Ρατσισμός &greek dream

11:18 25/10/2013 - Πηγή: Attiki Press

Από την Ηρώ Μητρούτσικου

«Ο Ξένος» είναι μια παράσταση η οποία αποτελείται από τη σύνθεση δυο διαφορετικών έργων. Τα δύο, σχεδόν, μονόπρακτα, “Αόρατη Όλγα” τους Γιάννη Τσίρου και και “Αούστρας ή Η Αγριάδα” της Λένας Κιτσοπούλου, γράφτηκαν πριν τρία χρόνια ως ανάθεση από το Εθνικό θέατρο, το οποίο συμμετείχε στο πρόγραμμα Emergency Entrance. Το Emergency Entrance είναι ένα διεθνές πρόγραμμα (2007-13) ανάμεσα στα Εθνικά Θέατρα Ελλάδας, Ισραήλ Habima,

Πράγας, του Θεάτρου Γκαριμπάλντι της Ιταλίας, του Ουγγρικού Θεάτρου της Κλουζ - Ρουμανία και του Schauspielhaus Graz της Αυστρίας. Η παράσταση «Ο ξένος» παίχτηκε, αρχικά, στο «Βρυσάκι», πέρυσι στο Εθνικό και φέτος μεταφέρθηκε στο θέατρο Θησείον.

Ο Ξένος

Δύο ιστορίες βγαλμένες από την σύγχρονη Ελληνική πραγματικότητα και τον νεοελληνικό ρατσισμό. Το πρώτο έργο βασίστηκε σε ντοκουμέντα, το δεύτερο είναι φανταστική ιστορία. Τα κείμενα γράφτηκαν πριν από τρία χρόνια για λογαριασμό του Εθνικού Θεάτρου, γι’ αυτό και δεν είναι αριστουργήματα, ωστόσο, προσφέρονται για ερμηνείες.

«Αόρατη Όλγα»: Το έργο μιλά για ένα χιλιοειπωμένο θέμα: τα βάσανα μιας Ρωσίδας-θύματος του trafficking. Μια νεαρή κοπέλα έγκλειστη σε ένα δωμάτιο, δέχεται 10-15 άντρες την μέρα, αλλάζει ονόματα, προστάτες και να γίνεται αόρατη μια και όλοι, ο δικηγόρος (Βασ. Καραμπούλας), ο αστυνομικός (Γρ. Γαλάτης), ο γιατρός μέχρι και ο πιτσαδόρος που της «πουλά» έρωτα (Γιωργής Τσουρής), δεν πρόκειται ούτε στο δικαστήριο να πούνε την αλήθεια!

Η πραγματική Όλγα, ακόμα και όταν βρήκε το θάρρος να καταγγείλει τους μαστροπούς της, δε δικαιώθηκε ποτέ, οι «προστάτες» της και οι βοηθοί τους αθωώθηκαν λόγω αμφιβολιών. Μια κοπέλα που είναι αόρατη για την κοινωνία, μια κοινωνία που δεν ανοίγει ποτέ το παράθυρο να δει τι συμβαίνει μέσα στο δωματιάκι. Αυτό το παράθυρο που η Όλγα ζητά τόσα χρόνια που την κρατάνε δια της βίας στο δωμάτιο, να το ανοίξουν για λίγο, να δει έξω! Έξω που δεν επιτρέπεται να βγει... Ρεαλιστικό και το κείμενο και η σκηνοθεσία (Γ. Παλούμπης), χωρίς υπερβολές και μελοδραματισμούς και ένας ρόλος (της μετανάστριας), ο οποίος χάρισε στη Λένα Παπαληγούρα, το έτος 2012, το βραβείο Μελίνα Μερκούρη για την ερμηνεία της. Γρήγορες εναλλαγές σκηνών, λιτότατο σκηνικό, καλές προθέσεις και πολύ καλές ερμηνείες από όλους.

«Άουστρας ή Αγριάδα»: Το δεύτερο έργο της παράστασης, το οποίο, αν και ξεκινά ως κωμωδία, τελικά, προκαλεί αμηχανία. Η συγγραφέας του, Λένα Κιτσοπούλου, φαίνεται έντονα μέσα από το κείμενο: πολλές βωμολοχίες, σπάσιμο της δράσης των ηρώων, προσπάθεια να κάνει τον θεατή να νιώσει λίγο άβολα, ανατροπή, καταγγελτικός μονόλογος της ηρωίδας. Ειδικά, σε αυτό το τελευταίο ήταν σαν να έβλεπα την ίδια την Κιτσοπούλου στη θέση της Παπαληγούρα! Ένας μονόλογος όπου βρίζει τους μαύρους που έχουν έρθει στην Ελλάδα και τους Πακιστανούς που σου καθαρίζουν τα τζάμια στα φανάρια. Προς στιγμήν τρόμαξα ότι βλέπω ένα ρατσιστικό έργο. Ευτυχώς, η ανατροπή ήρθε λίγο πιο μετά!

Η ιστορία: τρεις νέοι που σκυλοβαριούνται, για να σκοτώσουν την ώρα τους, καλούν σπίτι τους έναν Δυτικοευρωπαίο τουρίστα, τον φιλεύουν κρασί και ντολμαδάκια κονσέρβας, τον εμπαίζουν, τον βάζουν να τραγουδίσει λαϊκά άσματα και στο τέλος φτάνουν να τον φονεύσουν, επειδή δεν προφέρει σωστά τα ελληνικά.

Τρεις νωθροί νέοι, ψευτόμαγκες, κενοί αλλά περήφανοι για την Ελλαδάρα τους, για την Ακρόπολη στην οποία δεν έχουν πατήσει ποτέ (αγνοούν τί είναι ακριβώς τα Ελγίνεια μάρμαρα), για την ιστορία, για το ότι μπορούν να προφέρουν το «Θ» και το «Δ» και να μιλάνε και αγγλικά εκτός από την μητρική τους, φτάνουν μέσα από την ρατσιστική στάση στον αργό φόνο (ή σχεδόν φόνο) του ανυπεράσπιστου αγαθού τουρίστα!

Ένα σαρκαστικο έργο με εναλλαγές και ανατροπές, ένα χιουμοριστικό κείμενο με το οποίο αρχικά γελάς, αλλά έπειτα το γέλιο παγώνει. Μια ιστορία που θα μπορούσε να έχει γράψει και ο Ντ. Μάμετ, μόνο που εδώ, το κείμενο, έχει πολλά κενά, ίσως γι αυτό και σε κάποια σημεία κουράζει, ενώ μόλις πριν γελούσες! Δηλαδή, δεν μαθαίνουμε τίποτα για τους τέσσερις ήρωες του έργου και τα κίνητρά τους. Κι αν αφήσουμε κατά μέρος τον τυπικό τουρίστα (εξαιρετική ερμηνεία απο τον Γρηγόρη Γαλάτη) δεν ξέρουμε ούτε ποιοί είναι οι τρεις Νεοέλληνες, ούτε γιατί ενεργούν έτσι πέρα απ’ το ότι δεν έχουν κάτι καλύτερο να κάνουν, ούτε πώς φτάνουν από την πλάκα στον φόνο! Μια πολύ καλή παράσταση, όχι όμως το αριστούργημα που περιγράφανε... Για τρεις ακόμη βδομάδες στο θέατρο Θησείον.

Μπαρ σε καλό μας

Μια εξαιρετική κωμωδία παρουσιάζεται από Πέμπτη ως Κυριακή στο νέο θέατρο EliArt. Η παράσταση «Μπαρ σε καλό μας» επάξια πήρε το 1ο βραβείο στο Athens bar theatre festival! Τέτοια ενέργεια πάνω στην σκηνή επί δύο συνεχόμενες ώρες, από όλο το σύνολο του θιάσου, δεν βρίσκεις εύκολα. Η ιστορία είναι, απλά, η αφορμή για να ξεδιπλωθεί το ταλέντο του Ερνέστο Βουτσινού σε συγγραφή, σκηνοθεσία και υποκριτική!

Ο πρωταγωνιστής (Δημ. Τσιλιφώνης) κληρονομεί ένα νυχτερινό κέντρο, το οποίο θέλει να επαναφέρει στην παλιά του αίγλη, ώστε να πιάσει το greek-american dream, δηλ. την μεγάλη κονόμα. Βοηθός του, ο επαγγελματίας άνεργος, τεμπέλης φίλος του, Ερνέστος, η φερέλπις σκηνοθέτις αδερφή του (Φανή Δαλεζίου), αλλά και η «τα κάνω όλα και συμφέρω» παλιά σερβιτόρα του μαγαζιού (Μαρία Αντωνίου). Η ιδέα της «wanna be» σκηνοθέτιδος να ανεβάσουν παράσταση, ώστε να μεταμορφώσουν το μπαρ στο απόλυτο hot spot της νυχτερινής Αθήνας, δίνει την ευκαιρία στους τέσσερις ηθοποιούς να παίξουν πάρα πολλούς ρολους και να σατιρίσουν σύγχρονες καταστάσεις, αλλά και γνωστούς θεατρικούς συγγραφείς ξεκινώντας απο τον Σοφοκλή και τον Όμηρο και φτάνοντας στην ταινία Καζαμπλάνκα!

Διαδραστικότητα -μια και κατά την διάρκεια της παράστασης μπορείς να πίνεις και το πότο σου- αλλά, κυρίως, γέλιο μέχρι δακρύων. Είναι εκπληκτική η αστείρευτη ενέργεια τους, το δέσιμο των ηθοποιών, το γρήγορο παίξιμο, οι έξυπνες ατάκες. Σε στιγμές, κλαίγαμε από τα γέλια, ενώ οι ηθοποιοί, ειδικά οι δύο ανδρικοί ρόλοι, επί δυο ώρες, λιώνουν πάνω στην σκηνή. Γρήγορο και έξυπνο παίξιμο σε μια ευρηματική παράσταση με αστείρευτο χιούμορ. Μια παράσταση που μπορεί να σταθεί ισάξια δίπλα σε πολυδιαφημισμένες κωμωδίες γνωστών πρωταγωνιστών... Μια σπιντάτη κωμωδία που σου φτιάχνει τη βραδιά! Θέατρο «Εliart», Κωνσταντινουπόλεως 127, Βοτανικός (Μετρό: Κεραμεικός).

Προτεινόμενες παραστάσεις που έχουμε δει:

Γιοί και Κόρες, Θέατρο Ν.Κόσμου

Γκιγιόμ γλυκειά μου, Ίδρυμα Μ.Κακογιάννης

Ήταν κάποτε, Επί Κολωνώ

10cm up, Olvio

Ο μικρός Εγώ, Βρυσάκι

Η ρομαντική μου ιστορία, Θέατρο Ν.Κόσμου

ElizaDeth Vault

Πενθεσίλεια group, Μήδεια, bios

Ευριδίκη, Πορεία

Γκόλφω, Εθνικό-Rex

Mistero Buffo, Θησείον