Αγριες πλημμύρες με τις πρώτες βροχές

ΡΕΠΟΡΤΑΖESPRESSO ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟΑγριες πλημμύρες με τις πρώτες βροχέςΣάββατο, Ιούλιος 25, 2015 - 16:00

Μία εβδομάδα μετά τη σαρωτική πυρκαγιά στον Υμηττό και ενώ μικροεστίες εξακολουθούν να καπνίζουν (!), τα πρόσωπα των εθελοντών πυροσβεστών αλλά και των κατοίκων Βύρωνα, Καρέα και Ηλιούπολης παραμένουν σκυθρωπά.

ΑΠΟ ΤΗΝ
ΤΖΙΝΑ ΑΡΒΑΝΙΤΗ
Φωτό: Βαγγέλης Μασιάς

Στη θλίψη τους που «χάθηκε» ο πνεύμονας πρασίνου, τον οποίο λάτρευαν και προστάτευαν χρόνια τώρα, έχει προστεθεί η αγωνία. «Η καταστροφή, δυστυχώς, θα δείξει

τις συνέπειές της σύντομα. Το φθινόπωρο, στην πρώτη δυνατή βροχή» συμφωνούν οι «προστάτες» του βουνού. Κοιτάζοντας τριγύρω πράγματι αντιλαμβάνεται κανείς ότι τα νότια προάστια Αττικής είναι ανοχύρωτα! Οι περιοχές διατρέχουν σοβαρό κίνδυνο για μεγάλες πλημμύρες με μια ισχυρή νεροποντή, αφού τίποτα δεν μπορεί να συγκρατήσει πλέον το χώμα και τα βράχια. «Μεγάλος μέρος είχε αναδασωθεί. Μόλις είχε αρχίσει να ξαναπρασινίζει το δάσος» λέει ο επικεφαλής της εθελοντικής Oμάδας Αμεσης Επέμβασης Βύρωνα, Σταύρος Σαλαγιάννης, ο οποίος καθοδηγεί την «Espresso» σε ένα (αποκαρδιωτικό) οδοιπορικό στο κατεστραμμένο βουνό.

Aνηφορίζουμε προς το μοναστήρι του Αϊ-Γιάννη στον Καρέα προκειμένου να κατευθυνθούμε προς την Ηλιούπολη. Η εικόνα είναι ανατριχιαστική: παντού στάχτη, καμένα κλαδιά και κορμοί δέντρων, μαυρισμένα βράχια που δείχνουν να συγκρατιούνται με δυσκολία στο έδαφος.

Ανύπαρκτες είναι αντιπυρικές ζώνες, άφαντα τα μονοπάτια διαφυγής και κανένα ίχνος ζωής, μόνο καμένες χελώνες στην άκρη του δρόμου.

Λίγα μέτρα πιο κάτω συναντάμε μια ομάδα ζωόφιλων. «Αφήνουμε νερό και τροφή σε διάφορα σημεία στο βουνό, σε περίπτωση που υπάρχει ακόμη κάποιο ζωάκι ζωντανό» μας ενημερώνουν και ανήσυχοι ρωτούν αν είδαμε μια μικρή αλεπού που έχει σοβαρά εγκαύματα και χρειάζεται άμεσα βοήθεια. Στην επόμενη στροφή αντικρίζουμε στους πρόποδες του βουνού τα πρώτα σπίτια της Ηλιούπολης. Βρισκόμαστε πλέον μπροστά από το μνημείο των τριών πυροσβεστών και του εθελοντή που έχασαν τη ζωή τους στη μεγάλη πυρκαγιά του 1998. Και εδώ όλα είναι «μαύρα».

Ο κ. Σαλαγιάννης μας εκμυστηρεύεται ότι είναι η πρώτη φορά μετά τη φωτιά που βρίσκει το κουράγιο να φτάσει έως εδώ.

Στέκεται σιωπηλός για λίγο και μετά σηκώνει το τηλέφωνο. Κανονίζει να φτάσουν σύντομα κιόλας τέσσερα κυπαρισσάκια και δυο τρεις ελιές, με την υπόσχεση οι εθελοντές να τα φυτέψουν και πάλι γύρω από το μνημείο και να τα ποτίζουν καθημερινά!

Δύο εθελοντές δασοπυροσβέστες από την Ηλιούπολη μας ενημερώνουν ότι σχεδόν δίπλα είναι το σημείο όπου βρέθηκε νεκρός και ο άτυχος 47χρονος αρχιφύλακας Γιάννης Καλλιντεράκης, πατέρας ενός παιδιού.

Εκτιμούν ότι προσπάθησε να σκαρφαλώσει στα βράχια για να σωθεί, όταν τον πρόλαβαν οι καπνοί. «Παλεύαμε μόνοι μας. Ο κρατικός μηχανισμός ήταν ανύπαρκτος. Δεν ανέβαιναν ούτε πυροσβέστες στο βουνό. Τα πυροσβεστικά οχήματα δεν πλησίαζαν φοβούμενοι μήπως εγκλωβιστούν» αναφέρουν οι εθελοντές και ο πόνος τους ξεχειλίζει.

Δείτε τις φωτογραφίες: