Ο καρκίνος μπορεί να απειλήσει τη σχέση

Επιμέλεια: Γιάννης Δεβετζόγλου, [email protected]

Τρεις ημέρες μετά τη διπλή μαστεκτομή, η 25χρονη τότε Ελίζα Μπαντούγκ επιθυμούσε έντονα να νιώσει και πάλι ολόκληρη. Οταν αναζήτησε το χάδι και την αγκαλιά, ο αρραβωνιαστικός της (σημερινός σύζυγός της) απομακρύνθηκε, αφήνοντάς την πληγωμένη. Το αίσθημα του θυμού σύντομα αντικαταστάθηκε από την αγωνία για το μέλλον τους ως ζευγάρι.

Εβδομάδες αργότερα της εκμυστηρεύτηκε ότι η έλλειψη αγάπης ή έλξης δεν ήταν ο λόγος για την απόρριψή του. Φοβήθηκε ότι μπορεί να την πληγώσει σωματικά.

«Μέχρι την ημέρα της αποκάλυψης των συναισθημάτων

του όμως, εγώ έκανα εικασίες», δήλωσε σε πρόσφατη συνέντευξή της στην εφημερίδα «Νιου Γιορκ Τάιμς» η κ. Μπαντούγκ. «Θα ήταν πολύ ανακουφιστικό εάν είχε εξαρχής μοιραστεί μαζί μου τις φοβίες και τις σκέψεις που τον απασχολούσαν».

Παραδέχθηκε ωστόσο ότι και εκείνη δεν τα πήγε πολύ καλύτερα: «Τον διαβεβαίωνα ότι είμαι καλά όταν στην πραγματικότητα ένιωθα απαίσια. Μετά δυσανασχετούσα επειδή δεν με πρόσεχε».

Πότε «έδεσε» η σχέση τους; Οταν επιτέλους εκείνος της είπε: «Σε θέλω ζωντανή. Δεν με νοιάζει πώς δείχνει το στήθος σου».

Εξι χρόνια μετά, η κ. Μπαντούγκ αναγνωρίζει πόσο σημαντικό είναι, σε αυτές τις δύσκολες στιγμές, τα ζευγάρια να μη χάνουν την επικοινωνία τους και να εκφράζονται με ειλικρίνεια για όσα βιώνουν.

Αλλωστε, η εμπειρία της ήταν που την παρακίνησε να διευθύνει την κλινική για ανθρώπους που έχουν επιβιώσει από τον καρκίνο, στο Κέντρο Μαστού του Τζον Χόπκινς. Εκεί βοηθά τα ζευγάρια να αντιμετωπίσουν την ασθένεια. Η ίδια έχει μιλήσει με ειλικρίνεια για το μαρτύριό της στον Νταν Σαπίρο, καθηγητή Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια.

Ο δρ Σαπίρο είναι ο συγγραφέας του νέου βιβλίου «Οδηγός για ζευγάρια που αντιμετωπίζουν τον καρκίνο μαζί». Λίγοι γνωρίζουν τις προκλήσεις του καρκίνου όπως εκείνος. Ειδικότερα, τόσο ο δρ Σαπίρο όσο και η σύζυγός του τα έχουν καταφέρει σε δύσκολες περιόδους, όταν ο καρκίνος πρωταγωνιστούσε στη ζωή τους.

«Ο καρκίνος», έχει γράψει, «είναι σαν τον τρόμο που ροκανίζει τα θεμέλια και εντοπίζει τα ρήγματα. Εάν δεν είμαστε προσεκτικοί, διεισδύει στη σχέση μας και σέρνει έξω, μεγεθύνοντας παράλληλα, αυτές τις μικρές διαφορές που μας χωρίζουν».

Ο καθηγητής Ψυχολογίας γνώρισε τη γυναίκα του όταν ήταν 20 ετών. Ηταν την περίοδο που υποβαλλόταν σε μεταμόσχευση μυελού των οστών για την αντιμετώπιση του λεμφώματος Hodgkin (κακοήθεια που προσβάλλει το λεμφικό σύστημα).

Μετά τον γάμο τους ο καρκίνος επανεμφανίστηκε. Χρειάστηκε μία ακόμη μεταμόσχευση, που του έσωσε τη ζωή.

Με τη βοήθεια αποθηκευμένου σπέρματος, το ζευγάρι απέκτησε δύο κόρες. Τότε ο καρκίνος επισκέφτηκε και πάλι τη ζωή τους. Ο δρ Σαπίρο παραδέχεται ότι όταν η γυναίκα του έμαθε ότι πάσχει από καρκίνο του μαστού έγινε «μη λειτουργική». Την κυρίευσε ο τρόμος του θανάτου και ο φόβος ότι θα έπρεπε να μεγαλώσει μόνος του τις κόρες τους.

Ομως αντί να πει στη γυναίκα του «σε αγαπώ πολύ, μου είναι τόσο δύσκολο», εκείνος απλώς προσπάθησε να την προστατέψει από τους εφιάλτες της.

Εκτοτε κατάλαβε πως η απόκρυψη των συναισθημάτων του ήταν μεγάλο λάθος. Το μάθημα που αποκόμισε τόσο από την προσωπική του διαδρομή όσο και από άλλα 40 ζευγάρια τα οποία βίωσαν τον καρκίνο, το μοιράζεται στο βιβλίο του. Μεταξύ αυτών αναφέρει:

* Η ομαδική δουλειά είναι σημαντική. Οι άνθρωποι συνήθως δυσκολεύονται να θυμηθούν όσα ειπώθηκαν από τον γιατρό. Ομως, όταν το ζευγάρι επισκέπτεται τον γιατρό ως «ομάδα», με τον έναν εκ των δύο να κρατά σημειώσεις και με τους δύο να θέτουν ερωτήματα, μειώνεται το περιθώριο παρεξηγήσεων αναφορικά με τη διάγνωση και τις προσφερόμενες θεραπείες.

* Επικοινωνία και άγγιγμα. Οποτε και όπως μπορείς εξέφρασε τα συναισθήματά σου, δείξε την αγάπη σου και το ενδιαφέρον σου με λόγια, πράξεις και σωματική επαφή. Την περίοδο που έπασχε από καρκίνο η σύζυγος του δόκτορα Σαπίρο, του ζητούσε να της λέει συνεχώς ότι την αγαπάει.

* Κανένας δεν μπορεί να διαβάσει το μυαλό του άλλου. Η σωματική ενέργεια των ασθενών αλλάζει από τη μία ημέρα στην άλλη. Ετσι, κάποιες φορές αισθάνονται ότι οι σύντροφοί τους δεν τους υποστηρίζουν όταν εκείνοι αισθάνονται κουρασμένοι. Αντίθετα, νιώθουν ότι τους πιέζουν όταν δεν τους επιτρέπουν να κάνουν δουλειές, παρότι τη συγκεκριμένη στιγμή νιώθουν πραγματικά καλά. Για αυτό και κάθε ημέρα πρέπει να μιλούν για τις εκκρεμότητες και για το ποιος θα αναλάβει να τις φέρει εις πέρας.

* Προετοιμασία για το άγνωστο. Ζευγάρια που συμμετέχουν στο βιβλίο του δόκτορα Σαπίρο υπογραμμίζουν ότι ο θάνατος δεν πρέπει να αποτελεί θέμα ταμπού. Συνεπώς, πρέπει να γνωρίζουν τι επιθυμεί ο σύντροφός τους και ποια είναι η θέση του για τη μηχανική υποστήριξη κατά το τελικό στάδιο.

Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Ένθετο Υγεία

TA NEA