«Η τελική μας ταπείνωση»

ΚΟΣΜΟΣ«Η τελική μας ταπείνωση»Τρίτη, Φεβρουάριος 23, 2016 - 16:52

Βιβλίο μιλά για τους επιζώντες από αεροπορικό δυστύχημα στις Ανδεις, που τράφηκαν με με νεκρούς συνεπιβάτες τους

«Κάναμε ακόμη ένα βήμα προς την τελική μας ταπείνωση: Να φάμε το σώμα του ατόμου που ήταν ξαπλωμένο δίπλα μας». Σχεδόν δύο μήνες μετά την πτώση του αεροσκάφους στο οποίο επέβαινε, σε παγωμένη βουνοκορφή των Ανδεων, ο Ρομπέρτο Κανέσα εξομολογείται μέσα από

το βιβλίο του με τον τίτλο «Επρεπε να επιβιώσω» τις ακραίες λύσεις στις οποίες κατέφυγε, μαζί με τους λιγοστούς επιζώντες, προκειμένου να παραμείνει στη ζωή.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΤΡΙΝΑ ΚΑΛΑΜΒΟΚΙΔΗ

Tο Σαββατοκύριακο 27-28/02 η Espresso weekend παρουσιάζει:
ΤΑ ΚΑΝΟΝΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΙΒΑΡ
Με τα ωραιότερα παλιά λαϊκά τραγούδια μέσα από
σπάνιους δίσκους της ιστορικής δισκογραφικής εταιρίας

Ο Κανέσα ήταν ένας από τους 16 παίκτες της εθνικής ομάδας ράγκμπι της Ουρουγουάης, που επέζησε της πτήσης 571, μετά τη συντριβή της στις 13 Οκτωβρίου 1972. Η ανάσυρση τραυματιών και νεκρών από την άτρακτο κράτησε απασχολημένους τους επιζώντες τα πρώτα 24ωρα από την πτώση, καθώς περίμεναν να καταφτάσουν τα σωστικά συνεργεία, που υπέθεταν ότι θα είχαν κινητοποιηθεί. Οσο οι μέρες περνούσαν όμως, συνειδητοποίησαν ότι έπρεπε να αυτοσχεδιάσουν για να αντιμετωπίσουν το κρύο, που άγγιζε τους μείον 30 βαθμούς Κελσίου, και την παντελή έλλειψη προμηθειών.

Ενας παίκτης κατάφερε να μετατρέψει σε γυαλιά ηλίου υλικά από το κόκπιτ, άλλος να μετατρέψει το χιόνι σε νερό κι άλλος τα μαξιλαράκια από τα καθίσματα σε παπούτσια για το χιόνι. Δεδομένου όμως ότι δεν υπήρχε η δυνατότητα να μετατρέψουν τίποτα σε φαγητό, ο Κανέσα τόλμησε να ξεστομίσει την ιδέα να καταφύγουν στα πτώματα για τροφή. Μαζί με άλλους τρεις έκαναν τις πρώτες τομές, προσέχοντας ώστε να μην κοιτάζουν τα πρόσωπα των νεκρών συμπαικτών τους, ούτε όμως και να κοιτάζονται μεταξύ τους. «Οι λεπτές λωρίδες σάρκας τοποθετήθηκαν σε ένα κομμάτι μετάλλου.

Ο καθένας μας κατανάλωσε από ένα κομμάτι, όταν κατάφερε να συνέλθει από το σοκ. Ηταν απλό και ταυτόχρονα τολμηρό και αδιανόητο. Προηγουμένως όμως είχαμε νιώσει την αίσθηση του οργανισμού μας να τρώει τον εαυτό του για να παραμείνει εν ζωή» αναφέρει απόσπασμα του βιβλίου του, που θα κυκλοφορήσει την 1η Μαρτίου.

Στις 17 Νοεμβρίου ο Κανέσα και άλλοι δύο αποφάσισαν να σκαρφαλώσουν μέχρι την κορυφή του βουνού, με την ελπίδα να προσανατολιστούν καλύτερα και να πάνε να φέρουν βοήθεια. Οταν τελικά κατάφεραν να σωθούν, 69 μέρες μετά το δυστύχημα και ύστερα από πολλές περιπέτειες, ο Κανέσα επισκέφτηκε τις οικογένειες των νεκρών που χρειάστηκε να φάνε για να επιζήσουν προκειμένου να τους εξηγήσει. Κάποιοι έδειξαν κατανόηση...