Οι ευθύνες και τα λάθη για τον αποκλεισμό του Ολυμπιακού

Μόνο ως «κεραυνός εν αιθρία» δεν μπορεί να θεωρηθεί η διπλή ήττα-αποκλεισμός του Ολυμπιακού από την ισπανική Λεβάντε, για το Europa League, για όλους όσοι παρακολούθησαν αμφότερες τις αναμετρήσεις των δύο ομάδων.

Ουσιαστικά, ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε με τα «χέρια ψηλά», παρουσιάζοντας μία πολύ κακή εικόνα και στα

δύο παιχνίδια, σκορπίζοντας απογοήτευση στους οπαδούς του, οι οποίοι έφτασαν στο σημείο να αποδοκιμάσουν έντονα τους παίκτες στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης». Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πως οι «ερυθρόλευκοι» όχι μόνο ηττήθηκαν (με 0-3 στην Ισπανία και 0-1 στην Ελλάδα) και στα δύο παιχνίδια, αλλά δεν σημείωσαν ούτε ένα γκολ, ενώ δημιούργησαν ελάχιστες ευκαιρίες.

Εύλογη, λοιπόν, είναι η αναζήτηση των ευθυνών που οδήγησαν στο να φτάσει ο Ολυμπιακός, όχι μόνο στον αποκλεισμό αλλά και στην πολύ αρνητική εικόνα που παρουσίασε εντός αγωνιστικού χώρου.

Η πρωταρχική ευθύνη εντοπίζεται στη διοίκηση, η οποία δεν προχώρησε στις απαραίτητες ενισχύσεις, κατά την τελευταία μεταγραφική περίοδο, προκειμένου η ομάδα να παρουσιαστεί πιο δυνατή στην Ευρώπη. Αντίθετα, αποχώρησε ο Βασίλης Τοροσίδης, ένα «πολύ-εργαλείο», αφήνοντας ένα σημαντικό κενό στην ομάδα. Παράλληλα, η διοίκηση προχώρησε και σε δύο διαδοχικές αλλαγές στον πάγκο της ομάδας (από Ζαρντίμ σε Νικοπολίδη και στη συνέχεια στον Μίτσελ), με αποτέλεσμα ο νέος τεχνικός να έχει πολύ μικρό χρονικό διάστημα να γνωρίσει τους παίκτες και να δουλέψει μαζί τους.

Από την πλευρά του, ο Μίτσελ φάνηκε πως υποτίμησε τις δυνατότητες του αντιπάλου του. Πηγαίνοντας στην Ισπανία, ο προπονητής του Ολυμπιακού εμφανίστηκε υπεραισιόδοξος, ακόμα και για τη νίκη της ομάδας του, ενώ πριν από τον επαναληπτικό έκανε δηλώσεις, του τύπου «όλα είναι υπέρ μας», πιστεύοντας στην πρόκριση, παρά το «απαγορευτικό» σκορ του πρώτου παιχνιδιού.

Ωστόσο, εντός αγωνιστικού χώρου, ο Μίτσελ κάθε άλλο παρά έπραξε τα δέοντα για την επιτυχία της ομάδας του. Αρχικά, στο πρώτο παιχνίδι, ο Μίτσελ δεν «διάβασε» σωστά τον αντίπαλο: τον άφησε να κάνει το παιχνίδι του, δεν πίεσε στο κέντρο για να μη βγουν οι κάθετες μπαλιές στην πλάτη της άμυνας, δεν εκμεταλλεύτηκε τα αμυντικά κενά της Λεβάντε, δεν προχώρησε σε διορθωτικές κινήσεις στη διάρκεια του αγώνα και στις απαραίτητες αλλαγές παικτών (π.χ. ο Χολέμπας ήταν σε πολύ κακή ημέρα και δεν είχε την απαιτούμενη βοήθεια).

Κι όσο και αν φωνάζει ο Ολυμπιακός και ο Μίτσελ για ενδεχόμενα διαιτητικά λάθη στην πρώτη αναμέτρηση, στον επαναληπτικό ήρθε η πλήρης αποκαθήλωση: ο προπονητής του Ολυμπιακού επέλεξε να ξεκινήσει τον αγώνα με αρκετές διαφοροποιήσεις σε σχέση με την αρχική 11άδα που αγωνίστηκε στο πρώτο παιχνίδι, «τιμωρώντας» τους Χολέμπα και Μανωλά για τα λάθη στα οποία είχαν υποπέσει στην Ισπανία. Ωστόσο, η ομάδα που παρέταξε κάθε άλλο παρά ιδανική ήταν για το παιχνίδι, γεγονός που φάνηκε από τα πρώτα λεπτά: ο Ολυμπιακός, ειδικά του πρώτου ημιχρόνου, ήταν μία ομάδα στατική, χωρίς έμπνευση και φαντασία, δίχως λύσεις και επιλογές, καθώς και με μεγάλα κενά στην αμυντική του διάταξη. Στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα, ο Ολυμπιακός με εγκλωβισμένους τους Μήτρογλου και Τζιμπούρ, προσπάθησε με σέντρες και μακρινά σουτ να απειλήσει την αντίπαλη εστία: ωστόσο η όποια προσπάθεια σταματούσε πάνω στους υψηλόσωμους αμυντικούς της Λεβάντε, χωρίς να δημιουργείται κανένας απολύτως κίνδυνος.

Ένας άλλος επιβαρυντικός παράγοντας για τον Ολυμπιακό, ήταν τα πολλά ατομικά λάθη των ποδοσφαιριστών του, ειδικά στο πρώτο παιχνίδι. Ίσως ορισμένοι παίκτες δεν έχουν συνειδητοποιήσει την ευθύνη να αγωνίζεται κάποιος σε ευρωπαϊκή διοργάνωση, όπου τα λάθη δεν συγχωρούνται, καθώς ο ανταγωνισμός είναι πολύ υψηλός.

Τελευταίο και ίσως σημαντικότερο: το ελληνικό πρωτάθλημα δεν είναι ανταγωνιστικό. Η Λεβάντε αντιμετωπίζει κάθε Σαββατοκύριακο σαφώς ισχυρότερες ομάδες από αυτές που κοντράρεται για τη Σούπερ Λίγκα ο Ολυμπιακός, ο οποίος ωστόσο θα πάρει το φετινό πρωτάθλημα δια περιπάτου. Συνεπώς, εάν οι ιθύνοντες του ελληνικού ποδοσφαίρου επιθυμούν ευρωπαϊκές διακρίσεις, τότε θα πρέπει να φροντίσουν για την ισχυροποίηση των ομάδων και του πρωταθλήματος: ειδάλλως, θα ευελπιστούμε για κάποια υπέρβαση ή για ένα «μικρό θαύμα»…