Ο νοητικά ανάπηρος Σαρκοζί, τα λεφτά του Καντάφι, η Κάρλα Μπρούνι και η σύλληψη [εικόνες]

Για όλα υπάρχει μια πρώτη φορά. Ο έβδομος πρόεδρος της 5ης Γαλλικής Δημοκρατίας, ο πολύς Νικολά Σαρκοζί, τέθηκε υπό κράτηση το πρωί της Τρίτης από την υπηρεσία καταπολέμησης της διαφθοράς στη Γαλλία.

Την πρώτη φορά, ο bon viveur πρώην πρόεδρος την γλύτωσε όταν τέθηκε στο αρχείο η υπόθεση των παράνομων χρηματοδοτήσεων από την δισεκατομμυριούχο κληρονόμο της L'Oreal Λιλιάν Μπετανκούρ, της προεκλογικής του εκστρατείας του 2007

Η δεύτερη όμως αποδείχθηκε φαρμακερή. Με την ίδια κατηγορία, αλλά με διαφορετικό «δωρητή», τον πρώην ηγέτη της Λιβύης Μουαμάρ Καντάφι που λίγα χρόνια λυντσαρίστηκε από το εξαγριωμένο πλήθος, μετά την ανατροπή του.

Το πρωτοφανές αυτό σκηνικό για τη Γαλλία στήθηκε το πρωί της Τρίτης, όταν ο Νικολά Σαρκοζί πήγε για να καταθέσει ενώ ταυτόχρονα είχε ήδη ανακοινώσει ότι επιστρέφει στην πολιτική σκηνή επιδιώκοντας να αναλάβει πάλι την ηγεσία του κόμματος Ένωση για ένα Λαϊκό Κίνημα, ως πρώτο βήμα για την επιστροφή του στον προεδρικό θώκο.

Ενώ ήδη έχουν τεθεί υπό κράτηση ο δικηγόρος του Τιερί Ερζόγκ και ένας ανώτατος δικαστικός λειτουργός, οι δικαστικές αρχές δεν ασχολούνται αυτή τη στιγμή με την ουσία της υπόθεσης δωροδοκίας του Σαρκοζί, αλλά με το εάν επεδίωξε να λάβει πληροφορίες από ανώτατο δικαστικό για έρευνα που αφορούσε το πρόσωπό του με αντάλλαγμα την εξασφάλιση υψηλού αξιώματος.

Στο πλαίσιο της δικαστικής έρευνας που άρχισε στις 26 Φεβρουαρίου, οι δικαστικές αρχές επιδιώκουν επίσης να εξακριβώσουν εάν ο Νικολά Σαρκοζί ενημερώθηκε παρανόμως για την τηλεφωνική του παρακολούθηση.

Καντάφι: Εγώ έκανα τον νοητικά ανάπηρο πρόεδρο με τα λεφτά μου

Η έρευνα για την υπόθεση της παράνομης χρηματοδότησης από τον Καντάφι ξεκίνησε μετά τις δημοσιογραφικές αποκαλύψεις και τις κατηγορίες που διατύπωσε σε βάρος του Σαρκοζί, ο Γαλλολιβανέζος επιχειρηματίας Ζιάντ Τακιεντίν, ο οποίος τελεί επίσης υπό έρευνα σε ξεχωριστή υπόθεση για την πώληση όπλων στο Πακιστάν την δεκαετία του 1990.

Ο Τακιεντίν δήλωσε στις 19 Δεκεμβρίου του 2013 ότι έχει στην κατοχή του αποδείξεις περί χρηματοδότησης από την Λιβύη της προεκλογικής εκστρατείας του Σαρκοζί.

Ωστόσο ο δικαστής ή οι δικαστές που θα αναλάβουν την έρευνα αυτή δεν θα εξετάσουν ένα έγγραφο που δημοσιεύτηκε την άνοιξη του 2012 στον ιστότοπο Mediapart, δηλαδή ένα φερόμενο υπόμνημα που αποδίδεται σε έναν πρώην αξιωματούχο του καθεστώτος Καντάφι.

Το κείμενο αυτό γνωστοποιούσε οικονομική υποστήριξη ύψους 50 εκατομμυρίων ευρώ από την Λιβύη στην προεκλογική εκστρατεία του Σαρκοζί για τις προεδρικές εκλογές το 2007.

Το συγκεκριμένο έγγραφο αμφισβητείται από τον Σαρκοζί που έχει υποβάλλει μήνυση για «πλαστογραφία και χρήση πλαστών» εγγράφων.

Ο Σαρκοζί, ο οποίος συνάντησε τον Καντάφι στο Παρίσι το 2007, αρνείται οποιαδήποτε αδικοπραξία, επισημαίνοντας ότι ήταν ο κύριος υπερασπιστής της στρατιωτικής εκστρατείας του NATO που είχε ως αποτέλεσμα την ανατροπή του Καντάφι το 2011.

Κι όμως, ένα ηχητικό ντοκουμέντο που δημοσιοποιήθηκε πριν μερικούς μήνες, φαίνεται ότι ανατρέπει του ισχυρισμούς του Σαρκοζί.

Σε αυτό, ο ίδιος ο Μουαμάρ Καντάφι ακούγεται για πρώτη φορά να υποστηρίζει ότι χρηματοδότησε την καμπάνια του πρώην προέδρου το 2007.

Τον Μάρτιο του 2011, έξι μήνες πριν από τον θάνατό του, ο δικτάτορας της Λιβύης είχε αποκαλύψει στη δημοσιογράφο της Figaro, Ντελφίν Μινουί, ότι την άνοδό του στην εξουσία ο Σαρκοζί την οφείλει στην οικονομική ενίσχυση που του παρείχε.

«Ο Σαρκοζί έχει νοητική αναπηρία..., χάρη σε μένα ανήλθε στην προεδρία», ακούγεται να λέει ο Καντάφι στο ντοκουμέντο, το οποίο αναμενόταν να δοθεί χθες στη δημοσιότητα από το γαλλικό κανάλι France 3.

«Εμείς είμαστε εκείνοι που παρείχαμε τα κεφάλαια που του επέτρεψαν να κερδίσει», ανέφερε σε συνέντευξή του πριν από τρία χρόνια στην τηλεοπτική εκπομπή «Pieces a conviction», διευκρινίζοντας ότι ο «Σαρκό» «ήρθε να με δει όταν ήταν υπουργός Εσωτερικών και μου ζήτησε οικονομική ενίσχυση».

Σε ερώτηση, γιατί χρηματοδότησε την προεκλογική εκστρατεία του Σαρκοζί, ο Καντάφι απάντησε, χωρίς ωστόσο να δώσει το ακριβές ποσό ούτε έγγραφα που να αποδεικνύουν τη συναλλαγή: «Για εμάς, ως Λίβυους, αν ο πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας κέρδισε τις εκλογές με τα χρήματά μας, είναι πραγματικά κέρδος».

Ο επίσημος γαλλόφωνος διερμηνέας του Καντάφι, που ήταν παρών στη συνέντευξη, ανέφερε πάντως ότι του είχε εκμυστηρευτεί ότι το ποσό ανερχόταν σε «περίπου είκοσι εκατομμύρια δολάρια». Το επίμαχο κομμάτι της συνέντευξης του Καντάφι, η οποία προβλήθηκε στη διάρκεια της επίθεσης της Δύσης στη Λιβύη και αφού ο Σαρκοζί είχε καταδικάσει το καθεστώς Καντάφι, δεν συμπεριλαμβάνεται στο περιεχόμενο της συζήτησης που έχει ανεβάσει το κανάλι στην ιστοσελίδα του, αλλά υπάρχει στο βιβλίο της δημοσιογράφου Μινουί με τίτλο «Tripoliwood» το 2011 από τον εκδοτικό οίκο Grasset.

Η ελληνική του καταγωγή, η προεδρική θητεία, οι τρεις γάμοι και τα τέσσερα παιδιά

Ο Νικολά Πωλ Στεφάν Σαρκοζί ντε Ναγκί-Μποκσά γεννήθηκε στο Παρίσι στις 28 Ιανουαρίου 1955. Είναι ο δευτερότοκος γιος του Πωλ Σαρκοζί ντε Ναγκί-Μποκσά, Ούγγρου μετανάστη, και της Αντρέ Μαλλά, κόρη ενός Σεφαραδίτη Εβραίου με καταγωγή από την Θεσσαλονίκη.

Ο πατέρας του, που ανήκε στην ελάσσονα ουγγρική αριστοκρατία, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Ουγγαρία το 1944 με την άφιξη του Κόκκινου Στρατού. Φτάνοντας στα γαλλογερμανικά σύνορα, κατατάχτηκε στην Λεγεώνα των Ξένων όπου και υπηρέτησε μέχρι το 1948. Το 1949 συναντά την μέλλουσα σύζυγό του, φοιτήτρια της Νομικής, την οποία και νυμφεύεται.

Ο Νικολά δεν ήταν ιδιαίτερα καλός μαθητής, καταφέρνει ωστόσο να πάρει το baccalauréat το 1973. Σπουδάζει Νομική και Πολιτικές Επιστήμες στο πανεπιστήμιο ParisX. Μετά τη στρατιωτική του θητεία, το 1978, και ύστερα από ένα αποτυχημένο πέρασμα από το Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημών αρχίζει να εργάζεται ως δικηγόρος το 1981.

Το 1982 παντρεύεται την Μαρί Ντομινίκ Κιουλιολί, με την οποία αποκτά δύο παιδιά, τον Πιέρ και τον Ζαν.

Μετά από ένα επίπονο διαζύγιο, παντρεύεται ξανά, το 1996, την Σεσιλιά Σιγκανέρ Αλμπενίζ με την οποία αποκτά ένα γιο, τον Λουί. Και αυτός ο γάμος όμως είχε άδοξο τέλος καθώς το ζευγάρι χώρισε στις 15 Οκτωβρίου του 2007.

Τον Δεκέμβριο του 2007 δημοσιεύτηκαν στον τύπο φωτογραφίες του Σαρκοζί με την Ιταλίδα τραγουδίστρια και πρώην μοντέλο, Κάρλα Μπρούνι. Το ζευγάρι πέρασε μαζί τις διακοπές των Χριστουγέννων στην Αίγυπτο. Παντρεύτηκαν στο Παρίσι στις 2 Φεβρουαρίου 2008, με την Μπρούνι να αποκτά την Γαλλική υπηκοότητα. Το 2011 γεννήθηκε η κόρη τους.

Πολιτική σταδιοδρομία

Η πολιτική καριέρα του Νικολά Σαρκοζί στην πολιτική ξεκινά το 1976 όταν προσχωρεί στο δεξιό, γκωλικό κόμμα RPR και το 1977 εκλέγεται δημοτικός σύμβουλος του Νεϊγί Συρ Σέν όντας ο 37ος υποψήφιος στους 37 εκλεγμένους. Το 1980 ηγείται της νεανικής επιτροπής υποστήριξης της υποψηφιότητας του Ζακ Σιράκ για τις προεδρικές εκλογές και το 1983 εκλέγεται δήμαρχος του Νεϊγύ Συρ Σέν στη θέση του θανόντος Ακίλε Περέτι, επωφελούμενος από την εγχείρηση στην οποία αναγκάστηκε να υποβληθεί την ίδια περίοδο ο επικρατέστερος αντικαταστάτης και κουμπάρος στον πρώτο γάμο του, Σαρλ Πασκουά. Η εκλογή του τον ανέδειξε ως τον νεότερο δήμαρχο στην ιστορία της Γαλλίας, για δήμους άνω των 50.000 κατοίκων. Παρέμεινε δήμαρχος έως το 2002.

Στο μεταξύ, το 1988 εκλέγεται βουλευτής του Γαλλικού Κοινοβουλίου και το 1993, με την ευρεία νίκη της δεξιάς στις βουλευτικές εκλογές, αναλαμβάνει το υπουργείο οικονομικών της κυβέρνησης του Εντουάρ Μπαλαντίρ.

Το 1995 επιλέγει να υποστηρίξει τον τελευταίο για την προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας, τις εκλογές όμως κερδίζει ο Ζακ Σιράκ. Το γεγονός αυτό τον απομονώνει πολιτικά και οι επικριτές του βρίσκουν την ευκαιρία να τον κατηγορήσουν για την μη μείωση του δημοσίου χρέους και για την ατολμία του να προχωρήσει στην μεταρρύθμιση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης.

Το 1997 η δεξιά ηττάται στις βουλευτικές εκλογές, γεγονός που επαναφέρει τον Νικολά Σαρκοζί στο προσκήνιο. Η παραίτηση του Φιλίπ Σεγκέν (Philippe Séguin) το 1999 τον φέρνει στην προεδρία του κόμματος, ιδιότητα που θα κρατήσει μόνο για μερικούς μήνες, αφού στις ευρωεκλογές του 1999 το κόμμα του θα καταποντιστεί, καταλαμβάνοντας μόνο το 12,8% των ψήφων. Μετά την εξέλιξη αυτή, ο Νικολά Σαρκοζί αποσύρεται από την πολιτική σκηνή και συγγράφει ένα βιβλίο με τίτλο Libre (Ελεύθερος).

Ωστόσο, το 2002 αναλαμβάνει χρέη υπουργού εσωτερικών στην κυβέρνηση του Ζαν Πιερ Ραφαρέν. Η θητεία του επικεντρώνεται στην καταστολή της εγκληματικότητας που επικρατεί στα γαλλικά προάστια, με αποκορύφωμα τον νόμο περί εσωτερικής ασφάλειας, γνωστός και ως νόμος Σαρκοζί, που καθιστά πιο αυστηρό το γαλλικό δίκαιο σε θέματα εγκληματικότητας.

Με τον ανασχηματισμό του 2004, μετακομίζει στο υπουργείο οικονομικών, εθνικής οικονομίας και βιομηχανίας και σαν πρώτο στόχο ορίζει την μείωση του κρατικού ελλείμματος, στόχο στον οποίο τελικά δεν θα επιμείνει ύστερα από διαμάχη που θα έχει με τον πρόεδρο Ζακ Σιράκ. Παρόλα αυτά, το 2005 δεσμεύεται ότι η Γαλλία θα εκπληρώσει τα κριτήρια του ευρωπαϊκού συμφώνου σταθερότητας, δέσμευση που θα τηρηθεί.

Τον Μάιο του 2005, το όχι των Γάλλων στο δημοψήφισμα για το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, εξαναγκάζει την κυβέρνηση Ραφαρέν σε παραίτηση. Στην νέα κυβέρνηση, με νέο πρωθυπουργό τον Ντομινίκ ντε Βιλπέν, επανέρχεται στο υπουργείο εσωτερικών. Στις ταραχές των γαλλικών προαστίων του 2005, υιοθετεί στάση μηδενικής ανοχής στους ταραξίες. Αυτή του η στάση προκαλεί πολλές κριτικές, ωστόσο σε σφυγμομέτρηση φαίνεται ότι το 68% των πολιτών εγκρίνουν την πολιτική του.

Το 2006 καταθέτει νομοσχέδιο αναφορικά με την πολιτική απέναντι στους μετανάστες. Το νομοσχέδιο χαρακτηρίζεται από την σκλήρυνση των κριτηρίων για την νομιμοποίηση των χωρίς άδεια μεταναστών και από την διευκόλυνση εγκατάστασης στο γαλλικό έδαφος πτυχιούχων μεταναστών. Το νομοσχέδιο ψηφίστηκε στις 30 Ιουνίου του ίδιου έτους.

Πρόεδρος της Γαλλίας

Στις 14 Ιανουαρίου 2007 παίρνει από το κόμμα του το χρίσμα για την υποψηφιότητα στις προεδρικές εκλογές της 22ας Απριλίου. Στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών, στις 22 Απριλίου 2007 προηγήθηκε της Σεγκολέν Ρουαγιάλ με 31,1% των ψήφων. Στο δεύτερο γύρο, στις 6 Μαΐου 2007, εξελέγη Πρόεδρος με 53% των ψήφων. Ορκίστηκε και ανέλαβε καθήκοντα στις 16 Μαΐου του 2007.

Τον Φεβρουάριο του 2012, ο Νικολά Σαρκοζί ανακοίνωσε επισήμως την υποψηφιότητά του για μία δεύτερη προεδρική θητεία στις εκλογές της 22ας Απριλίου 2012. Κύριος αντίπαλός του, από την πλευρά των Σοσιαλιστών, ήταν ο Φρανσουά Ολλάντ. Στον πρώτο γύρο ο Σαρκοζί έλαβε 26,18 % των ψήφων έναντι 28,6% του Ολάντ και στον δεύτερο γύρο των εκλογών ηττήθηκε από τον Ολλάντ με 48,36% έναντι 51,64%.

Η ιδιωτική του ζωή και ο έρωτας με την Κάρλα

Παραδοσιακά στη Γαλλία, η κοινή γνώμη δείχνει μια ιδιαίτερη... ανοχή στην προσωπική ζωή των πολιτικών της. Τα παραδείγματα είναι πολλά, με κορυφαίο αυτό του Φρανσουά Μιτεράν και της εξώγαμης κόρης του.

Σε ότι αφορά τον Σαρκοζί, το γεγονός ότι η εγκατάστασή του στο Μέγαρο των Ηλισίων συνέπεσε με τη γνωστοποίηση του έρωτά του με την Κάρλα Μπρούνι ουσιαστικά τον έθεσε στο επίκεντρο των ΜΜΕ που ακολουθούσαν το ζεύγος σε κάθε τους βήμα, στις συχνές τους εξόδους και στις αποδράσεις τους, που δεν ήταν και λίγες.

Αυτά έως το πρωί της Τρίτης. Ότι και να γίνει, ο Σαρκοζί θα μείνει στην ιστορία ως ο πρώτος πρόεδρος -έστω και πρώην- της Γαλλίας που συνελήφθη.

Φωτογραφίες: Splashnews