Καλύτερα να στέλναμε ένα συρτάκι στη Γιουρoβίζιον…

Εδώ, ο κόσμος καίγεται και οι Γιουροβιζιονολόγοι έχουν πάρει θέση στα μαρμαρένια αλώνια και πλακώνονται για τα τέσσερα υποψήφια τραγούδια. Γιατί η Γιουροβίζιον στην Ελλάδα δεν καταλαβαίνει από κρίση. Και μπορεί άλλες χώρες, όπως η Τουρκία καλή ώρα, να μη συμμετέχουν φέτος λόγω οικονομικής κρίσης, όμως εμείς εδώ τσακωνόμαστε αν το άσμα της Αγγελικής Ηλιάδη αντιπροσωπεύει την Ελλάδα

ή την... Τουρκία! Κλασική περίπτωση Έλληνα. Και για να τη σπάσω σε όλους, κανένα από τα τραγούδια δεν είναι... κλασική περίπτωση ελληνικής μουσικής. Το τραγούδι του Αγάθωνα έχει τα περισσότερα ελληνικά στοιχεία, με τον στίχο και το μπαγλαμαδάκι στην αρχή, αλλά αν θέλαμε να πάμε α λα Μπρέγκοβιτς, ας στέλναμε στη Γιουροβίζιον τον αυθεντικό. Που ξέρεις, άμα προτείναμε του Γκόραν, μπορεί και να μας εξυπηρετούσε.

Η Θωμαΐς Απέργη έχει ένα ωραίο γιουροβιζιονικό τραγούδι, αλλά χιλιοπαιγμένο βρε παιδί μου. Κάθε χρόνο πάνε δυο τρία τέτοια. Έχει κερδίσει και η Γερμανίδα Λένα με ολόιδιο, δεν έχει καμία τύχη. Εκτός κι αν θαμπωθούν με την ομορφιά της. Το τραγούδι της Τζορτζίνας επίσης είναι μία από τα ίδια. Η τραγουδίστρια έχει εκπληκτική φωνή, αλλά -συγνώμη κιόλας- από το πρώτο κιόλας κουπλέ αρχίζει και με παίρνει ο ύπνος. Μετράω αγγελάκια.

Για το τέλος άφησα την Σεχραζάτ Ηλιάδη, που τέτοιο διχασμό δεν προκάλεσαν ούτε οι 1000 και μία νύχτες, και πολύ φοβάμαι μήπως οι Τούρκοι μάς ζητήσουν πνευματικά δικαιώματα. Και στην τελική, αφού μάς έπιασε ο καημός να πάμε με ελληνικό τραγούδι, ας στέλναμε συρτάκι. Θα το διαφήμιζε και ο Αλιάγας... Ούτως ή άλλως όλη την Ευρώπη έχει μάθει να το χορεύει... Θα νικούσαμε σίγουρα!

Από την Άννα Τσιάλτα