Τατουάζ: Όταν η τέχνη «κεντά» το δέρμα

Τατουάζ, δερματοστιξία, όπως και να την αποκαλέσουμε, πρόκειται πλέον αναμφίβολα για μια πολύ διαδεδομένη μορφή τέχνης, σε όσους θεωρούν πως το σώμα τους είναι ο καλύτερος καμβάς. Ένα τατουάζ «στολίζει» το δέρμα, εκφράζει τα συναισθήματά μας ή αποτυπώνει ένα σύμβολο, που μας αντιπροσωπεύει.

Της Κωνσταντίνας Γιαννακοπούλου

Είναι ένδειξη διαφορετικότητας, ομορφιάς, προκλητικότητας, αγάπης ή απλώς… μόδα. Για τον καθένα σημαίνει κάτι ξεχωριστό, σε κάθε περίπτωση, όμως, αποτελεί μια

Οι tattoo artists

Η τέχνη του τατουάζ απογειώθηκε, κερδίζοντας μια θέση ακόμα και σε μουσεία, χάρη στη δημιουργικότητα και την καινοτομία της νέας γενιάς των tattoo artists. Τρεις ταλαντούχοι καλλιτέχνες δερματοστιξίας μας μιλούν για τις εμπειρίες τους, τα σχέδια που τους αρέσει να «χτυπάνε», καθώς και για το πώς αποφάσισαν να ακολουθήσουν αυτό το ιδιαίτερο επάγγελμα.

«Το τατουάζ για μένα ξεκίνησε ως χόμπι και στην πορεία έγινε επάγγελμα. Από πιτσιρικάς μου άρεσε να ζωγραφίζω. Το πρώτο μου τατουάζ, το έκανα στον αστράγαλό μου για να δοκιμάσω ένα αυτοσχέδιο μοτεράκι, έτσι ξεκίνησαν όλα…», μας λέει ο Σταύρος Κ. από το «Chaos Tattoo», στο Ίλιον, και συμπληρώνει: «Αποφεύγω να κάνω σχέδια με ακραίο πολιτικό συμβολισμό όπως είναι οι σβάστικες κτλ, γενικότερα έχω έντονα το βάρος της ευθύνης για τις δημιουργίες μου, καθώς είναι κάτι μόνιμο, που ο πελάτης θα φέρει μια ζωή. Το 70% των τατουάζ που ‘’χτυπάω’’ είναι cover up, άνθρωποι δηλαδή που μετάνιωσαν για το σχέδιο, που έκαναν κάποτε και τώρα θέλουν να το αλλάξουν».

Το τατουάζ για τον καθένα είναι κάτι διαφορετικό, για κάποιους είναι μόδα, για άλλους είναι τρόπος ζωής. Τα ΜΜΕ έχουν παίξει καθοριστικό στην εξάπλωσή του φαινομένου, όπως ο ίδιος μας τόνισε: «Τα media έχουν συμβάλει πολύ στο να διαδοθεί αυτή η τέχνη και να αυξηθεί η δουλειά μας. Από την άλλη, όλη αυτή η προβολή είναι ο λόγος που έχουμε γεμίσει με τατουάζ της ‘’σειράς’’, δύσκολα θα δεις πρωτότυπα σχέδια, αντιγράφει ο ένας τον άλλο». Στην ερώτηση αν το τατουάζ είναι τέχνη ή τεχνική ο Σταύρος μας απαντά: «Η δερματοστιξία είναι και τα δύο. Πρέπει να είσαι καλλιτέχνης και να έχεις αντίληψη, από κει και πέρα μόνο με σκληρή δουλειά μαθαίνεις και εξελίσσεσαι. Το να πάρεις μια στάμπα και να την αντιγράψεις δεν σε καθιστά tattoo artist, αλλά φωτοτυπικό μηχάνημα».

O David Rodriguez, ιδιοκτήτης του «Rodriguez Tattoo», στη Νέα Σμύρνη, είναι ένας ακόμα καλλιτέχνης, που έκανε το πάθος του επάγγελμα. «Πριν χρόνια, δούλευα σαν μπάρμαν στην Ισπανία και γνώρισα έναν tattoo artist από τη Χιλή, που μου έκανε ένα τατουάζ. Εκεί είπα ότι ‘’κι εγώ μπορώ να το κάνω αυτό’’, καθώς είχα σπουδάσει ζωγραφική, έτσι ξεκίνησα», μας αφηγείται ο David, που είναι λάτρης του φωτορεαλισμού και απεχθάνεται να χτυπάει αστεράκια και ονόματα. Όπως όλοι, όμως, έτσι κι εκείνος έχει τα όρια του. Όπως μας εξηγεί: «Ένας πελάτης κάποτε μου ζήτησε να του φτιάξω έναν δράκο στα γεννητικά όργανα, φυσικά και αρνήθηκα». «Η κρίση δεν κάνει εξαιρέσεις, ούτε στην τέχνη», σύμφωνα με τον ίδιο. «Η κρίση έχει επηρεάσει αρκετά τη δουλειά μας και έχουμε αναγκαστεί να ρίξουμε σημαντικά τις τιμές. Την περισσότερη δουλειά την έχουμε τα Χριστούγεννα και τον Μάιο, ενώ ο Φεβρουάριος είναι ο χειρότερος μήνας για εμάς», τόνισε ο ίδιος. «Το τατουάζ είναι πια μόδα», μας λέει και συνεχίζει: «Γι’ αυτό έρχονται πολλοί πελάτες στο μαγαζί και μου λένε ‘’θέλω να κάνω ένα τατουάζ, αλλά δεν ξέρω τι’’». Κλείνοντας ο David μιλάει για την πηγή έμπνευσής του: «Πάντα προσπαθώ να μην αντιγράφω άλλα τατουάζ, αλλά να εμπνέομαι από φωτογραφίες και από σχέδια. Δεν μπορώ να με φανταστώ να κάνω κάτι άλλο, μου αρέσει πάρα πολύ η τέχνη μου και με γεμίζει».

Το ίδιο «μικρόβιο» κόλλησε και ο Δημήτρης Στίξης από το «Harmonic Stixis», στη Μεταμόρφωση, που μας περιγράφει πως άρχισε η περιπέτεια: «Ξεκίνησα, κάνοντας ένα λουλούδι στον δάσκαλό μου, αυτό ήταν το πρώτο μου τατουάζ. Για να κάνεις αυτή τη δουλειά πρέπει να έχεις πίστη, και οπωσδήποτε έναν καλό δάσκαλο. Πρέπει να μάθεις να ακούς και να έχεις αντίληψη». Ο Δημήτρης προτιμά να «χτυπάει» γραμμικά σχέδια, αλλά έχει κάνει, σχεδόν, τα πάντα, όπως μας λέει. «Αν κρίνω ότι είναι λάθος κάποιο σχέδιο τους αποτρέπω να το κάνουν, για να μην το μετανιώσουν αργότερα ή όταν βλέπω κάποιον αναποφάσιστο του λέω να το σκεφτεί και να ξανάρθει όταν θα είναι απόλυτα σίγουρος και κατασταλαγμένος, για αυτό που θέλει να κάνει», ανέφερε στην «Αττική free press». Σε αντίθεση, με άλλους ομότεχνούς του θεωρεί πως το επίπεδο της δερματοστιξίας στην Ελλάδα είναι ακόμα χαμηλό. «Αν σκεφτεί κανείς πόσα tattoo studios υπάρχουν, και από όλους αυτούς τους tattoo artists μόνο τρεις – τέσσερις κατάφεραν να ξεχωρίσουν. Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα μπροστά μας», υποστηρίζει ο ίδιος.

Οι tattoo lovers

Πριν από μερικές δεκαετίες τατουάζ έκαναν, κυρίως, οι τρόφιμοι φυλακής, οι ναυτικοί και οι εγκληματίες, ενώ το κοινωνικό στίγμα συνόδευε τη ζωή εκείνου, που είχε «χτυπήσει» το αγαπημένο του σχέδιο. Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει. Τα τατουάζ έχουν εξελιχθεί σε μόδα τα τελευταία χρόνια, με τους φαν του είδους να πηγαίνουν, χωρίς φόβο, αλλά με πολύ πάθος στα tattoo studios.

«Έχω δέκα τατουάζ, το πρώτο το έκανα πριν 5 χρόνια και σκοπεύω να κάνω άλλο ένα σύντομα, ίσως δύο φτερά στους αστραγάλους. Το μόνο που μετανιώνω είναι, που στα περισσότερα έβαλα χρώμα, δεν έπρεπε. Από πιτσιρίκι μου άρεσαν, ασχέτως, με το αν ήρθαν στη μόδα τώρα. Πολλές φορές πιάνω τους άλλους να με κοιτάζουν περίεργα, λες και πρώτη φορά βλέπουν κάτι τέτοιο, αλλά δεν δίνω σημασία», μας εξηγεί η Άννα Σύριου, σχεδιάστρια μόδας.

Άλλη μια tattoo lover είναι η Ανθή Μπακάλη, ιδιοκτήτρια κομμωτηρίου. «Έχω 20 τατουάζ, κυρίως, προσωπογραφίες. Έχω καθίσει έως και πέντε ώρες να μου ‘’χτυπήσουν’’ το σχέδιο που ήθελα, υπέμεινα τον πόνο γιατί ξέρω πως πάντα στο τέλος το αποτέλεσμα θα με αποζημιώσει. Το καθένα αντιπροσωπεύει και μου θυμίζει κάτι ξεχωριστό, δεν θα τα άλλαζα με τίποτα. Νιώθω άσχημα να τραβάω τα βλέμματα και είναι κάτι που δεν μπορώ να το συνηθίσω. Ιδιαίτερα, οι ηλικιωμένοι είναι στην αρχή μαζί μου επιφυλακτικοί, μέχρι να τους μιλήσω και να καταλάβουν ότι δεν διαφέρω από τους υπόλοιπους ανθρώπους», είπε στην εφημερίδα μας η ίδια.

«Αμέτρητα» είναι τα τατουάζ του διατροφολόγου Μπάμπη Μουτάφη, που απέκτησε το πρώτο του πριν 12 χρόνια, μαζί με τον κολλητό του και όπως λέει: «Τα περισσότερα είναι free hand. Πόνος υπάρχει, αλλά αντέχεται. Όποιος λέει ότι δεν πονάει, λέει ψέματα. Αν και είμαι ελεύθερος επαγγελματίας, τα πρώτα τρία χρόνια στη δουλειά μου αντιμετώπισα τεράστιο πρόβλημα, λόγω των τατουάζ. Συνήθως φοράω πουκάμισο και δεν φαίνονται, αλλά έχει τύχει πελάτης να τα δει και να μου πει ότι τον προσβάλλει η εικόνα μου. Δυστυχώς, υπάρχει ακόμα προκατάληψη γύρω από αυτό το θέμα, αν και θεωρώ πως σε καμιά εικοσαετία από τώρα όλοι θα έχουν και δεν θα προκαλεί πια αίσθηση».

Το τατουάζ είναι «έρωτας» για την Μανταλένα Μπαρδοτσάκη, barwoman, που μας ξεκαθαρίζει ότι δεν πρόκειται να σταματήσει αν δεν γεμίσει χέρια, πόδια και πλάτη. Χαρακτηριστικά μας είπε: «Ήδη μετράω οκτώ. Αν και οι γονείς μου δεν ήταν υπέρ στην αρχή, τώρα τους αρέσουν. Αγνοώ τα αρνητικά σχόλια, ενώ στην προσωπική μου ζωή επιλέγω ανθρώπους που δεν έχουν προκαταλήψεις και με αποδέχονται όπως είμαι. Στη δουλειά μου, πολλοί χρησιμοποιούν τα τατουάζ ως αφορμή για να με προσεγγίσουν και να μου μιλήσουν. Ο κόσμος οφείλει να καταλάβει ότι το τατουάζ είναι τέχνη και πρέπει να προκαλεί θαυμασμό και όχι αποστροφή».

Ένα όμορφο πόνι κοσμεί το μπράτσο της Ηair Stylist, Αναστασίας Παντίδη, που συνδύασε την αγάπη της για την ιππασία με την αδυναμία της για τα τατουάζ. Όπως ανέφερε η Αναστασία: «Έχω πέντε, ξεκίνησα πριν εννέα χρόνια και σκοπεύω να κάνω πολλά ακόμα. Πριν τα κάνω το σκέφτηκα πολύ, έψαξα τα σχέδια και έπειτα βρήκα τον καλλιτέχνη που θα έβαζε την υπογραφή του. Επέλεξα κάτι ζωντανό, με ενέργεια και χρώματα ώστε να με αντιπροσωπεύει. Το τατουάζ είναι κάτι μοναδικό και πρέπει να είναι προσαρμοσμένο στο στυλ και την προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου, δεν μου αρέσει να βλέπω σε όλους τα ίδια σχέδια, επειδή μόνο και μόνο είναι στη μόδα».