Όχι του Γκρίλο στον Μπερσάνι

Κάθε μέρα που περνά βυθίζει ακόμη περισσότερο την Ιταλία στο πολιτικό αδιέξοδο και την Ευρωζώνη στην κρίση. Η σαφής άρνηση του Μπέπε Γκρίλο να συνεργαστεί με την Κεντροαριστερά και να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης σε κυβέρνηση υπό τον Πιέρ Λουίτζι Μπερσάνι απομακρύνει το ενδεχόμενο μετεκλογικών πολιτικών συνεργασιών και ενισχύει το σενάριο περί νέας προσφυγής στην κάλπη....

Με δεδομένο ότι σε ελάχιστο χρονικό διάστημα θα πρέπει να εκλεγεί από τις πολιτειακές Αρχές, τη Βουλή και τη Γερουσία, ο νέος πρόεδρος της ιταλικής Δημοκρατίας, αφού λήγει η θητεία του Ναπολιτάνο, η Ιταλία αντιμετωπίζει, στα σοβαρά πια, το στήσιμο μιας νέας εκλογικής κάλπης.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Μπέπε Γκρίλο απέρριψε με δήλωσή του στο Διαδίκτυο το άνοιγμα της Κεντροαριστεράς προς αυτόν, άνοιγμα που βασίστηκε σε ορισμένα κοινά σημεία των προγραμμάτων των δύο κομμάτων. Ο Γκρίλο χαρακτήρισε τον Μπερσάνι, επικεφαλής του κεντροαριστερού συνασπισμού, ως «νεκρό που εξακολουθεί να μιλά» και τις προτάσεις της Κεντροαριστεράς για συνεργασία μαζί του ως «ανήθικες». Ξεκαθάρισε, δε, ότι το Κίνημα των 5 Αστέρων θα υπερψηφίσει εκείνα μόνο τα νομοσχέδια τα οποία έχουν να κάνουν με τις βασικές αρχές του κινήματός του, δηλαδή τη δραστική μείωση των απολαβών των βουλευτών, την περικοπή της χρηματοδότησης των κομμάτων κ.λπ..
Κεντροαριστερό «όχι» στον Μπερλουσκόνι
Το δεύτερο ενδεχόμενο, το οποίο θα ικανοποιούσε πιθανώς το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα και θα επέφερε μια κάποια ηρεμία στις χρηματαγορές, θα ήταν μία συνεργασία της Κεντροαριστεράς με τον Μπερλουσκόνι. Το ηγετικό στέλεχος της Κεντροαριστεράς Νίκι Βέντολα έσπευσε, όμως, να ξεκαθαρίσει πως δεν υπάρχει προοπτική συνεργασίας με τον «Καβαλιέρε», κλείνοντας έτσι την πόρτα και σε αυτήν την πιθανότητα.
Άλλωστε, όπως είχε καταστεί σαφές ακόμη και πριν από τις εκλογές, η συνεργασία μεταξύ Κεντροαριστεράς και Δεξιάς θα ήταν οπωσδήποτε βραχυπρόθεσμου χαρακτήρα και με συνεχείς τριβές.
Κατόπιν όλων τούτων είναι προφανές πως η Ευρωζώνη έχει μπει για τα καλά σε μία περίοδο βαθιάς κρίσης, πολύ ισχυρότερης από εκείνην που αντιμετώπισε με την Ελλάδα, και πως οι συσχετισμοί δυνάμεων στο εσωτερικό του Eurogroup είναι πλέον εξαιρετικά εύθραυστες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ομαλή πορεία των σχέσεων της Ευρωζώνης με τις αγορές.
Κομβικό σημείο σε όλα αυτά είναι οι γερμανικές εκλογές, οι οποίες όμως θα διεξαχθούν τον επόμενο Σεπτέμβριο, δηλαδή σε επτά μήνες, διάστημα που είναι αρκετά μεγάλο και επιτείνει την αστάθεια και την αβεβαιότητα στη ζώνη του ευρώ.

Άλλωστε, ακόμη και το ενδεχόμενο νέας προσφυγής στις κάλπες των Ιταλών δεν προεξοφλεί την επίλυση του ιταλικού γρίφου, αφού -όπως λένε πολλοί αναλυτές- η ιταλική κοινωνία είναι πολύ πιθανόν σε μία επόμενη εκλογική αναμέτρηση να ενισχύσει τον Μπέπε Γκρίλο, τροφοδοτώντας έτσι την πορεία αργού θανάτου του πολιτικού συστήματος της χώρας.