Οι ψευδαισθήσεις των εκλογών (άποψη)

Του Νίκου Καραμάνογλου ([email protected])

Μια ανάσα πριν τις αυτοδιοικητικές εκλογές της 18ης Μαΐου και η κάθε πλευρά διατηρεί τις ψευδαισθήσεις της αναφορικά με το πραγματικό διακύβευμα αυτών των εκλογών.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ οι εκλογές συνιστούν τη «λυδία λίθο», που θα πιστοποιήσει την εν δυνάμει

πιθανότητά του να κυβερνήσει κάποια στιγμή τη χώρα ως η πρώτη αριστερή κυβέρνηση της Ελλάδας. Και είναι προφανές, μέσα από την πολυμορφία των δηλώσεών τους, το «άγχος» που προκαλεί το γεγονός αυτό σε αυτούς που έχουν ανδρωθεί στην αντιπολίτευση και εθιστεί στην αντιπολιτευτική ρητορεία, που δεν υπόκειται στη βάσανο της πραγματικότητας. Η έστω και απειροελάχιστη εκλογική πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ σηματοδοτεί γι’ αυτούς προοπτική νίκης και για να επιτευχθεί αυτό εφάρμοσαν μέχρι τώρα μια τεχνική πόλωσης για να συσπειρώσουν τους ψηφοφόρους τους και να συλλέξουν τους κάθε φύσεως δυσαρεστημένους.

Την ίδια πόλωση επιδιώκει από την πλευρά της και το έτερον άκρο του πολιτικού χώρου, η Χρυσή Αυγή, η οποία μετά τα πολλαπλά πλήγματα που δέχτηκε το τελευταίο διάστημα βλέπει τις εκλογές αυτές σαν το πρώτο «crush test» για την πολιτική της επιβίωση. Περισσότερο όμως και από την Χρυσή Αυγή, στις εκλογές αυτές κρίνεται το πολιτικό μέλλον του ΠΑΣΟΚ. Το πάλαι ποτέ κραταιό κόμμα, που διαμόρφωσε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τη σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα, πνέει τα λοίσθια και μαζί με αυτό και το πολιτικό μέλλον του Ευάγγελου Βενιζέλου.

Ο τελευταίος επιχειρεί να συνδέσει την επιβίωση του ΠΑΣΟΚ με αυτή της κυβέρνησης και κατ’ επέκταση της ίδιας της χώρας, ενώ επεσήμανε χαρακτηριστικά: «Ο καθένας πρέπει να ψηφίσει εν γνώσει των ευθυνών και των συνεπειών… Χωρίς τους 30 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει κυβέρνηση, δεν υπάρχει σταθερότητα, δεν υπάρχει εθνική προοπτική. Το διακύβευμα είναι η σταθερότητα, διότι το ΠΑΣΟΚ είναι συστατικό της κυβέρνησης και πυλώνας της σταθερότητας… Δεν μπορεί να σέρνεται η κυβέρνηση χωρίς νομιμοποίηση. Ή έχουμε μια κυβέρνηση που έχει την κατανόηση, την ανοχή της κοινωνίας ή όχι. Το να έρθει πρώτη η Ν.Δ. και δεν πάει να χαθεί το ΠΑΣΟΚ, το οποίο είναι για να βοηθάει, αυτό πρέπει να ξεχαστεί. Εάν δεν υπήρχε το ΠΑΣΟΚ, δεν θα υπήρχε τίποτε».

Από την άλλη η Νέα Δημοκρατία ακολουθεί άλλη τακτική. Η αλήθεια μπορεί να πονάει, αλλά δεν παύει να είναι ο συντομότερος δρόμος προς την αυτογνωσία και τη σοβαρότητα. Και ποια είναι η αλήθεια; Η αλήθεια είναι ότι η χώρα δεν πρόκειται να ορθοποδήσει από τη μια μέρα στην άλλη. Ότι μαγικές και ανώδυνες λύσεις δεν υπάρχουν και ότι όποιος ισχυρίζεται ότι τις κατέχει είναι είτε αδαής, είτε υστερόβουλος, πράγματα εξίσου επικίνδυνα. Ότι και η ωραιοποίηση της κατάστασης και ο πανικός αντιπροσωπεύουν τον ίδιο κίνδυνο και δεν προσφέρουν καμία υπηρεσία στη χώρα. Ότι οποιοδήποτε πισωγύρισμα τώρα, μπορεί να αποβεί μοιραίο και να καταστήσει μάταιες όλες τις θυσίες που έχουν γίνει μέχρι τώρα.

Είναι γεγονός πως όπως κάθε οικονομική ομηρία, έτσι και αυτή έχει πολλαπλές συνέπειες στην κοινωνική συνοχή. Και αυτό είναι το δίλημμα των εκλογών, η διατήρηση της κοινωνικής συνοχής και της εθνικής σύμπνοιας ή όχι. Για τον λόγο αυτό είναι που χρειαζόμαστε ηγεσία -σε όλα τα επίπεδα- δυναμική, πειστική και με κοινωνική ευαισθησία.

Η μεγαλύτερή μου ανησυχία είναι μήπως ο φόβος, αυτό το κυρίαρχο συναίσθημα, επιβληθεί πάνω στο θυμικό των Ελλήνων. Οι όποιες αποφάσεις θα πρέπει να ληφθούν με βάση τη λογική, η οποία δείχνει ότι ο μόχθος μας επιβραβεύεται, ότι οι θυσίες μας έπιασαν τόπο και ότι η ανάκαμψη ξεκινά. Εξάλλου θα ήταν λυπηρό να μην κυριαρχήσει η λογική στη χώρα που την γέννησε.