Βαβέλ η κυβέρνηση – Επιτακτική η ανάγκη συντονισμού του κυβερνητικού έργου

Σύμφωνα με το Σύνταγμά μας, ο συντονισμός του Κυβερνητικού έργου είναι καθήκον του Πρωθυπουργού. Επειδή, όμως, είναι αδύνατον ένας πρωθυπουργός να τα προλαβαίνει όλα, εκ των πραγμάτων τίθεται ζήτημα συντονισμού της κυβέρνησης και των άλλων εμπλεκομένων υπηρεσιών, φορέων, παραγόντων και ούτω καθεξής.
Από τη μεταπολίτευση και μετά, είχαμε διάφορα «μοντέλα» συντονισμού του Κυβερνητικού έργου.

Κωνσταντίνος Καραμανλής

Ο Καραμανλής, έκανε αιφνιδιαστικές επισκέψεις στα υπουργεία και πρωινά τηλεφωνήματα για να διαμορφώνει προσωπική αντίληψη. Θυμάμαι νεαρός φοιτητής είχα βρεθεί στο Γραφείο ενός πρωτοκλασάτου υπουργού, ο οποίος στο κουδούνισμα του γνωστού πορτοκαλί τηλεφώνου, σηκώθηκε και άκουγε τον Πρωθυπουργό …όρθιος! «Ο πρωθυπουργός», μας είπε, για να δικαιολογήσει την ..ορθοστασία. Ο Καραμανλής είχε και τον Πέτρο Μολυβιάτη. Και ο τελευταίος σύμβουλος υπουργού ήξερε ότι «όταν τηλεφωνούσε ο Μολυβιάτης, ήταν σαν να τηλεφωνούσε ο Καραμανλής!»

Ανδρέας Παπανδρέου

Ο Ανδρέας Παπανδρέου, στην πρώτη οκταετία του, έκανε ανασχηματισμούς, ανακύκλωνε υπουργούς, είχε και τη γνωστή τρόϊκα για να παρακολουθεί το κόμμα και την κυβέρνηση.

Με τον τρόπο αυτό όλοι ήξεραν ότι ανά πάσα στιγμή, μπορούσαν να βρεθούν εκτός κυβέρνησης… «για να γράφουν ιστορία»!

Παράλληλα, ο τότε Διευθυντής του Γραφείου του, Αντώνης Λιβάνης, ενεργούσε αν’ αυτού. Είχε την εξουσία να παρεμβαίνει, να δίνει εντολές και κυρίως να εισακούεται! Στην τρίτη όμως θητεία Α. Παπανδρέου, ανέλαβε ρόλο η σύζυγος του Δήμητρα Λιάνη, ενώ κατά τη διάρκεια του Ωνασείου, …..συντόνιζε ο Ακης. Γνωστά τ’ αποτελέσματα.

Επί Πρωθυπουργίας Μητσοτάκη, υπήρξαν τραγελαφικές καταστάσεις με την ανάμειξη συγγενικών προσώπων, ενώ οι μελλοντικοί «δελφίνοι», ενεργούσαν ανεξέλεγκτα. Με τις συχνές συνεδριάσεις της Κυβερνητικής Επιτροπής προσπαθούσε να επιτύχει την προώθηση του κυβερνητικού έργου, αλλά η ισχνή κυβερνητική πλειοψηφία δεν του άφηνε πολλά περιθώρια για …έλεγχο!

Ο Κώστας Σημίτης έμεινε γνωστός για το περίφημο μπλοκάκι του, στο οποίο υποτίθεται ο,τι σημείωνε τα πάντα, αλλά ρόλο είχαν και οι γνωστοί του σύμβουλοι και έμπιστοι «σημιτοφύλακες».

Η Κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή, από πολύ νωρίς εμφάνισε συμπτώματα ….έλλειψης συντονισμού. Αρχικά τον ρόλο αυτό είχε αναλάβει ο Υπουργός Επικρατείας Θόδωρος Ρουσσόπουλος. Μετά φόρτωσαν τη ..μισή κυβέρνηση στον Προκόπη Παυλόπουλο. Ο Καραμανλής φλερτάρισε με την ιδέα ενός Αντιπροέδρου, αλλά ποτέ δεν βρέθηκε ο …κατάλληλος και έτσι τη τρέχουσα διαχείριση ασκούσε ο Γιάννης Αγγέλου.

Ο Γιώργος Παπανδρέου, ήθελε να οργανώσει το Μέγαρο Μαξίμου, κατά τα πρότυπα του Λευκού Οίκου! Δεκάδες σύμβουλοι προσεκλήθησαν εξ εσπερίας για να δώσουν τα φώτα τους.

Ο Θόδωρος Πάγκαλος, τοποθετήθηκε Αντιπρόεδρος, με περιορισμένες όμως, αρμοδιότητες. Ύστερα, δημιουργήθηκε η Γραμματεία του Πρωθυπουργού την οποία ανέλαβε η Ρεγγίνα Βάρτζελη, ενώ πάντα κάτι είχε να κάνει ο Διε