Ένα καφενείο, αλλά και το γυναικείο φύλο γίνονται αφορμές έμπνευσης!

Μια site specific παράσταση σε καφενείο, φτιαγμένη αποκλειστικά από άνδρες, αλλά και μια μουσικοθεατρική παράσταση με αφορμή την γυναίκα!

Από την Ηρώ Μητρούτσικου

WOMAN

Όταν στην αναγέννηση ανακάλυψαν ότι χρειάζονταν μια λέξη που να υποδηλώνει το ενήλικο θήλυ, συνδύασαν το “wyf” που σήμαινε σύζυγος με το “man” που σήμαινε άνδρας και κατέληξαν στη λέξη woman. Δηλαδή, ένας εντελώς φαλλοκρατικός προσδιορισμός για την γυναίκα! Εξάλλου: «Η γυναίκα είναι το τελευταίο

Η θέση της γυναίκας από καταβολής κόσμου, μέχρι τις μέρες μας, σε όλον τον κόσμο, ήταν κάτι που απασχολούσε την Έυα Κοτανίδη και εδώ και χρόνια της είχε δημιουργηθεί η επιθυμία να κάνει μια παράσταση που να μιλάει για αυτό το ταξίδι. Εύα γάρ…

Τρία χρόνια μάζευε υλικό και δούλευε το κείμενο με τον Μάνο Καρατζογιάννη. Με την συνδρομή στην τελική διαμόρφωση του κειμένου και υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Κωνσταντίνου Αρβανιτάκη, η παράσταση πήρε θεατρική μορφή και εκπληκτικό ρυθμό. Επέλεξαν για συνεργάτες ηθοποιούς που είναι παράλληλα και μουσικοί και η παράσταση ξεκίνησε πέρυσι στο θέατρο Τέχνης και συνεχίζεται φέτος, από τις 3/11 και για λίγες ακόμα παραστάσεις, Δευτερότριτα, στο θέατρο Ροές.

Πρόκειται για μια μουσικο-θεατρική performance με επίκεντρο τη διαδρομή της γυναίκας από την μητριαρχία μέχρι το σήμερα. Μέσα από αναφορές σε διάσημες προσωπικότητες – αλλά και άγνωστες γυναίκες – που ανέτρεψαν τα στερεότυπα διεθνώς και με μέσον τη μουσική, το τραγούδι, το θέατρο, το χορό, την ποίηση, την πεζογραφία και το video art, εξετάζει την ελευθερία που έχει κατακτήσει η γυναίκα, την αλλαγή στην επαφή της με το άλλο φύλο και την εν γένει εξέλιξή της σε σχέση με τις σημαντικές πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές κατακτήσεις του 20ού αιώνα. Μη φανταστείτε, όμως, ότι πρόκειται για παράσταση-πραγματεία ή φεμινιστική προπαγάνδα. Με γλυκό-ενίοτε-, αλλά συγχρόνως και θεατρικό τρόπο δίνονται πληροφορίες για την θέση της γυναίκας σε όλες τις εποχές, το πέρασμα στην πατριαρχία, την αρχαία Ελλάδα, τις μάγισσες του μεσαίωνα, την θέση της στον αιώνα μας, καθώς και τις πραγματικές της απόψεις της κατά την σεξουαλική απελευθέρωση του ’60 και του ‘70, που τελικά ήταν πολύ διαφορετική απ’ ότι μας έχει παρουσιαστεί. Από την εποχή των μύθων έως και τις μέρες μας, γνωστές και άγνωστες ιστορίες ή γεγονότα, τί συμβαίνει στην Δύση αλλά και σε άλλους πολιτισμούς…
Τελικός αποδέκτης δεν είναι οι γυναίκες θεατές, αλλά ο άνθρωπος γενικά, καθώς ο κοινωνικός σχολιασμός δεν λείπει. Λιθοβολισμοί γυναικών αλλά και η Μέριλυν, η επανάσταση της Κλυταιμνήστρας αλλά και της Κάλλας, η φυγή της Νόρας από το κουκλόσπιτο αλλά και τα κουνελάκια του PlayBoy, από την κλειτοριδεκτομή μέχρι τους αγώνες για το δικαίωμα ψήφου, από την παρθενοραφή μέχρι το trafficking, από την Κοκό Σανέλ μέχρι τις πορνοστάρ, από την Μπάρπι του ’59 με τις αφύσικες αναλογίες ως τη Θάτσερ, από το αντισυλληπτικό χάπι μέχρι την Κική Δημουλά, από την γερμανίδα τρομοκράτισσα Μάινχοφ ως την Σάρα Κέιν! Η γυναίκα ως σεξουαλικό πρότυπο, αλλά και ως

“ Homo consumericus ”! Τί κέρδισαν με τον αγώνα τους οι φεμινίστριες και πώς διαχειρίζονται σήμερα οι γυναίκες αυτά τα κεκτημένα τους;

Κι όμως, αυτό το ετερόκλητο πλήθος ηρώων, που θυμίζει το «πάρτι» του Λ.Κηλαηδόνη, συνομιλεί, χορεύει και τραγουδάει συνθέτοντας μια πολύ όμορφη παράσταση γεμάτη κέφι και διαρκείς εναλλαγές! Παράλληλα, η προβολή των video (εξαιρετική η δουλειά της Κλεοπάτρας Κοραή) σε συνεχή «διάλογο» με το κείμενο, συμπληρώνει το αποτέλεσμα πότε αισθητικά και πότε ενημερωτικά. Να σημειώσω εδώ την ωραία ιδέα για τον κατακερματισμό της οθόνης σε τέσσερα άνισα μέρη, που πότε χρησιμοποιούνται συνολικά και πότε παρουσιάζουν μεμονωμένες προβολές… Οι προβολές και τα θεατρικά κομμάτια διανθίζονται με τραγούδια, είτε της συγκεκριμένης εποχής, είτε συναφή, πότε συνοδεύοντας, συχνά, όμως, σχολιάζοντας, ενώ είναι εμφανής και η αποδόμηση των μουσικών κομματιών!

Η πρωταγωνίστρια Εύα Κοτανίδη αλλάζει κουστούμια το ένα μετά το άλλο, από Ρίτα Χέιγουορθ μετατρέπεται σε Μαντόνα και τραγουδά ασταμάτητα, χορεύοντας και υποδυόμενη πολλαπλούς ρόλους. Η παράσταση- παρόλο το σοβαρό της υπόβαθρο-, διαθέτει πάρα πολύ χιούμορ, μέχρι και την Ελληνίδα μάνα που κυνηγάει τον ενήλικα γιο της να πάρει ζακέτα…

Δεν είναι μία φεμινιστική ούτε μία αντιφεμινιστική παράσταση, είναι μια παράσταση για όλους, φτιαγμένη, μόνο, με πολύ αγάπη για το γυναικείο φύλλο. Ωραίες μουσικές, ωραίες φωνές, ωραία κείμενα, video art, αλλά και πολλές συγκινητικές στιγμές.

Την Έυα Κοτανίδη πλαισιώνουν υποκριτικά και μουσικά δύο άντρες: Θανάσης Βλαβιανός, Γιάννης Παπαγιάννης , αλλά και τρεις άξιες γυναίκες: Κατερίνα Μαούτσου, Θεοδοσία Σαββάκη, Ευαγγελία Τσιάρα.

Μόνη μου ένσταση σε αυτή την αξιόλογη παράσταση είναι τα κουστούμια. Η Claire Bracewell με κάποια κουστούμια δημιούργησε πολύ ενδιαφέροντα κομμάτια, άλλα λίγη μεγαλύτερη μέριμνα στα κουστούμια των υπολοίπων ηθοποιών (Σαββάκη, Τσιάρα, Παπαγιάννη) θα βοηθούσε περισσότερο στο αποτέλεσμα.

Θέατρο «ΡΟΕΣ»
Ιάκχου 16, ακριβώς στο metro Κεραμεικός
Δευτέρα και Τρίτη, 9.00

ΦΘΟΡΑ

Στο ιστορικό (από το 1915) καφενείο “Η Μουριά”, παλιό στέκι πολιτικών αλλά και δημοσιογράφων, με τα ζωγραφισμένα στο χέρι τζάμια και ένα απομεινάρι τοιχογραφίας σε ένα τοίχο, ένας άντρας με καμπαρντίνα και σκούφο ανοίγει την πόρτα λίγο μετά τις 9.00 κάθε Κυριακή και Δευτέρα. Κάθεται σε ένα από τα μαρμάρινα τραπέζια του καφενείου, και βγάζει το πανωφόρι. Είναι ντυμένος πολύ καλά για τέτοιο μέρος: σκούρο κουστούμι, γιλέκο, καλά παπούτσια και πορτοκαλί μεταξωτή γραβάτα! Ίσως σταμάτησε να πιει κάτι, πηγαίνοντας στον προορισμό του. Παραγγέλνει ουίσκι και δίπλα στο ποτήρι, το οποίο εκτελεί χρέη ανθοδοχείου γεμάτο γαρίφαλα και φρέζιες, ακουμπάει ένα σημειωματάριο. Έπειτα σηκώνεται, κι αφού χτενίσει τα μαλλιά του με μια τσατσάρα στήνεται με επισημότητα στη μέση του καφενείου. Ξεκινάει να βγάζει ένα λόγο, απευθυνόμενος σε ένα φανταστικό ακροατήριο. Μια ομιλία που προχτές το βράδυ είχε συνθέσει, αλλά μετά έσκισε τα χαρτιά και τώρα θα προσπαθήσει να την ανασυνθέσει από μνήμης!

Θέμα της ομιλίας; Η φθορά. Με αφορμή την μυρωδιά της ναφθαλίνης, μας εκθέτει τις σκέψεις του για την φθορά –την επιβεβαίωση, δηλ., της απόλυτης ανυπαρξίας- και δηλώνει ότι το αντίθετο της φθοράς δεν είναι η αφθαρσία, αλλά η ναφθαλίνη! Η ζωή είναι μια διαρκής φθορά… Κανέναν ον δεν ικανοποιούσε τον Θεό, όταν έφτιαχνε τον κόσμο, ώστε να το αφήσει άφθαρτο! Η φθορά επέρχεται αβίαστα. Όταν η φθορά επέρχεται βεβιασμένα, στην περίπτωση αυτή δεν πρόκειται για φθορά, αλλά για ένα καθαρά τυχαίο συμβάν που προσπαθεί να ανακόψει την, έτσι κι αλλιώς, προγραμματισμένη κίνηση τής φθοράς.

Ενδιαμέσως της ομιλίας θα πιει λίγο από το ποτό του, δηλώνοντάς μας εξ αρχής, πόσες γουλιές θα πιει, θα κοιτάξει τους περαστικούς στο δρόμο, θα πάρει έναν υπνάκο με το σακάκι του για μαξιλάρι, θα βγάλει ταπεράκι να τσιμπολογήσει, ενώ όλες οι παύσεις γεμίζουν με τους ήχους του μπουζουκιού από το βάθος της αίθουσας. Ο ήρωας, Ραφαήλ, Εσθητός, αγνοεί εμάς, τους συνδαιτυμόνες που καθόμαστε στα υπόλοιπα τραπέζια του καφενείου, παρότι σε κάνει να να νιώθεις ότι είσαι μέρος της παράστασης και παρότι στην ουσία μας απευθύνεται!

Η έννοια της φθοράς, αλλά και ο ίδιος ο ήρωας, εμπεριέχουν το στοιχείο του τραγικού αλλά και του παραλόγου. Ένα κείμενο ιδιαίτερο και με υποδόριο χιούμορ…

Πρόκειται για μια site specific περφόρμανς του ομώνυμου κειμένου του λογοτέχνη Δημήτρη Τσεκούρα (εκδόσεις Εξάρχεια), σε σκηνοθεσία Ορέστη Τάτση και εκπληκτική ερμηνεία του Στάθη Κόκκορη (Ομάδα Ρέον).

Χαρείτε την απόλαυση της παροδικότητας που σας αναλογεί. Γιατί αυτό είναι η ζωή…

Ο περφόρμερ, αφού τελειώσει την “ομιλία του σε ένα ανύπαρκτο κοινό, μια ωδή στις ανθρώπινες σχέσεις και την μοίρα τους” -όπως μας πληροφορεί το κείμενο και η αφίσα- θα ντυθεί, θα βγει έξω, θα υποκλιθεί από το πεζοδρόμιο και θα χαθεί στην Καλλιδρομίου!

Τελευταία Κυριακή + Δευτέρα στις 9.00

Καφενείο «Η Μουριά»

Καλλιδρομίου και Χ.Τρικούπη

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:

Τα “must”: *If only, Bios

*Ρωμαίος & Ιουλιέτα για 2, Θησείον

*Ακαταμάχητοι λεβέντες, ΕπιΚολωνώ

Φεύγουσα κόρη, Φούρνος

Κόλχαας, Διέλευσις

Γέρμα, Βικτώρια

Αβελάρδος και Ελοΐζα/Σταματία, Θ. Ν.Κόσμου

Ρωμαϊκό Λουτρό, ΑποΜηχανής

Αστερισμοί/Ρομαντική Ιστορία, Θ. Ν.Κόσμου

Η Αρχή – Αθήνα 1895 – Υλικό Ροΐδης, Φούρνος

Ελάτε σ’ εμάς για έναν καφέ, Φούρνος

Πατριδογνωσία, Αλκμήνη

Η μεγάλη Χίμαιρα, Πορεία

Woman Ροές

Η πόρνη από πάνω, Βρετάνια

Τα λουλούδια στην κυρία, ΑποΜηχανής

Το φιλί της γυναίκας αράχνης, 104

Ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα, Ίδρυμα Μ.Κακογιάννης

Βροχή, 104

Theatre case, Πνιγμονή Vault

Βόυτσεκ, Άττις

H εκδοχή του Μπράουνινγκ, Εμπορικόν

Ο Έλλην Βρυκόλαξ, Μουσείο Μπενάκη

Τα ραδίκια ανάποδα, EliArt

Με ελεύθερη συνεισφορά :

Interview, Βικτώρια

Το βαλς των βρώμικων δρόμων, Quilombo Centro Cultural

Μαύρη Τσαρίνα, Δυναμό