Ο Παύλος της καρδιάς όλων των Παναθηναϊκών!

Για τους οπαδούς του Παναθηναϊκού, ποτέ δεν ήταν ένας ακόμα πρόεδρος. Ποτέ δεν ήταν σαν τους άλλους προέδρους. Ήταν, είναι και θα είναι ο Παύλος της καρδιάς τους. Ο δικός τους Παύλος που στα πέτρινα χρόνια του ποδοσφαίρου τους πρόσφερε αμέτρητες χαρές φτιάχνοντας μια μπασκετική υπερομάδα.

Ο δικός τους Παύλος που πέταγε τα εκατομμύρια λες και ήτανε στραγάλια για τη μεγάλη αγάπη της ζωής του. Για να σηκώνει ελληνικά πρωταθλήματα και ευρωπαϊκά

Ο δικός τους Παύλος που δεν αρνήθηκε ποτέ χατίρι σε οπαδό, όταν ήξερε ότι έχει πραγματική ανάγκη. Ο δικός τους Παύλος, ο ιδιοκτήτης ενός Κολοσσού όπως η ΒΙΑΝΕΞ, έτρεχε σε όλα τα γήπεδα για να παρακολουθήσει την καψούρα του χωρίς να έχει να κερδίσει κάτι επαγγελματικά ή οικονομικά απ' όλο αυτό. Γιατί το έκανε; Γιατί ήταν ένας από αυτούς. Πρώτα οπαδός και μετά πρόεδρος.

Μοίραζε εκατομμύρια δεξιά και αριστερά ακόμη και σε κάποιους απίθανους παίκτες για να κάνει το όνειρο όλων των Παναθηναϊκών πραγματικότητα. Οι παίκτες, ήταν τα παιδιά του. Ήξεραν ότι όποιο πρόβλημα και αν αντιμετωπίσουν, αρκούσε ένα νεύμα στον Παύλο για να το λύσει στο δευτερόλεπτο. Στον Παύλο που πήγαινε στο γήπεδο για να παρακολουθήσει ακόμα και τις προπονήσεις. Στον Παύλο που ακόμα και μετά από ήττες, ήταν δίπλα τους για να τους στηρίξει, όπως κάνει ένας αληθινός πατέρας.

Ο Παύλος Γιαννακόπουλος από το 1972 είναι στην πρώτη γραμμή της πράσινης μάχης: «Το μπάσκετ είναι η τρέλα μου, η ακριβή τρέλα μου» είχε δηλώσει κάποτε και είχε δίκιο. Ο Παύλος πλήρωσε και με το παραπάνω το πάθος του για τον Παναθηναϊκό και την σχέση λατρείας με τον κόσμο του.

Ντομινίκ Ουίλκινς, Ντέγιαν Μποντίρογκα, Στόγιαν Βράνκοβιτς, Ντίνο Ράτζα, Μπάιρον Σκοτ, Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, Αλεξάντερ Βολκόφ, Ζάρκο Πάσπαλι, Νίκος Γκάλης, Δημήτρης Διαμαντίδης, Φραγκίσκος Αλβέρτης, είναι μερικά μόνο από τα ονόματα που έφερε στο «τριφύλλι».

Ο Παύλος ήξερε ότι ποτέ δεν πρόκειται να κάνει απόσβεση των χρημάτων που ξόδευε για να φέρει όλους αυτούς τους παικταράδες, όμως δεν τον ένοιαζε. Η μεγαλύτερη ανταμοιβή γι’ αυτόν ήταν να ακούει τον κόσμο να φωνάζει τρελαμένος το όνομά του στο γήπεδο όταν η ομάδα σήκωνε τα ελληνικά τρόπαια και καρφίτσωνε τα ευρωπαϊκά αστέρια στην φανέλα, χτίζοντας το μύθο του νέου Βασιλιά της Ευρώπης.

Γιατί για πολλά χρόνια ο μπασκετικός Παναθηναϊκός ήταν κάτι παραπάνω από αποκούμπι των οπαδών του «τριφυλλιού», που έβλεπαν τον Παναθηναϊκό του ποδοσφαίρου να τρώει τη μια κατραπακιά μετά την άλλη από τον Ολυμπιακό του Κόκκαλη. Ήταν η περηφάνια τους. Ο λόγος για να χαρούν και να περπατήσουν με ψηλά το κεφάλι στο δρόμο. Και αυτό ήταν το μεγαλύτερο κατόρθωμα του Παύλου Γιαννακόπουλου. Αυτό το «My pride» έγινε τατουάζ στην καρδιά χιλιάδων παναθηναϊκών, χάρη στον Παύλο.

Ο Παύλος κατάφερε να φέρει παίκτες παγκόσμιας εμβέλειας τους οποίους ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα δεν είχαν δει οι φίλοι της ομάδας. Ο μεγάλος του καημός όμως, ο μπασκετικός του έρωτας δεν ήρθε ποτέ και αυτό δυστυχώς δεν έγινε λόγω χρημάτων.

Ο Παύλος πάει να κάνει το μεγάλο «μπαμ» φέρνοντας τον Ντράζεν Πέτροβιτς στην Ελλάδα. Ο μεγάλος Ντράζεν έχει συμφωνήσει σε όλα με τον διοικητικό ηγέτη του Παναθηναϊκού, όμως οι βουλές της μοίρας ήταν διαφορετικές.

Ο Ντράζεν σκοτώνεται σε αυτοκινητιστικό και ο Παύλος χάνει τη γη κάτω απ’ τα πόδια του. Πέρασαν πολλά χρόνια για να πιστέψει ότι εκείνο το τηλεφώνημα ένα βροχερό πρωινό, όταν μάθαινε τι είχε συμβεί, δεν ήταν ένας εφιάλτης, αλλά πραγματικότητα.

Μαζί με τον αγαπημένο του «τυφώνα» (Θανάσης Γιαννακόπουλος) ο Παύλος έφτασε τον Παναθηναϊκό κυριολεκτικά στα αστέρια. Έπαθε, έμαθε και όταν κατάφερε να φέρει τον κορυφαίο (Ζέλικο Ομπράντοβιτς) είδε τον Παναθηναϊκό να εκτοξεύεται.

Ο Παύλος είναι σήμερα 86 ετών. Αλλά ακόμα και τώρα όταν βλέπει την αγαπημένη του ομάδα, γίνεται ξανά 16. Γιατί η σχέση του με τον κόσμο, με το «τριφύλλι» και τους παίκτες, ήταν, είναι και θα είναι μοναδική.

Ο Παύλος της καρδιάς όλων των Παναθηναϊκών σήμερα παίρνει πίσω λίγη από την αγάπη που έδωσε. Θα βιώσει την ύψιστη για διοικητικό ηγέτη τιμή να πάρει το ιστορικό κλειστό της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, ο ιστορικός «Τάφος του Ινδού» το όνομά του.

Είναι το ελάχιστο που θα μπορούσε να κάνει η ομάδα για έναν άνθρωπο που έχει βάλει από την τσέπη του πάνω από 200 εκατομμύρια. Και το έκανε για δυο λόγους. Για να βλέπει την αγαπημένη του ομάδα στην κορυφή και τους φίλους της ευτυχισμένους. Ευτυχισμένους επειδή χάρη στον Παύλο μπορούν να φουσκώνουν από περηφάνια και να αποκαλούν τον Παναθηναϊκό, «My prιde».

The post Ο Παύλος της καρδιάς όλων των Παναθηναϊκών! appeared first on KoolNews.