Η ώρα του λογαριασμού

To νομοσχέδιο με τα προαπαιτούμενα μέτρα, που θα «ξεκλειδώσει» τη δόση ύψους 2 δισ. ευρώ, το όποιο έφερε προς ψήφιση στη Βουλή η κυβέρνηση, την οδηγεί αναπόφευκτα σε μετωπική σύγκρουση όχι μόνο με τους αντιπάλους της, αλλά και με κοινωνικές ομάδες, που μέχρι τώρα την στήριζαν.

Του Νίκου Καραμάνογλου

Ήδη οργανώσεις, συνδικαλιστικά σωματεία, φορείς και συλλογικότητες οργάνωσαν συλλαλητήρια και πορείες διαμαρτυρίας, ενώ ανάλογες συγκεντρώσεις προγραμματίστηκαν και στη Θεσσαλονίκη,

αλλά και στα υπόλοιπα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού «απόλαυσε» την εκλογική του επιτυχία και την πολιτική του επιβίωση, ήρθε η ώρα να κάνει ταμείο. Όσο για τον λογαριασμό, αυτόν θα τον πληρώσει ο λαός με τα νέα και επώδυνα μέτρα που δρομολογήθηκαν. Απορώ, ωστόσο, πραγματικά πώς οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ δεν διέρχονται κρίση ταυτότητας με αυτά που κάνουν. Δεν λέω, το κόμμα πέρασε μια φάση κλονισμού με τον κ. Λαφαζάνη και την ομάδα του, αλλά εδώ δεν μιλάμε για μια σειρά ακραίων τοποθετήσεων μόνο. Εδώ έχουμε ένα κόμμα, που στο σύνολό του πράττει τα εντελώς αντίθετα με εκείνα που διακήρυξε και στα οποία στήριξε την πολιτική του γιγάντωση. Κι αυτή η αποξένωση από τις πολιτικές του αρχές, μοιραία θα οδηγήσει στη φθορά και σύντομα μάλιστα. Ακούγεται κάπως επίφοβο αυτό, γιατί πραγματικά πιστεύω πως είναι ελάχιστοι οι Έλληνες που επιθυμούν -σύντομα τουλάχιστον-μια νέα εκλογική αναμέτρηση. Αυτό που επιθυμούν είναι ηρεμία, ασφάλεια και ένα προστατευμένο οικονομικό περιβάλλον.

Αυτή είναι η επιθυμία των πολιτών, γιατί η επιθυμία του ΣΥΡΙΖΑ είναι η πάση θυσία διατήρησή του στην εξουσία, όπως καταδεικνύει η απεμπόληση των πολιτικών του αρχών και η πολιτική του μετάλλαξη. Τα διάφορα δε -τουλάχιστον επιλήψιμα- περιστατικά με υψηλά ιστάμενα στελέχη του, που αναδεικνύει η δημοσιογραφική επικαιρότητα, δύο μόνο πράγματα μπορούν να σημαίνουν: Πρώτον ότι η ηθική δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο της Αριστεράς -πόσω μάλλον μίας κατ’ όνομα Αριστεράς- και δεύτερον η (δια)φθορά δεν εντοπίζεται μόνο στο κέντρο και στη δεξιά.