Το σαβουάρ-βιβρ της αυτοκτονίας και της προπαγάνδας…

της Σοφίας Βούλτεψη Κι’ εκεί που η προπαγάνδα αρμενίζει σεπέλαγα ευδαιμονίας, εκεί που οι υπουργοί (του ΠΑΣΟΚ) δεν προλαβαίνουν ναδέχονται προσκλήσεις για... τηλεοπτικούς μονολόγους, εκεί που ο Γ. Παπανδρέουπραγματοποιεί το όνειρό του να περνά τον καιρό του σε επιτροπές τηςΣοσιαλιστικής Διεθνούς παρέα με τον (επανεμφανισθέντα στο προσκήνιο) Στίγκλιτς,εκεί που όλοι ασχολούνται (τάχαμου) με τις επενδύσεις και την μετατροπή τηςΕλλάδας σε ενεργειακό κόμβο, εκεί που όλοι παριστάνουν τους κατάπληκτους με τατεκταινόμενα στη ΔΕΗ (λες και δεν ήταν μαζί με τους συνδικαλιστές στις μπούκεςο σημερινός απηνής (λέμε τώρα) διώκτης τους Γ. Παπακωνσταντίνου, εκεί που ο κ.Βενιζέλος δίνει οδηγίες για τις τροπολογίες, εκεί που παίζουμε την κολοκυθιάγια τις εκλογές – να γίνουν στις 29 και γιατί να γίνουν στις 29, πότε ναγίνουν, να γίνουν στις 6 και γιατί να γίνουν στις 6, πότε να γίνουν, να γίνουνστις 13…εκεί που όλοι ασχολούνται με ένα φραστικό επεισόδιο στη Συγγρού και οκ. Χρυσοχοΐδης ψάχνει να βρει… πού πήγαν οι μετανάστες που… σκούπισε και ο κ.Λοβέρδος ανακαλύπτει όψιμες υγειονομικές βόμβες…Εκεί που συμβαίνουν όλα αυτά ταωραία και προπαγανδιστικά…Ένας ηλικιωμένος συνταξιούχος φαρμακοποιός αποφασίζεινα βάλει τέλος στη ζωή του μέσα στην πλατεία Συντάγματος. Η ατζέντα αλλάζειαμέσως, όπως συμβαίνει πάντα με τα έκτακτα γεγονότα και τους αστάθμητουςπαράγοντες. Δεν ήταν η μόνη αυτοκτονία για λόγους οικονομικής απόγνωσης.Μετράμε ήδη πάνω από 1.700, αλλά οι περισσότερες δεν έχουν περάσει ούτε σταψιλά – για να είμαστε δίκαιοι με το θέμα έχει ασχοληθεί στη Βουλή ο Π.Παυλόπουλος. Και η Ελλάδα δεν είναι η μόνη χώρα που ζει στους ρυθμούς τηςαυτοχειρίας – τουλάχιστον κυριολεκτικά, διότι μεταφορικά η Ελλάδα χορεύει πάνταμε το ντέφι της αυτοκαταστροφής. Αυτόν τον καιρό και η Ιταλία συγκλονίζεταιλόγω των αυτοκτονιών επιχειρηματιών που καταστράφηκαν από την κρίση καισυνταξιούχων που δεν ήθελαν να γίνουν βάρος. «Ο πρωθυπουργός γονατίζει τη χώρα,χρησιμοποιώντας, τυπικά, τους καλύτερους τρόπους», κατήγγειλε ο επικεφαλής της«Ιταλίας των Αξιών», Αντόνιο ντι Πιέτρο, ο άλλοτε «δικαστής με τα καθαράχέρια», που εκμεταλλεύθηκε κι’ αυτός την ευκαιρία πριν από είκοσι χρόνια για ναμπει στον στίβο της πολιτικής – για να αποκαλυφθεί πρόσφατα πως ο γιος τουενεπλάκη σε σκάνδαλο διαφθοράς. Ουσιαστικά, φαίνεται πως υπάρχει ένασαβουάρ-βιβρ σε όλα – και στην αυτοκτονία. Μπορεί κανείς να επιβάλλει σκληράμέτρα με το ανάλογο στυλ, τύπου Παπαδήμου και Μόντι, και πάλι να θεωρείται πωςακολουθεί το σαβουάρ-βιβρ του πολιτικώς ορθώς και των ήπιων τόνων. Μπορείκανείς να αυτοκτονεί ήσυχα-ήσυχα στο σπίτι του – και αυτό είναι το σαβουάρ-βιβρτης αυτοχειρίας. Στην περίπτωση αυτή, η «κυρίαρχη άποψη», όπως προβάλλεται μέσωτης καταιγιστικής προπαγάνδας (μερικά παραδείγματα προανέφερα παραπάνω)συνεχίζει ανενόχλητη το διαβρωτικό έργο της – κυρίως όταν διεξάγεται εν ουπαικτοίς. Τι γίνεται, όμως, όταν κάποιος αποφασίζει να μην ακολουθήσει τοσαβουάρ-βιβρ της αυτοκτονίας, όπως συνέβη με τον ξαφνικό θάνατο στο Σύνταγμα; Σ’αυτήν