Λικέρ βύσσινο

Ένα από τα ωραιότερα λικέρ, που θυμάμαι από την παιδική μου ηλικία, είναι το λικέρ βύσσινο.
Το έφτιαχνε η θεία Ειρήνη συχνά και συνήθως το κερνούσε σε ονομαστικές εορτές, Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά και άλλες ειδικές περιστάσεις.
Το φύλαγε μέσα σε κρυστάλλινα εγχάρακτα μπουκάλια ή σε χρωματιστές χειροποίητες, ζωγραφισμένες με χρυσό, φιάλες.
Για να το φτιάξει, έβαζε τα υλικά, μέσα σε μεγάλη γυάλα, με σχετικά στενό στόμιο.
Στην ίδια αυτή γυάλα φτιάχνω και εγώ σήμερα την δική της συνταγή!
Θυμάμαι ότι φρόντιζε να βάζει την γυάλα με το πολύτιμο περιεχόμενό της σε σημείο ηλιόλουστο στην ταράτσα και να την αφήνει σαράντα ημέρες, ώσπου τα βύσσινα εμπλούτιζαν με το άρωμα και την γεύση τους το κονιάκ και την ζάχαρη.
Ένα σωρό αναμνήσεις από τα παιδικά μου χρόνια ξυπνούν όταν φτιάχνω αυτό το λικέρ.
Και κάθε φορά που το γεύομαι, περιμένω να νιώσω το ίδιο συναίσθημα, όπως την πρώτη φορά που το δοκίμασα.
Το λικέρ που βλέπετε στα ποτηράκια της φωτογραφίας είναι περίπου δέκα πέντε ετών, δεν έχει χάσει τίποτα από την γεύση ή το άρωμα του βύσσινου και την ένταση του αλκοόλ!
Αντίθετα, έχει ενδυναμωθεί με τον καιρό.
Δυστυχώς όμως είναι λίγο αυτό που έχει απομείνει και είναι το τελευταίο που είχε φτιάξει η θεία.
Για τον λόγο αυτό αποφάσισα να το φωτογραφίσω και να σας το δείξω.
Πάμε να σας πω πως θα το φτιάξουμε.Τα υλικά μας:
1 κιλό βύσσινα με τα κουκούτσια τους
3/4 κιλού ζάχαρη απλή
1 λίτρο κονιάκ
1 μέτριο ξύλο κανέλας
10 γαρύφαλλα
μία γυάλα που κλείνει καλά
Στην πράξη:
Πλένουμε πολύ καλά τα βύσσινα και αφαιρούμε τα κοτσανάκια τους.
Παίρνουμε μια γυάλα ευρύχωρη, με καπάκι που βιδώνει καλά και βάζουμε μέσα τα πλυμένα βύσσινα.
Από πάνω ρίχνουμε την ζάχαρη.
Προσθέτουμε το κονιάκ, το ξύλο της κανέλας και τα γαρύφαλλα.
Βιδώνουμε το καπάκι πολύ καλά.
Ανακινούμε δυνατά την γυάλα, προσπαθώντας να διαλύσουμε όσο γίνεται την ζάχαρη. Δεν θα διαλυθεί από την αρχή όλη.
Αν θέλουμε, μπορούμε να καλύψουμε καλά γύρω γύρω το καπάκι με διαφανή μεμβράνη και να την στερεώσουμε με λαστιχάκι.
Έτσι ασφαλίζουμε καλύτερα το λικέρ από πιθανή εξάτμιση του αλκοόλ, εάν τυχόν το καπάκι δεν έχει βιδώσει καλά.
Φυσικά πρέπει να ελέγχουμε τακτικά, αν είναι καλά κλεισμένη η γυάλα.
Βάζουμε την γυάλα σε ηλιόλουστο μέρος. Θα πρέπει δηλαδή να το βλέπει ο ήλιος όσο πιο πολλές ώρες γίνεται.
Αφήνουμε τη γυάλα με τα βύσσινα και το κονιάκ για σαράντα ημέρες στον ήλιο.
Την ανακινούμε συχνά, για να διαλύεται η ζάχαρη.
Κάποιοι αφήνουν το λικέρ στον ήλιο ακόμα και δύο μήνες.
Μετά τις σαράντα μέρες σουρώνουμε το λικέρ βύσσινο, περνώντας το από τουλπάνι ή φίλτρο του γαλλικού καφέ.
Δοκιμάζουμε, και αν νομίζουμε ότι το θέλουμε ακόμα πιο γλυκό φτιάχνουμε ένα σιρόπι ανάλογο σε ποσότητα με το λικέρ που έχουμε φτιάξει, βράζοντας για οκτώ λεπτά δύο μέρη ζάχαρης και ένα μέρος νερό. Να γίνει ένα καλά δεμένο σιρόπι.
Αφού κρυώσει εντελώς, το ανακατεύουμε με το λικέρ μας