Ματαιοπονία…

Attikipress.gr |Ηλεκτρονική ενημέρωση.

Του Νίκου Καραμάνογλου

Είναι εντυπωσιακό το γεγονός πως η κυβέρνηση το τελευταίο διάστημα, με τη δημοφιλία της να καταβαραθρώνεται, τη σχέση της με τους πολίτες στα πρόθυρα του διαζυγίου, την αξιολόγηση στην αναμονή και τα διάφορα «διαρθρωτικά» της σχέδια (βλέπε τηλεοπτικές άδειες) να κινούνται στα όρια της συνταγματικότητας, επέλεξε να ανοίξει νέα μέτωπα. Κι ανάμεσα στους ανομολόγητους «εχθρούς» της διάλεξε να προκαλέσει τον παλαιότερο και τον πλέον έμπειρο, την Εκκλησία.

Δυστυχώς για την ομήγυρη του Μαξίμου η Εκκλησία δεν συνίσταται από πρόσωπα, όπως η κυβέρνησή τους, αλλά συνιστά θεσμό και μάλιστα σφυρηλατημένο σε πιο δύσκολες συνθήκες από αυτές που της επέβαλε η παρούσα συγκυρία. Και το αποτέλεσμα, δηλαδή η κυβερνητική κυβίστηση, ήταν εν πολλοίς αναμενόμενο.

Εξίσου εντυπωσιακή, ωστόσο, είναι η αδυναμία της κυβέρνησης να προωθήσει όλες εκείνες τις δομικές αλλαγές που θα επιτρέψουν στη χώρα να βγει από το τέλμα της. Αλλά για να γίνει αυτό θα πρέπει πρώτα να εγκαταλείψει το δόγμα του «σοσιαλιστικού παραδείσου» και να αφήσει κατά μέρος τις μομφές προς την Ευρώπη, γιατί οι μεταρρυθμίσεις είναι πρωτίστως δική μας υπόθεση. Ναι σίγουρα, όλοι διατυπώνουν ευχολόγια για το πώς πρέπει να γίνουν τα πράγματα. Από τη διατύπωση όμως μιας αναγκαιότητας, που προκύπτει από την πραγματικότητα, μέχρι την αφομοίωση από τους κρατικούς μηχανισμούς των σχετικών πολιτικών, η απόσταση είναι τεράστια. Η παραδοχή των αναγκαιοτήτων από την κυβέρνηση δεν καθόρισε ούτε τις προτεραιότητες, ούτε οδήγησε σε κοινούς τόπους, αλλά ούτε και -κυρίως- μπόρεσε να εξασφαλίσει τους κρατικούς μηχανισμούς που είναι απαραίτητοι για την υλοποίηση των αναγκαίων πολιτικών. Και είναι βέβαιο ότι μόνο τα κράτη εκείνα που είναι σε θέση να στηριχθούν σε ίδιες δυνάμεις, αλλά και σε ένα πλέγμα διπλωματικών συμμαχιών είναι σε θέση να προσβλέπουν στην επιβίωσή τους. Και όταν λέμε ίδιες δυνάμεις εννοούμε σαφώς μια ευρεία οικονομική, παραγωγική και βιομηχανική/τεχνολογική βάση.

Δυστυχώς, σε πείσμα της σοβαρότητας της κατάστασης, η Ελλάδα εξακολουθεί να παραπαίει τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική της πολιτική. Στην δε τελευταία προσφέρουμε και άφθονο γέλιο στη διεθνή κοινότητα με το επίπεδο των αγγλικών των ανακοινώσεων του υπουργείου Εξωτερικών. Και μπορεί η κυβέρνηση να θριαμβολογεί για την εισπρακτική της επιτυχία, όταν όμως όλοι γνωρίζουμε πως τα χρήματα αυτά «πέφτουν» σε ένα βαρέλι χωρίς πάτο, δεν μπορούμε να συμμεριστούμε τον ενθουσιασμό τους. Ο χειρισμός των ζητημάτων της χώρας είναι καθ’ όλα ατυχής και το μόνο που «λάμπει» είναι η έλλειψη συγκεκριμένων κατευθύνσεων στην ελληνική πολιτική.

Το άρθρο Ματαιοπονία… εμφανίστηκε πρώτα στο Alphafreepress.gr.