Pangermanismus

Δεν είναι κρυφό πως η ευρωπαϊκή κυριαρχία είναι ο μύχιος πόθος των Γερμανών, όχι μόνο από τον περασμένο αιώνα, αλλά ευθύς εξαρχής από την εμφάνισή τους στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι.

Του Νίκου Καραμάνογλου

Απλώς μετά τις δύο παταγώδεις στρατιωτικές αποτυχίες του 20ου αιώνα συνειδητοποίησαν -και πολύ σοφά- ότι η κυριαρχία του μέλλοντος δεν έχει στρατιωτική, αλλά οικονομική μορφή. Και είναι τόσο προφανές αυτό, που ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών αισθάνεται την ανάγκη να απολογηθεί.

«Δεν θέλουμε να γερμανοποιήσουμε

την Ευρώπη», δήλωσε ο Βολφγκανγκ Σόιμπλε μετά την συνάντηση που είχε την Πέμπτη στο Βερολίνο με τον Έλληνα υπουργό Οικονομικών Γιάννη Βαρουφάκη. Προηγουμένως βέβαια η γερμανική ηγεσία είχε φροντίσει να «τραβήξει το αυτί» στις χώρες που είχαν επισκεφθεί ο Γιάννης Βαρουφάκης και ο Αλέξης Τσίπρας, προκειμένου να αποφύγουν ενδεχόμενες «ατυχείς» δηλώσεις στήριξης στα ελληνικά αιτήματα.

Στο ίδιο πλαίσιο, με δηλώσεις της η Γερμανίδα υπουργός Άμυνας Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν τόνισε πως η Ελλάδα διακυβεύει τη θέση της στο ΝΑΤΟ με την προσέγγιση της Ρωσίας. Και έτσι ο «παιδονόμος της Ευρώπης» παίζει το χαρτί της αποβολής και από την τάξη και από το σχολείο του «κακού παιδιού». Γεγονός που θα παραδειγματίσει και τους άλλους υποψήφιους «αντάρτες», που παρακολουθούν με ενδιαφέρον την εξέλιξη της ελληνικής υπόθεσης για να καθορίσουν τη στάση τους.

Το σίγουρο είναι πως η γερμανική πλευρά εμφανίζεται αμετακίνητη στις θέσεις της περί υλοποίησης των δεσμεύσεων των παρελθόντων ελληνικών κυβερνήσεων και καθόλου διατεθειμένη να αφήσει να αμφισβητηθεί ούτε και στο ελάχιστο η γερμανική πρωτοκαθεδρία στην Ευρώπη.

Φαινομενικά η μπάλα βρίσκεται τώρα στην ελληνική πλευρά. Θα υπαναχωρήσει η Αθήνα, αναδιπλούμενη προς ένα πιο αποδεκτό σχέδιο δράσης, ή θα τραβήξει το σχοινί; Και επειδή λόγω μεγέθους το σχοινί δεν μπορούμε να το τραβήξουμε μόνοι, πού θα αναζητήσουμε συμμάχους; Κι αυτό από μόνο του είναι μια τρομακτική σκέψη.