουν πως πρέπει να επισκεφτώ κάποιον ειδικό. Εγώ και μόνο που το άκουγα, θύμωνα μαζί τους, λέγοντάς τους πως δεν είμαι τρελή και πως είμαι καλά. Το γεγονός ότι δεν μπορούσα ούτε καν να καθίσω, επειδή είχαν μείνει μόνο οστά, δεν με ένοιαζε καθόλου. Μπορώ να πω πως περίμενα απλά το τέλος! Αρχισαν οι λιποθυμίες». Η Δέσποινα σώθηκε, όταν ένας φίλος της έστειλε φωτογραφίες από κοπέλες που είχαν πεθάνει από νευρική ανορεξία. Υστερα από παρακολούθηση από ειδικό, έφαγε κανονική τροφή.

«Ημουν σαν μωρό που έκανε τα πρώτα του βήματα, είχα ξεχάσει τι γεύση είχε το φαγητό! Ενιωθα σαν να ξαναγεννήθηκα. Είχα κερδίσει τον θάνατο» καταλήγει.