Αχ, βρε Σαρδέλα

ΡΕΠΟΡΤΑΖΑχ, βρε Σαρδέλα Παρασκευή, Αύγουστος 21, 2015 - 15:50

Ο Στ. Παναγιωτόπουλος ανακοίνωσε το θάνατο της γλυκιάς μασκότ των «Ράδιο Αρβύλα»

Η μασκότ των «Ράδιο Αρβύλα» έγινε... άγγελος! Συντετριμμένος ο Στάθης Παναγιωτόπουλος ανακοίνωσε χθες την είδηση του θανάτου της Σαρδέλας, της χαριτωμένης σκυλίτσας που τον συντρόφευε από το 2001, όταν τη βρήκε παρατημένη στην παραλία Θεσσαλονίκης.

Από τον ΗΛΙΑ ΜΑΡΑΒΕΓΙΑ
[email protected]

Το δυσάρεστο συμβάν δεν συνέβη

τώρα, αλλά πριν από περίπου δύο μήνες. Ωστόσο ο «καφετζής» της τηλεοπτικής παρέας του Αντώνη Κανάκη επέλεξε να θρηνήσει μόνος του για την απώλειά της και έπειτα να τη γνωστοποιήσει σε όλους εκείνους που την είχαν αγαπήσει μέσα από την εκπομπή.

Με ένα συγκινητικό κείμενο που ανάρτησε στο www.i-porta.gr, ο Στάθης ανακοίνωσε πως η φίλη του πέθανε στις 11.30 το πρωί της Παρασκευής 5 Ιουνίου, σε ηλικία 14μιση ετών. «Η υγεία της είχε επιδεινωθεί πολύ, απέκτησε ένα πρόβλημα στον θυρεοειδή, το αριστερό της μάτι καταστράφηκε εντελώς από μια νεοπλασία και τα προβλήματα κινητικότητας είχαν γίνει πολύ πιο έντονα. Δεν είχε πια αυτό που ευφημιστικά αποκαλούμε "ποιότητα ζωής"» έγραψε ο παρουσιαστής, ο οποίος είχε ενημερώσει εκτενώς πριν από μερικούς μήνες -μέσα από την ίδια ιστοσελίδα- για τα προβλήματα που αντιμετώπιζε η Σαρδέλα, προκαλώντας πανελλήνια συγκίνηση στους φιλόζωους.

Οι τελευταίες ημέρες
Οταν ο κτηνίατρος τού είπε ότι είχε φτάσει πια η ώρα της ευθανασίας, ο Στάθης έχασε το έδαφος κάτω από τα πόδια του. Φρόντισε ωστόσο να κάνει τις δύο τελευταίες μέρες της Σαρδέλας όσο καλύτερες γινόταν. Πήγε στον χασάπη, διάλεξε το καλύτερο κομμάτι κρέας και της το μαγείρεψε γιουβέτσι. «Το άφησα να κρυώσει λίγο και της το σέρβιρα όλο. Τι θα πάθει το σκυλί, σκεφτόμουν και γελούσα μόνος μου και ξέφευγε και κανένα δάκρυ» γράφει.

Την επόμενη μέρα, πηγαίνοντας στον γιατρό, της πήρε μια σοκολάτα, την οποία το σκυλί έφαγε με όρεξη στον προθάλαμο του ιατρείου. «Την πήρα αγκαλιά και την ανέβασα στο τραπέζι. Της έγλειψα τη μουσούδα, ανταπέδωσε, πάντα με εμπιστοσύνη, κι ας της δάγκωνα τη γλώσσα παίζοντας, προς μεγάλο εκνευρισμό της. Αν υπάρχει ένα χαρακτηριστικό που έχουν όλοι οι σκύλοι, είναι το ότι εμπιστεύονται πάντα τους ανθρώπους, ό,τι κι αν γίνει, όσο κι αν εμείς συχνά προδίδουμε την εμπιστοσύνη τους» υπογραμμίζει ο Στάθης. «Τη μια στιγμή ήταν εκεί, η Σαρδέλα που ήξερα, έστω και πολύ λιγότερη, και την άλλη δεν ήταν πια εκεί. Λίγα κιλά οργανικής ουσίας. Επέστρεψε στη θάλασσα, εκεί από όπου προήλθε, εκεί από όπου προήλθαμε όλοι και εκεί όπου όλοι θα καταλήξουμε».