Θυμάμαι: Όταν η Μάντσεστερ άλωσε το απόρθητο ΟΑΚΑ 13 χρόνια πριν

Πολλά χρόνια πριν (αναρωτιέμαι πότε πέρασαν) περίμενα πώς και πώς να έρθει η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στην Αθήνα και όχι στον Πειραιά για να υποταχθεί στο απόρθητο μέχρι τότε ΟΑΚΑ.

Γράφει ο Γιώργος Μιχαηλίδης

Ο Ολυμπιακός υποδεχόταν τους «κόκκινους διαβόλους» του Ντέιβιντ

Μπέκαμ και όλων των μεγάλων αστέρων, σε ένα γήπεδο που στο Champions League και στο παλαιότερο Κύπελλο Πρωταθλητριών μετρούσε περισσότερα από 30 χρόνια χωρίς να ηττηθεί.

Το παιχνίδι ήταν προγραμματισμένο για τις 12 Σεπτεμβρίου του 2001. Η τρομοκρατική επίθεση όμως στους Δίδυμους Πύργους την αμέσως προηγούμενη ημέρα συγκλόνισε όλο τον πλανήτη με αποτέλεσμα η αναμέτρηση να αναβληθεί. Ο Ολυμπιακός του Τάκη Λεμονή ήταν πολλά υποσχόμενος καθώς την προηγούμενη χρονιά είχε σαρώσει στο ελληνικό πρωτάθλημα και στο Champions League μετά την έναρξη ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς. Πήρε ισοπαλία στο Ριαθόρ 2-2, μία ισοπαλία που τον αδικούσε καθώς ισοφαρίστηκε στις καθυστερήσεις του αγώνα.

Η συνέχεια δεν ήταν τόσο καλή καθώς η άσημη μέχρι τότε Λιλ, «πάτησε» τον Ολυμπιακό (συνηθισμένο για εκτός έδρας παιχνίδι) με 3-1. Ο Ολυμπιακός λοιπόν έπρεπε να υπερασπιστεί την συνέχεια στην διοργάνωση στο ΟΑΚΑ. Μία συνέχεια η οποία πήγαινε χέρι-χέρι με την Ιστορία καθώς οι ερυθρόλευκοι ήταν αήττητοι μέχρι τότε στην διοργάνωση στους εντός έδρας αγώνες.

Οι δύο ομάδες φόρεσαν τα καλά τους. Ο Ολυμπιακός παρέταξε όλα τα «αστέρια» του και οι παίκτες ήταν έτοιμοι για το ραντεβού με την ιστορία. Χαραγμένο στην εφηβική τότε μνήμη ήταν πως όλοι τους πριν την έναρξη κοτούσαν τις εξέδρες περήφανοι και φυσικά φρεσκοξυρισμένοι. Άλλωστε το είχαν ξανακάνει, ούτε η Ρεάλ Μαδρίτης του Ρομπέρτο Κάρλος δεν κατάφερε να νικήσει και έφυγε με μία ισοπαλία 3-3 από το ΟΑΚΑ η οποία αδικούσε μόνο τον Ολυμπιακό. Έτσι και σε αυτήν την περίπτωση οι ερυθρόλευκοι θα έπαιζαν με... 12ο παίκτη. 73.537 φίλαθλοι γέμισαν όσο πήγαινε το ΟΑΚΑ με αποτέλεσμα μόλις οι παίκτες της Μάντσεστερ μπήκαν στο γήπεδο να κοιτούν δεξιά και αριστερά εκστατικοί από το θέαμα και το άκουσμα του «Θρύλε ολέ ολέ» που αντηχούσε σε ολόκληρο το Μαρούσι...

Ο Θρύλος ξεκίνησε καλά το παιχνίδι και παρά το γεγονός πως είχε ως αιχμή του δόρατος μόνο του τον Τζιοβάννι, είχε ευκαιρίες και δημιουργούσε συνέχεια προϋποθέσεις για να βρίσκεται στην εστία του Μπαρτέζ. Το γκολ όμως δεν έμπαινε. Χαρακτηριστικά θυμάμαι τον Στέλιο Γιαννακόπουλο να βρίσκεται μία ανάσα από το γκολ, να μην βρίσκει δίχτυα και τελικά να κάνει τον σταυρό του απηυδισμένος, κοιτώντας τον ουρανό.

1 από 8 < ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΕΠΟΜΕΝΗ >

Η στατιστική τότε όμως έλεγε πως ο Ολυμπιακός σκόραρε πάντα εντός έδρας μέχρι το 65ο λεπτό. Δεν το έκανε, κουράστηκε και η Μάντσεστερ έδειξε τα δόντια της. Ακριβώς στο 66ο λεπτό ο Ντέιβιντ Μπέκαμ βάζει τους «κόκκινους διαβόλους» μπροστά στο σκορ και τον Ολυμπιακό με την πλάτη στον τοίχο. Ακόμα όμως και έτσι ο Θρύλος δεν θα είχε πρόβλημα. Το είχε αποδείξει και με την Ρόσενμποργκ αλλά και την Λίβερπουλ την αμέσως προηγούμενη χρονιά όπου σε ένα παιχνίδι με κακή απόδοση απέσπασε ισοπαλία 2-2.

Οι παίκτες του Ολυμπιακού όμως δεν το έκαναν. Έδειχναν κουρασμένοι και απογοητευμένοι. Έχαναν την μπάλα, δεν την κυνηγούσαν και δεν την πίεζαν. Τελικά ο Κόουλ στο '82 έβαλε «ταφόπλακα» στα όνειρα του Ολυμπιακού για κάτι παραπάνω... Δεν πειράζει όμως η Μάντσεστερ ήταν από τις πιο δυνατές ομάδες του κόσμου εκείνη την περίοδο και ο κόσμος του Ολυμπιακού το αναγνώρισε και χειροκρότησε τους μπέμπηδες που έσπασαν μία πολύχρονη παράδοση με το σφύριγμα της λήξης.

Ας ελπίσουμε σήμερα ο Ολυμπιακός να καταφέρει να κοιτάξει την Μάντσεστερ στα μάτια και να επιτύχει μία πολύ σημαντική νίκη τόσο για το γόητρο, όσο και για την συνέχεια του Champions League, όσο φυσικά και για την... ιστορία.

Φωτογραφίες: Eurokinissi