Το μαγικό Karpen Island

Ή όπως αλλιώς το ξέρουμε οι περισσότεροι, το μαγικό Καρπενήσι. Ένα καταπληκτικό μέρος “χαμένο” μέσα στη φύση και ιδανικός προορισμός για τον χειμώνα.

Από τον Πέτρο Κωστόπουλο

Να ξεκινήσω από κάτι που ίσως δεν ξέρετε και που κι εγώ το έμαθα όταν πήγα πριν 2-3 χρόνια για Χριστούγεννα στο Μικρό Χωριό. Το Καρπενήσι είναι μία από τις πέντε περιοχές παγκοσμίως με μηδενική μόλυνση κι αυτό είναι μία μόνο από τις ενδείξεις ότι στην Ευρυτανία η φύση είναι στα καλύτερά της. Η άλλη είναι ότι το Καρπενήσι

είχε τουρισμό όταν ακόμη η υπόθεση των χειμερινών διακοπών  στην Ελλάδα αφορούσε πολύ-πολύ λίγους -οι μισοί έλληνες άνω των 45 έμαθαν σκι στο Βελούχι-, κάτι που εν τέλει έχει τη σημασία του. Μέρη που απέκτησαν τη φήμη τους πολύ πριν αναλάβουν δράση και στον τουρισμό το μάρκετινγκ και το lifestyle πολύ σπάνια σε απογοητεύουν.

Κατ’ αρχήν, τα βουνά εδώ είναι υπερπαραγωγή. Είναι τόσο πολλά και τόσο πυκνά που δύσκολα ξεχωρίζεις το ένα από το άλλο. Τα περισσότερα, για να κάνουμε και λίγο μάθημα Γεωγραφίας, ανήκουν στην Πίνδο που φτάνει στην Ευρυτανία με τις νότιες απολήξεις της. Για rafting και τα σχετικά που ενδιαφέρουν όλο και περισσότερους τελευταία, υπάρχουν ο Αχελώος, ο Ταυρωπός και ο Τρικεριώτης. Αν είστε γενικώς της δράσης, ρωτήστε για το Φαράγγι του Πανταβρέχει. Προσωπικά δεν έφτασα μέχρι εκεί, αλλά και μόνο οι περιγραφές για τα νερά που τρέχουν συνεχώς από τους βράχους αρκούν για να σε ψήσουν. Θέαμα σπάνιο είναι και η Λίμνη Κρεμαστών, άλλη μια τεχνητή λίμνη που έγινε αξιοθέατο. Η βόλτα που θα σας συστήσουν όλοι να κάνετε και έχουν δίκιο είναι αυτή που ξεκινάει από το Καρπενήσι και καταλήγει στον Προυσό διασχίζοντας τα λεγόμενα “Ευρυτανικά Τέμπη“. Αρκεί να μην πέσετε σε ουρά από πούλμαν που μεταφέρουν προσκυνητές στη Μονή της Προυσιώτισσας. Το άλλο μεγάλο ατού της Ευρυτανίας είναι τα χωριά της, τα περισσότερα δυσπρόσιτα και απομονωμένα, άρα και γραφικά. Η Χελιδόνα που έγινε και ταινία και βιβλίο, Καλιακούδα, οι Κορυσχάδες που έγραψαν ιστορία ως πρωτεύουσα των ελεύθερων Ελλήνων, δηλαδή των ανταρτών του Βελουχιώτη, Φραγκίστα και Τριπόταμος πάνω από τη λίμνη των Κρεμαστών, Φιδάκια, όρεξη να’ χετε να γυρίζετε. Πιο ανεπτυγμένα τουριστικά αλλά καλοδιατηρημένα, το Μικρό και το Μεγάλο Χωριό, ενώ για καλή ρουμελιώτικη κουζίνα θα πάτε στο Βούτυρο, το Νόστιμο και το Γαύριο. Τα περισσότερα από αυτά παίζουν και για διαμονή, όπως παίζει και το Καρπενήσι ή Karpen Island όπως το λένε οι ντόπιοι νέοι. Είναι πολύ κοντά στο Βελούχι, σε υψόμετρο πάνω από τα 1.000μ. – θεωρείται η ψηλότερη πρωτεύουσα νομού – και παρότι η περιφέρεια της πόλης πάσχει από το γνωστό σύνδρομο του “πανωσηκώματος” που περιμένει την κόρη να παντρευτεί, το κέντρο του έχει ακόμη την αύρα και την παραδοσιακή αρχιτεκτονική της ορεινής αρχοντόπολης που ήταν από παλιά. Ειδικά οι πιτσιρικότεροι που βαριούνται τα επιτραπέζια γύρω από το τζάκι και τις φυσιολατρικές εκδρομές, θα βρουν εδώ τη χαρά τους. Διότι ένα άλλο που έμαθα ταξιδεύοντας τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα είναι ότι το nightli