Πολιτική… αιθαλομίχλη!

Το υψηλό ενεργειακό κόστος (πετρέλαιο, ηλεκτρικό, φυσικό αέριο) είναι μείζον πρόβλημα για τη χώρα. Δεν... παγώνουν μόνο οι πολίτες, δεν μας πνίγει μόνο η επικίνδυνη αιθαλομίχλη, αλλά είναι και ένα μεγάλο οικονομικό πρόβλημα για τις ελληνικές επιχειρήσεις, καθώς πλήττει καίρια τον εξωστρεφή παραγωγικό ανταγωνισμό της χώρας και όχι μόνο. Οι επιχειρηματίες δεν ζητούν μείωση του εργατικού κόστους αλλά του... ενεργειακού!

Γράφει ο Παναγιώτης Παναγιώτου

Σύμφωνα με την κυβέρνηση, η εξίσωση της τιμής

πετρελαίου θέρμανσης και κίνησης πέτυχε... Μας πως «πέτυχε»; Η κατανάλωση μειώθηκε κατά 68-70%, τα φορολογικά έσοδα επίσης μειώθηκαν κατά την εφαρμογή του μέτρου πάνω από 500 εκατομμύρια, παρά την αύξηση του φόρου, ενώ δημιουργήθηκαν τεράστια κοινωνικά προβλήματα. Και αν «πέτυχε», γιατί η κυβέρνηση έθεσε η ίδια στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με την Τρόικα το θέμα της μείωσης του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης ή της διεύρυνσης του επιδόματος θέρμανσης, παρότι τελικά και οι δύο προτάσεις απερρίφθησαν από τους Τροϊκανούς;

Δεν ξέρω σε τι βαθμό με την εξίσωση έκλεισε η «πόρτα του λαθρεμπορίου». Από την αγορά ακούμε ότι ακόμα... μισάνοιχτη είναι. Και εν πάση περιπτώσει υπάρχουν πιο αποτελεσματικοί τρόποι εάν υπάρχει η βούληση να καταπολεμηθεί το λαθρεμπόριο, χωρίς να πληρώνουν το κόστος οι... πολίτες.

Η επιδοματική πολιτική για το πετρέλαιο θέρμανσης πέρυσι απέτυχε, φέτος παρουσιάζει ήδη εξαιρετικά προβλήματα στην εφαρμογή της. Δεν συνιστά λύση... Ήδη οι αντιδράσεις για την ανάγκη μείωσης του φόρου στο πετρέλαιο δεν περιορίζονται στον χώρο όλης της αντιπολίτευσης, αλλά το ίδιο ζητούν το ένα τρίτο των γαλάζιων βουλευτών, αλλά και κυβερνητικά στελέχη (Χρήστος Σταϊκούρας κ.λπ.).

Πιθανώς να έχουν στόχο τον κ. Στουρνάρα ή να κινούνται με εσωτερικά μικροκομματικά κίνητρα. Να προσμετρηθεί κι αυτό, δεν λέμε... Όμως να μετρηθεί κι αυτοτελώς η θέση τους είναι για μείωση της σχετικής φορολογίας, γιατί διαφορετικά αδικούμε το βουλευτικό σύστημα. Πράγμα που τον τελευταίο καιρό γίνεται από μερικούς πολύ εύκολα, κάτι που υπόκειται σε άλλες σκοπιμότητες...

Εν πάση περιπτώσει η διόρθωση μέτρων που δεν απέδωσαν οικονομικά, όταν μάλιστα συνοδεύονται από υψηλό κοινωνικό κόστος, πρέπει να είναι πρώτη προτεραιότητα!