Δεν «μπορούμε» να είμαστε όλοι ίσοι (άποψη)

του Αριστείδη Αποστόλου ([email protected])

Η Δικαιοσύνη είναι τυφλή. Αυτό είναι γνωστό ανά τους αιώνες. Ωστόσο, οι λειτουργοί της ενίοτε ανοίγουν τα μάτια τους και κοιτούν το συμφέρον τους. Δεν εξηγείται αλλιώς η πρόσφατη απόφαση του Μισθοδικείου που αναφέρεται στις αποδοχές των δικαστικών. Με μία ξεκάθαρη απόφαση, το Μισθοδικείο έκρινε ως αντισυνταγματικές τις μειώσεις που έχουν γίνει στις αποδοχές των δικαστών. Παράλληλα, έκρινε ότι το 25% του εισοδήματος των δικαστών πρέπει να είναι αφορολόγητο,

όπως ισχύει και στους βουλευτές. Κατόπιν αυτών, οι αποδοχές των δικαστών επανέρχονται στο καθεστώς προ του δευτέρου Μνημονίου (δηλαδή σε εκείνο του Ιουλίου του 2012).

Πρόκειται για μία δικαστική απόφαση που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το σύνολο προηγουμένων, στις οποίες για «λόγους εθνικού συμφέροντος» κρίθηκαν ως συνταγματικά ορθές, από γενναίες περικοπές μισθών, αδικαιολόγητες απολύσεις και αυθαίρετα χαράτσια ως και οι επαχθείς μνημονιακές συμβάσεις της χώρας. Η Δικαιοσύνη, λοιπόν, αντί να ασχοληθεί με καταφανείς ανισότητες (π.χ. με τις αποδοχές – χωρίς τα επιδόματα – των περίπου 8.000 ευρώ που λαμβάνουν οι βουλευτές, τη στιγμή που οι ίδιοι θεσμοθετούν μισθούς πείνας 400 και 500 ευρώ για άλλους εργαζομένους) έρχεται να βάλει στο παιχνίδι των υψηλών απολαβών και τους δικαστές. Επισήμως, λοιπόν, αναγνωρίζεται πως κάποιοι πολίτες είναι πιο «ξεχωριστοί» από τους άλλους, παρά την εξάχρονη ύφεση, τον εθνικό στόχο και τις κυβερνητικές κορώνες.

Σε κάθε περίπτωση, η παραπάνω απόφαση έρχεται να προστεθεί σε άλλες ενέργειες που διαχωρίζουν ουσιαστικά τους Έλληνες σε κατηγορίες. Αποτελεί κοινό μυστικό πως η πιο σημαντική συνέπεια της μνημονιακής εποχής είναι η επιστροφή σε μία πολυταξική κοινωνία, στην οποία ξεχωρίζουν ήδη τα διάφορα στρώματα, όπως γινόταν πριν από πολλά χρόνια. Μία κοινωνία πολλών ταχυτήτων, διαιρεμένη και κατακερματισμένη, που αδυνατεί να ενωθεί και να διεκδικήσει τα ίδια πράγματα, καθώς οι επιμέρους ομάδες της έχουν εξ ορισμού διαφορετικές ανάγκες και δικαιώματα.